ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο Στάλιν στο Nammos

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Μωρέ  ποιος Τσίπρας, ποιος Σαμαράς,  ποιος Καραμανλής και ποιος Μητσοτάκης. Τα  θεμέλια  όλων σχεδόν των  προβλημάτων είναι  οικοδομημένα από  την κοινωνία.
 

Η κοινωνία είναι ο ιμάντας που μεταβιβάζει δολοπλοκία, απάτη,  κομματική  πελατεία και πολλά άλλα προς τα πάνω. Προς την πολιτική.  Χώνεψέ το αλλιώτικα μονίμως χαιβάνι!

 
Οταν  έμαθα  λοιπόν  ότι  οι λεβέντες του  Nammos  (της Μυκόνου) πληρώνουν ετησίως και  νομίμως  στο κράτος κάτι μεταξύ είκοσι με  τριάντα  χιλιαδες  ψωροευρουλάκια παραλίγο να μου έρθει κόλπος. Για την παραλία εννοείται, τις ξαπλώστρες, τις ομπρέλες, τα ποτά και  για όλα τα  συμπαρομαρτούντα. Πενταροδεκάρες  δηλαδή. Οσο  κοστίζουν  τα πούρα που καταναλώνονται κάθε  βράδυ. Και ούτε

 

Και όταν έμαθα ότι  τα  εκλεκτά μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου  της ίδιας Μυκόνου,  διαμαρτυρήθηκαν για τον  υπερδιπλασιασμό του τιμήματος παραλίγο να μου  έρθει  εγκεφαλικό.   

Δηλαδή πόσα πλήρωναν; Πέντε, δέκα, δεκαπέντε  χιλιάρικα;  

Οσα κοστίζει  η ενοικίαση μιας  ξαπλώστρας, σε  Αραβα μεγιστάνα,  για μια  εβδομάδα;  

Οσα  δηλαδή  κοστίζει  για  να στρώσει τα οπίσθιά του, να κάνει  την  φιγούρα του και να θωπεύει  την πανάκριβη  βιζιτούτου του;

 

Για να καταλάβετε  την αξία  αυτού  του τιμήματος, ένα θα σας πω. Οτι  στο φεστιβάλ των  Καννών, οι  πρωτοκλασάτες  βιζιτούδες, από την παγκόσμια  αφρόκρεμα,  λαμβάνουν, για ένα βράδυ  σε κάποιο σκάφος Αραβα σείχι, κάτι μεταξύ δέκα με  δεκαπέντε χιλιάδες δολάρια!

 

Αν  σε αυτό το εφιαλτικό, ανατριχιαστικό  Μυκονιάτικο, τρικούβερτο  γλέντι,  προσθέσω  τον γενικευμένο, σε όλη  την Επικράτεια,  πρωταθλητισμό  φοροκλοπής, κατά την διάρκεια της τουριστικής περιόδου, ε τότε είμαι  σίγουρος ότι τα μισά απ αυτά να  τσάκωναν,  ουδέν πρόβλημα Μνημονίου, επιτήρησης και άλλων μέτρων!


Η ευαισθησία όλων αυτών των «πρωταθλητών» πνιγμένη, καρυδωμένη,  εξαφανισμένη  μέσα σε δεκάδες στρώσεις λίπους.  Από  το ξύγκι  όζει το  σύμπαν. Η   στοιχειώδης πατριωτική  συνείδησή τους αποκεφαλισμένη και   τεμαχισμένη. Η  κοινωνική τους αλληλεγγύη  σενάριο  επιστημονικής  φαντασίας. Η αναλγησία  τους  εκτοξευμένη  στο  Διάστημα.  Το θράσος τους απροσμέτρητο. Και η εξουσία  τους εντελώς εξασφαλισμένη. 

Γιατί;

 

Μα είναι  απλό. Επειδή η  τιμωρία είναι μια από τις άγνωστες λέξεις στο  δικό τους Λεξικό. Οπως άγνωστες λέξεις είναι η νομιμότητα, ο  σεβασμός, η σεμνότητα, η κοινωνική προσφορά και η κανονικότητα!

 

 Υπάρχει  τρόπος   συμμόρφωσης και μάλιστα είναι γνωστός: 

Κλέβεις; Ενα  μήνα  σφραγισμένο το κατάστημα. Φοροδιαφεύγεις; Σε διαπομπεύω δημοσίως και σου αφαιρώ  την άδεια. Φέρτα πίσω στο  διπλάσιο.  

Μόνο έτσι  θα  βάλουν μυαλό. 

Αλλιώτικα οι  συνταξιούχοι θα  στενάζουν, οι άνεργοι στα κάτεργα της μαύρης εργασίας, οι  μισθοί θα   γκρεμοτσακίζονται  και οι δανειστές  θα  απαιτούν κι άλλα μέτρα!

 

Μου είναι  αδύνατον  να συμφιλιωθώ και να συμβιβαστώ  μ αυτή  την  ασύδοτη, ανελέητη αρπαγή. Ενας κόσμος «πεθαίνει» κι ένας άλλος  γλεντοκοπάει. Οι  αδύναμοι στο «χώμα», οι δυνατοί στην ασυλία. 

Αφήστε  τις μακακίες  περί  Στάλιν και εξοντώστε την ληστεία. 

Εδώ που τα λέμε ένας Στάλιν   τους χρειάζεται. Εκεί, εκεί στα Γκούλαγκ και σε διαρκή καταναγκαστική εργασία!