Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΠΛΑΤΣΙΟΥ
Επειδή χθες ακούστηκαν πολλές λαϊκίστικες μπούρδες ότι θα φέρουμε την Apple στην Ελλάδα για να σταματήσουμε το brain drain, ας δούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο.
Όταν θέλεις λοιπόν να προσελκύσεις επιχειρήσεις στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας θα πρέπει να ξέρεις τα ακόλουθα:
α) οι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας δε χρειάζονται πολύ προσωπικό. Χρειάζονται όμως τρομερά εξειδικευμένο προσωπικό, ειδικά σε τομείς που εμείς δεν έχουμε αναπτύξει. Τι να τις κάνω τις 20 σχολές πληροφορικής και τα 6 τμήματα Μαθηματικών όταν στη χώρα μας δεν υπάρχει πτυχίο Data Science.
β) οι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας χρειάζονται υποδομές, όπως ευρυζωνικές συνδέσεις, τεχνολογικά πάρκα, κλπ, που δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχουν ή δεν είναι ολοκληρωμένες.
γ) οι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας χρειάζονται σταθερό περιβάλλον, διότι διαφορετικά είναι πολύ εύκολο να μεταφερθούν σε άλλες χώρες.
Πέραν αυτών τα χρόνια προβλήματα της επιχειρηματικότητας στη χώρα μας (γραφειοκρατία, πολυνομία, αναποτελεσματικό κράτος, υπερφορολόγηση, αναποτελεσματική δικαιοσύνη, αδυναμία χρηματοδότησης κλπ) καθιστούν τη χώρα μας ως κακή επιλογή.
Από την άλλη ο παγκόσμιος ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία τα τελευταία χρόνια έχουν προσελκύσει δισεκατομμύρια δολλάρια σε επενδύσεις στον τομέα αυτό, χρησιμοποιώντας μία επιθετική πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων.
Το παράδειγμα της Εσθονίας
Η Εσθονία από το 1996 και μετά ξεκίνησε μια μακρόπνοη πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων στον τομέα αυτόν, ξεκινώντας από τις βασικές υποδομές, την ψηφιοποίηση της δημόσιας διοίκησης, την διευκόλυνση στην λήψη υπηκοότητας, σταθερό φορολογικό σύστημα κλπ.
Η στρατηγική αυτή πλέον αποδίδει και φέρνει νέες επενδύσεις. Χρειάστηκαν όμως περίπου 20 χρόνια.
Το λιγότερο γνωστό παράδειγμα των Αζορών
Οι Αζόρες είναι αυτόνομη περιοχή της Πορτογαλίας με πολύ στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο πληθυσμός τους είναι περί τις 250.000 κατοίκους. Ήταν μάλιστα μια από τις φτωχότερες περιφέρειες μιας που η οικονομία της περιοχής βασιζόταν κυρίως στην πρωτογενή παραγωγή. Το μεγάλο πρόβλημα της περιοχής ήταν το brain drain, μιας που οι νέοι έφευγαν για σπουδές είτε στην ενδοχώρα της Πορτογαλίας, είτε στις ΗΠΑ και σπανίως επέστρεφαν πίσω.
Το πρώτο βήμα ήταν...
η δημιουργία ενός τεχνολογικού πάρκου του Nonagon. Το πάρκο ξεκίνησε να χτίζεται το 2006, η κρίση όμως του 2007 πάγωσε τα πάντα μιας που θα έγιναν περικοπές στον προϋπολογισμό της περιοχής. Το 2015 όμως βρίσκει την Πορτογαλία εκτός μνημονίων και το Nonagon ολοκληρώνεται.
Με την ολοκλήρωση ξεκινά μια επιθετική πολιτική με δύο άξονες:
α) την προσέλκυση ξένων εταιριών
α) την προσέλκυση ξένων εταιριών
β) τη δημιουργία startups και spinoff εταιριών.
Ειδικά στις δεύτερες δίνονται κίνητρα, 50% επιδότηση επιχειρησιακών πλάνων, χαμηλά ενοίκια (της τάξης των 1€ το μήνα το 1τ.μ.) δωρεάν θέρμανση και συνδέσεις οπτικών ινών κλπ.
Αποτέλεσμα μέσα σε 2 χρόνια έχουν ανοίξει πάνω από 10 νέες εταιρίες και έχουν προσελκύσει άλλες 3 μεγάλες επιχειρήσεις στον τομέα της πληροφορικής από τις ΗΠΑ. Ειδικά η μία από αυτές φτιάχνει το λογισμικό που τρέχουν τα περισσότερα νοσοκομεία στις ΗΠΑ.
Νομίζω να καταλάβατε λοιπόν ότι με πορδές αυγά δε βάφονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου