Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο εξοχότατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ηγέτης του ανύπαρκτου και ασήμαντου ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών και της εξίσου ανύπαρκτης Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν κατάλαβε ποτέ ότι είναι προτιμότερη, ορισμένες φορές, η σιωπή, ιδιαίτερα όταν ζει σε γυάλινο σπίτι, για όλα τα θέματα που χειρίστηκε:
Είτε αφορά στον τρόπο που κινήθηκε με την υπόθεση Οτσαλάν, με στόχο την εκπαραθύρωση τότε του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου από το Υπουργείο Εξωτερικών,
Είτε με την αναγνώριση δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού της μουσουλμανικής μειονότητας στην Θράκη,
Είτε την παράδοση της χώρας στο «κρεματόριο» των Μνημονίων,
Είτε με την καλλιέργεια του φθηνού λαϊκισμού του «λεφτά υπάρχουν»,
Είτε με την επαίσχυντη προσπαθεια διασύνδεσης της αποφασισμένης ένταξης της Κυπρου το 2004 στην Ε.Ε., με την αποδοχή του διχοτομικού και φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, στο δημοψήφισμα λίγες ημέρες πριν την ημερομηνία ένταξης της Κυπρου.
Είτε την υπόγεια συνεννόηση με την Ουάσιγκτον για την προσφυγή στη Χάγη και ενώ η Ελλάδα κινδύνευε να πάει σε πόλεμο με την Τουρκία για τα Ίμια, που έκανε έξαλλο τον Κώστα Σημίτη
ΑΚΟΜΑ:
Ο κ. Παπανδρέου δεν απαντά γιατί η Αθήνα απέρριψε την πρόταση της Λευκωσίας να οριοθετήσει την ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Κυπρου…
Επειδή, βεβαίως, δεν ήθελε να ενοχλήσει την Τουρκία, είναι η απάντηση.
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Τους είπαν οι φίλοι τους οι Δυτικοί να ΜΗΝ το κάνουν, και δεν το έκαναν. Δεν ήταν “θέμα ασφάλειας”, όπως διατείνονται υπογείως.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πάρα πολλά γεγονότα, αλλά για τώρα περιοριζόμαστε στα παραπάνω.
Στην μεγάλη προσπαθεια για την ένταξη της Κυπρου στην Ε.Ε. έχουν συμβάλλει όλοι οι ηγέτες της Ελλάδας και της Κυπρου από το 1994 και όσοι ηγήθηκαν των Υπουργείων Εξωτερικών στις δύο χώρες, εκτός του κ. Παπανδρέου.
Ο δικός του ρόλος ΔΕΝ ήταν ΘΕΤΙΚΟΣ, ήταν ΕΝΤΟΝΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ. Ήταν αυτός που είχε αποδεχθεί και είχε ΔΕΣΜΕΥΘΕΙ ότι...
η ένταξη της Κυπρου στην Ε.Ε. θα γινόταν με δεδομένη την προηγουμένη αποδοχή του Σχεδίου Ανάν. Ενός σχεδίου που αποτελούσε την κορυφαία προσπαθεια νομιμοποίησης των αποτελεσμάτων της εισβολής και κατοχής και μάλιστα με «ευρωπαϊκή σφραγίδα».
Όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα και την Κύπρο, εκτός του κ. Παπανδρέου, ΔΕΝ συνέδεαν την έγκριση του φιλοτουρκικού σχεδίου με την ένταξη στην Ε.Ε.
Τα μεγαλύτερα εύσημα ανήκουν στον Γιάννο Κρανιδιώτη, ο οποίος έπεισε τον μακαρίτη Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ να βοηθήσει. Και αυτός έβαλε πλάτη…
Αντιλαμβανόμαστε ότι ταράξαμε την ευχάριστη χορηγουμένη από την Σοσιαλιστική Διεθνή, παραμονή του κ. Παπανδρέου στην Νέα Υόρκη. Όμως το πρόβλημα δεν είναι η δική μας κριτική. Ο κ. Παπανδρέου αν πρέπει να φοβάται κάτι, αυτό είναι η Ιστορία… Εφόσον φυσικά είναι σε θέση να το αντιληφθεί.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ: Ποιος πληρώνει τα έξοδα της έρμης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς; Το ΠΑΣΟΚ κ. Φώφη Γεννηματά; Κάποιος άλλος; Και αν είναι κάποιος άλλος, είναι Έλληνας ή ξένος πολίτης;
ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ ΨΕΥΔΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ:
Από το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
Οι γνωστοί υπερπατριώτες επανέρχονται σήμερα, μετά την αποστομωτική απάντηση που πήραν, σχετικά με την υπόθεση Ακιντζί, επιχειρώντας να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ωστόσο, επειδή τα εθνικά θέματα δεν ενδείκνυνται για συζητήσεις επιπέδου Βουλής του πεζοδρομίου, περιοριζόμαστε στα εξής τρία σημεία: Πρώτον. Οι ελληνικές θέσεις σχετικά με την ΑΟΖ και ιδιαίτερα του Καστελόριζου, έχουν διατυπωθεί με σαφήνεια από όλες ανεξαιρέτως τις Ελληνικές κυβερνήσεις. Επ’ αυτού, ουδείς μπορεί να διαφωνεί. Αν το πράττει, δίνει επιχειρήματα στην Τουρκική πλευρά. Δεύτερον. Κανείς, ό,τι και αν εφευρίσκει, δεν μπορεί να αποκρύψει τη μεγαλύτερη εθνική επιτυχία που επετεύχθη, μετά από τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Δηλαδή, την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ. Αυτό το έργο, αυτή η μεγάλη εθνική επιτυχία, ήταν έργο της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Υπουργός Εξωτερικών, βασικός σχεδιαστής και συντελεστής εκείνης της επιτυχίας, ήταν ο Γιώργος Α. Παπανδρέου. Για την ιστορία, όλοι οι άλλοι τότε, όπως και αυτοί που σήμερα κόπτονται για το εθνικό δίκιο, διαδήλωναν σε όλους τους τόνους, ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να καταστεί εφικτό. Και όμως, έγινε. Συμπέρασμα – όταν οι άλλοι εμφανίζονται δήθεν πατριώτες, αλλά απόντες από τους πραγματικούς αγώνες για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, κάποιοι άλλοι γράφουν ιστορία. Αν αυτό τους πονά, δικό τους θέμα. Τρίτον. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, δεν θα επιτρέψει ποτέ τα εθνικά θέματα να γίνουν αντικείμενο επικίνδυνων παιχνιδιών για τα εθνικά συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου