Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
«Είναι μαύρη η μαυρίλα;» Υπερβολές. «Δεν είναι και κατάμαυρη πίσσα κατράμι, νύχτα χωρίς φεγγάρι». Ασε που δεν είναι ενιαία. Είναι πολλές μαυρίλες διάσπαρτες, κάτι σαν πίνακας του Πόλοκ. Εάν δε την κοιτάξεις από ψηλά, θα διαπιστώσεις πως η γενική εντύπωση που αφήνει φέρνει στο γκρι. «Ως εκ τούτου, αγαπητοί σύντροφοι, μπορούμε αύριο να αποδώσουμε τον πανικό στη μαύρη μαυρίλα των αντιπολιτευόμενων μέσων και ουχί στην ίδια τη μαύρη μαυρίλα».
Πόσους τόνους πετρέλαιο ξέβρασε το σαπιοκάραβο; Χίλιους; Τριακόσιους;
«Ελάτε τώρα. Εκεί είναι το πρόβλημα; Δεν μας ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει ότι σε δεκαπέντε ημέρες το πολύ, άντε είκοσι, οι ακτές όχι μόνον θα έχουν καθαρίσει, αλλά θα είναι και καθαρότερες από ό,τι ήσαν πριν».
«Μήπως το δεκαπέντε ακούγεται λίγο υπερβολικό;»
Καθόλου υπερβολικό, άκρως ρεαλιστικό. Διότι ο περί ου ο λόγος άνθρωπος είναι Ελλην άνθρωπος και η μνήμη του, ως γνωστόν, φορτωμένη από τόσες χιλιάδες χρόνια Ιστορίας, έχει περιορισμένο χώρο για νέες εμπειρίες. Τις καταγράφει και σε δεκαπέντε ημέρες τις διαγράφει για να χωρέσει καινούργιες.
Συμφωνώ, αγαπητοί, πως η πολιτική σκηνή έχει αποβάλει προ πολλού τα τραγικά της χαρακτηριστικά.
Πάνε κι εκείνοι οι βροντώδεις ήρωες που συνέπαιρναν τα πλήθη. Τους διαδέχθηκαν καρατερίστες με μεγαλύτερο ταλέντο στην κωμωδία.
Κι εμείς οι υπόλοιποι, απ’ το πολύ να παίρνουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας καταντήσαμε οι ίδιοι κωμωδία. Και περιμένουμε απ’ τους καρατερίστες της πολιτικής σκηνής να μας γράφουν τις ατάκες για να τις παπαγαλίζουμε ο ένας στον άλλον. Κι αν τώρα η μαυρίλα είναι γκρι, σε δεκαπέντε ημέρες θα έχει κατακαθίσει στον βυθό, και τα νερά στην επιφάνεια θα είναι γάργαρα, ο δε Ελλην άνθρωπος θα πρέπει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας και σιγά μη θυμάται την πετρελαιοκηλίδα. Ασε που, όπως όλα δείχνουν, τα μεταναστευτικά κύματα ξαναφουντώνουν.
Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά θα γίνουν και εκλογές για την Κεντροαριστερά. Είναι και το παρατεταμένο καλοκαίρι και ο χειμώνας προμηνύεται βαρύς.
Οπως γράφει ο Νίτσε στην «Χαρούμενη γνώση» –αν θυμάμαι καλά– «Οι Ελληνες ήσαν επιφανειακοί λόγω βάθους». Τους αρχαίους εννοούσε. Εμείς χάσαμε το βάθος και μας έμεινε η επιφάνεια.
Ενα παλιοσαράβαλο καταστρέφει μια υπέροχη ακτογραμμή και ο Ελλην άνθρωπος τρέχει πέρα δώθε λες και δεν υποψιαζόταν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί.
Πόσα ακόμη τέτοια μας απειλούν;
Θα το μάθουμε στο...
επόμενο ναυάγιο.
Διότι ο Ελλην άνθρωπος έχει μνήμη. Και πάντα ξέρει να τρέχει πέρα δώθε στις κρίσιμες στιγμές.
«Είναι μαύρη η μαυρίλα;» Υπερβολές. «Δεν είναι και κατάμαυρη πίσσα κατράμι, νύχτα χωρίς φεγγάρι». Ασε που δεν είναι ενιαία. Είναι πολλές μαυρίλες διάσπαρτες, κάτι σαν πίνακας του Πόλοκ. Εάν δε την κοιτάξεις από ψηλά, θα διαπιστώσεις πως η γενική εντύπωση που αφήνει φέρνει στο γκρι. «Ως εκ τούτου, αγαπητοί σύντροφοι, μπορούμε αύριο να αποδώσουμε τον πανικό στη μαύρη μαυρίλα των αντιπολιτευόμενων μέσων και ουχί στην ίδια τη μαύρη μαυρίλα».
Πόσους τόνους πετρέλαιο ξέβρασε το σαπιοκάραβο; Χίλιους; Τριακόσιους;
«Ελάτε τώρα. Εκεί είναι το πρόβλημα; Δεν μας ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει ότι σε δεκαπέντε ημέρες το πολύ, άντε είκοσι, οι ακτές όχι μόνον θα έχουν καθαρίσει, αλλά θα είναι και καθαρότερες από ό,τι ήσαν πριν».
«Μήπως το δεκαπέντε ακούγεται λίγο υπερβολικό;»
Καθόλου υπερβολικό, άκρως ρεαλιστικό. Διότι ο περί ου ο λόγος άνθρωπος είναι Ελλην άνθρωπος και η μνήμη του, ως γνωστόν, φορτωμένη από τόσες χιλιάδες χρόνια Ιστορίας, έχει περιορισμένο χώρο για νέες εμπειρίες. Τις καταγράφει και σε δεκαπέντε ημέρες τις διαγράφει για να χωρέσει καινούργιες.
Συμφωνώ, αγαπητοί, πως η πολιτική σκηνή έχει αποβάλει προ πολλού τα τραγικά της χαρακτηριστικά.
Πάνε κι εκείνοι οι βροντώδεις ήρωες που συνέπαιρναν τα πλήθη. Τους διαδέχθηκαν καρατερίστες με μεγαλύτερο ταλέντο στην κωμωδία.
Κι εμείς οι υπόλοιποι, απ’ το πολύ να παίρνουμε στα σοβαρά τον εαυτό μας καταντήσαμε οι ίδιοι κωμωδία. Και περιμένουμε απ’ τους καρατερίστες της πολιτικής σκηνής να μας γράφουν τις ατάκες για να τις παπαγαλίζουμε ο ένας στον άλλον. Κι αν τώρα η μαυρίλα είναι γκρι, σε δεκαπέντε ημέρες θα έχει κατακαθίσει στον βυθό, και τα νερά στην επιφάνεια θα είναι γάργαρα, ο δε Ελλην άνθρωπος θα πρέπει να πληρώσει ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας και σιγά μη θυμάται την πετρελαιοκηλίδα. Ασε που, όπως όλα δείχνουν, τα μεταναστευτικά κύματα ξαναφουντώνουν.
Και σαν να μην έφταναν όλ’ αυτά θα γίνουν και εκλογές για την Κεντροαριστερά. Είναι και το παρατεταμένο καλοκαίρι και ο χειμώνας προμηνύεται βαρύς.
Οπως γράφει ο Νίτσε στην «Χαρούμενη γνώση» –αν θυμάμαι καλά– «Οι Ελληνες ήσαν επιφανειακοί λόγω βάθους». Τους αρχαίους εννοούσε. Εμείς χάσαμε το βάθος και μας έμεινε η επιφάνεια.
Ενα παλιοσαράβαλο καταστρέφει μια υπέροχη ακτογραμμή και ο Ελλην άνθρωπος τρέχει πέρα δώθε λες και δεν υποψιαζόταν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί.
Πόσα ακόμη τέτοια μας απειλούν;
Θα το μάθουμε στο...
επόμενο ναυάγιο.
Διότι ο Ελλην άνθρωπος έχει μνήμη. Και πάντα ξέρει να τρέχει πέρα δώθε στις κρίσιμες στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου