Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Το μαζούτ κόντευε να φτάσει στη Γλυφάδα, αλλά
ο Παναγιώτης ο Κουρουμπλής δεν καταλάβαινε γιατί να μη συνεχίσει ο
κόσμος να κάνει τα μπάνια του. «Μπορεί όποιος θέλει», είπε· και για τις
επόμενες 24 ώρες έγινε ο στόχος της κατακραυγής και της κοροϊδίας από τα
ΜΜΕ.
Μπορεί, όμως, ο Π. ο Κουρουμπλής να μη μιλούσε εκείνη την ώρα ως υπουργός, δηλαδή με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την προσωπική του ευθύνη, αλλά να μιλούσε με φιλοσοφική διάθεση.
Αλήθεια, γιατί να μην μπορεί κάποιος να κολυμπήσει σε νερά μολυσμένα με μαζούτ;
Οπωσδήποτε είναι άκρως δυσάρεστο και μάλλον επικίνδυνο για την υγεία, αλλά ποιος σε εμποδίζει να το κάνεις εφόσον εσύ ο ίδιος έχεις τη βούληση;
Ο Π. ο Κουρουμπλής, λοιπόν, μιλούσε για την ελευθερία της βούλησης. Ισως δεν του φαίνεται, αλλά έχει πολύ ευρεία αντίληψη του παιδευτικού ρόλου του ως πολιτικού. (Παρεμπιπτόντως, στο βιογραφικό του δηλώνει διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών· δηλαδή, από κάπου πήρε κι ένα διδακτορικό στην πορεία.)
Δυστυχώς, όμως, εμείς οι δημοσιογράφοι δεν μπορούμε να παρακολουθούμε πάντα το επίπεδο του Π. του Κουρουμπλή και παρερμηνεύουμε.
Ετσι παρερμηνεύσαμε (δικό του το ρήμα) και τα περί παραίτησής του. Οπως εξήγησε την επομένη και αφού η αντιπολίτευση είχε σηκώσει θόρυβο για το θέμα, αυτός έκανε ένα λογοπαίγνιο (sic), που παρερμηνεύθηκε από τους δημοσιογράφους.
Κρίμα, κατ’ αρχάς, που αυτό το λογοπαίγνιο δεν το αντελήφθη κανείς. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, είναι γενικώς σωστό ένας υπουργός να κάνει λογοπαίγνια σε παρόμοιας σοβαρότητας περιστάσεις;
Και επειδή παντού και πάντα «ο πατριωτισμός είναι το ύστατο καταφύγιο του απατεώνα», όπως το είπε ο Δρ Τζόνσον, ο Δρ Κουρουμπλής πασπάλισε τις δικαιολογίες περί λογοπαιγνίου με ιερές μνήμες των δημοκρατικών αγώνων του λαού μας· και είπε διάφορα ακατάληπτα για τα οικογενειακά του τραύματα από το μακρινό 1965, τα οποία υποτίθεται ότι κάνουν τον πρωθυπουργό να γνωρίζει κάτι που ο ίδιος όμως δεν κατάφερε να το πει.
Ο Δρ Κουρουμπλής είναι η περήφανη και καμαρωτή ασχετοσύνη, που αυτοσχεδιάζει ασύστολα, τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα.
Την περασμένη Πέμπτη, αν προσέξατε, ανακοινώθηκε από το υπουργείο ότι ερευνάται το ενδεχόμενο να υπήρξε διαρροή από το «Blue Star Πάτμος». Αιτία της ξαφνικής έρευνας ήταν ο σχετικός ισχυρισμός, το ίδιο πρωί, εκ μέρους του ιδιοκτήτη του πλοίου που είχε ναυαγήσει. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι μέχρι τότε δεν είχαν ακόμη ακριβή εικόνα τού τι είχε συμβεί στο λιμάνι· δεν ήσαν σίγουροι ούτε καν για την προέλευση της ρύπανσης.
Ο Δρ Κουρουμπλής είναι επικίνδυνος.
Η περίπτωσή του προσωποποιεί το δίλημμα του Γούντι Αλεν: «Από τη μια η ολοκληρωτική καταστροφή, από την άλλη η ολική εξάλειψη· ελπίζω να διαλέξεις το καλύτερο».
Προφανώς, ο Τσίπρας κατάλαβε ότι αν τον αφήσει μόνο του είναι ικανός να καταβαραθρώσει την ελάχιστη δημοτικότητα της κυβέρνησης και, γι’ αυτό, τον καπέλωσε ωραιότατα την Παρασκευή, με τη σύσκεψη που κάλεσε στο Μαξίμου. Αφαίρεσε και τις αρμοδιότητες πιστοποίησης αξιοπλοΐας από τις υπηρεσίες του υπουργείου.
Βέβαια, αισθάνομαι την υποχρέωση να παρουσιάσω και την άλλη πλευρά του Π. του Κουρουμπλή, την οποία συνοψίζει άρτια η παρακάτω παράγραφος από το επίσημο βιογραφικό του:
«Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ιδρυμα Μ. Στασινοπούλου, Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.ά.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε σε αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Το 2012 βραβεύτηκε στο Μέγαρο Rayburn του Κογκρέσου των ΗΠΑ από το Ευρω-Αμερικανικό Συμβούλιο Γυναικών (EAWC) για τη θέληση και την επιμονή που έχει επιδείξει στο κοινωνικό του έργο».
Παραλείπει, ωστόσο, από το βιογραφικό του στα ελληνικά να αναφέρει ότι το βραβείο που του έδωσαν οι καλές κυρίες του ευρωαμερικανικού συμβουλίου λέγεται «Αρτεμις».
Το αναφέρει μόνο στην αγγλική μετάφραση του βιογραφικού του και μάλιστα ως «the international prestigious ARTEMIS award». Οι Ελληνες τα παρερμηνεύουν αυτά...
Μπορεί, όμως, ο Π. ο Κουρουμπλής να μη μιλούσε εκείνη την ώρα ως υπουργός, δηλαδή με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την προσωπική του ευθύνη, αλλά να μιλούσε με φιλοσοφική διάθεση.
Αλήθεια, γιατί να μην μπορεί κάποιος να κολυμπήσει σε νερά μολυσμένα με μαζούτ;
Οπωσδήποτε είναι άκρως δυσάρεστο και μάλλον επικίνδυνο για την υγεία, αλλά ποιος σε εμποδίζει να το κάνεις εφόσον εσύ ο ίδιος έχεις τη βούληση;
Ο Π. ο Κουρουμπλής, λοιπόν, μιλούσε για την ελευθερία της βούλησης. Ισως δεν του φαίνεται, αλλά έχει πολύ ευρεία αντίληψη του παιδευτικού ρόλου του ως πολιτικού. (Παρεμπιπτόντως, στο βιογραφικό του δηλώνει διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών· δηλαδή, από κάπου πήρε κι ένα διδακτορικό στην πορεία.)
Δυστυχώς, όμως, εμείς οι δημοσιογράφοι δεν μπορούμε να παρακολουθούμε πάντα το επίπεδο του Π. του Κουρουμπλή και παρερμηνεύουμε.
Ετσι παρερμηνεύσαμε (δικό του το ρήμα) και τα περί παραίτησής του. Οπως εξήγησε την επομένη και αφού η αντιπολίτευση είχε σηκώσει θόρυβο για το θέμα, αυτός έκανε ένα λογοπαίγνιο (sic), που παρερμηνεύθηκε από τους δημοσιογράφους.
Κρίμα, κατ’ αρχάς, που αυτό το λογοπαίγνιο δεν το αντελήφθη κανείς. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, είναι γενικώς σωστό ένας υπουργός να κάνει λογοπαίγνια σε παρόμοιας σοβαρότητας περιστάσεις;
Και επειδή παντού και πάντα «ο πατριωτισμός είναι το ύστατο καταφύγιο του απατεώνα», όπως το είπε ο Δρ Τζόνσον, ο Δρ Κουρουμπλής πασπάλισε τις δικαιολογίες περί λογοπαιγνίου με ιερές μνήμες των δημοκρατικών αγώνων του λαού μας· και είπε διάφορα ακατάληπτα για τα οικογενειακά του τραύματα από το μακρινό 1965, τα οποία υποτίθεται ότι κάνουν τον πρωθυπουργό να γνωρίζει κάτι που ο ίδιος όμως δεν κατάφερε να το πει.
Ο Δρ Κουρουμπλής είναι η περήφανη και καμαρωτή ασχετοσύνη, που αυτοσχεδιάζει ασύστολα, τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα.
Την περασμένη Πέμπτη, αν προσέξατε, ανακοινώθηκε από το υπουργείο ότι ερευνάται το ενδεχόμενο να υπήρξε διαρροή από το «Blue Star Πάτμος». Αιτία της ξαφνικής έρευνας ήταν ο σχετικός ισχυρισμός, το ίδιο πρωί, εκ μέρους του ιδιοκτήτη του πλοίου που είχε ναυαγήσει. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι μέχρι τότε δεν είχαν ακόμη ακριβή εικόνα τού τι είχε συμβεί στο λιμάνι· δεν ήσαν σίγουροι ούτε καν για την προέλευση της ρύπανσης.
Ο Δρ Κουρουμπλής είναι επικίνδυνος.
Η περίπτωσή του προσωποποιεί το δίλημμα του Γούντι Αλεν: «Από τη μια η ολοκληρωτική καταστροφή, από την άλλη η ολική εξάλειψη· ελπίζω να διαλέξεις το καλύτερο».
Προφανώς, ο Τσίπρας κατάλαβε ότι αν τον αφήσει μόνο του είναι ικανός να καταβαραθρώσει την ελάχιστη δημοτικότητα της κυβέρνησης και, γι’ αυτό, τον καπέλωσε ωραιότατα την Παρασκευή, με τη σύσκεψη που κάλεσε στο Μαξίμου. Αφαίρεσε και τις αρμοδιότητες πιστοποίησης αξιοπλοΐας από τις υπηρεσίες του υπουργείου.
Βέβαια, αισθάνομαι την υποχρέωση να παρουσιάσω και την άλλη πλευρά του Π. του Κουρουμπλή, την οποία συνοψίζει άρτια η παρακάτω παράγραφος από το επίσημο βιογραφικό του:
«Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ιδρυμα Μ. Στασινοπούλου, Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.ά.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε σε αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Το 2012 βραβεύτηκε στο Μέγαρο Rayburn του Κογκρέσου των ΗΠΑ από το Ευρω-Αμερικανικό Συμβούλιο Γυναικών (EAWC) για τη θέληση και την επιμονή που έχει επιδείξει στο κοινωνικό του έργο».
Παραλείπει, ωστόσο, από το βιογραφικό του στα ελληνικά να αναφέρει ότι το βραβείο που του έδωσαν οι καλές κυρίες του ευρωαμερικανικού συμβουλίου λέγεται «Αρτεμις».
Το αναφέρει μόνο στην αγγλική μετάφραση του βιογραφικού του και μάλιστα ως «the international prestigious ARTEMIS award». Οι Ελληνες τα παρερμηνεύουν αυτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου