Γράφει ο Ξενοφών Μπρουντζάκης
Το πόσο είναι φυσιολογικό να συζητάμε εν έτει 2017
για ιδεολογικά- ιστορικά ζητήματα επί των οποίων έχει τελεσιδικήσει
αμετάκλητα η Ιστορία, είναι ακόμα μια εγχώρια ιδιομορφία που αποτελεί
περισσότερο αντικείμενο της ψυχιατρικής επιστήμης και ελάχιστα της
πολιτικής. Αν και οι ιδεολογικές τοποθετήσεις περισσεύουν σε αυτές τις
συζητήσεις, απουσιάζει εκκωφαντικά η κοινή λογική.
Αίφνης, η σκληρά χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία
εμφανίζεται να κόπτεται απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας περί
ναζισμού και κομμουνισμού. Το μείζον ζήτημα που προκύπτει, ωστόσο, είναι
το αν εντέλει τα εγκλήματα αναγνωρίζονται ανάλογα με το ποιος τα
διαπράττει. Έτσι, μάθαμε ότι η παραδοχή των κομμουνιστικών εγκλημάτων
σημαίνει ξέπλυμα των ναζιστικών εγκλημάτων.
Αυτή η ιδιότυπη «λογική
ΣΥΡΙΖΑ» δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Η συνειδητή χρήση του
παραλογισμού, της προκλητικής υποκρισίας και της αδιανόητης αλλοίωσης
της πραγματικότητας αποτελούν μεθοδολογικά εργαλεία του ολοκληρωτικού
κομμουνιστογενούς ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι οι εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας
για τους ακροδεξιούς τους ετέρους. Έτσι, στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν
ντρέπονται όταν εγκαλούν άλλα κόμματα για ακροδεξιό κατήφορο ενώ οι
ίδιοι συνεργάζονται με το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ, αλλά και δεν
ιδρώνει καν το αυτί τους όταν τους το επισημαίνεις!
Με την ίδια
«λογική», η κα Αυλωνίτου δηλώνει δημοσίως ότι δεν κόπηκαν οι συντάξεις…
Πώς απαντάς σ’ αυτήν την κωμική τοποθέτηση έχοντας ταυτόχρονα την
εντύπωση πως ασκείς πολιτική εκτός ψυχιατρείου;
Πρόκειται για ένα από τα
αποκρουστικότερα συμπτώματα ολοκληρωτισμού και η πρακτική αυτή ασκείται
συνειδητά από τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να
συσκοτίσουν την πραγματικότητα.
Πόσους τόνους υποκρισίας χρειάζεται για να χρησιμοποιήσει κανείς
το επιχείρημα της δήθεν ευρωκομμουνιστικής διαφοροποίησης όταν
ταυτόχρονα το ΚΚΕ εσωτερικού λάμβανε διάφορα δωράκια από τον
Τσαουσέσκου, στο χαρτί του οποίου η Αυγή τύπωνε την ευρωκομμουνιστική
της ευαισθησία; Πόσους τόνους υποκρισίας (και χαρτιού) μπορεί να
καταναλώσει δια μέσου Κοντονή το μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ;
Τι μας λέει, λοιπόν, η κομμουνιστική σοβιετόδουλη ελληνική Αριστερά
που θεωρούσε τίτλο τιμής της να παρακάμπτει τα εθνικά συμφέροντα (το
διατυπώνω με την μεγαλύτερη δυνατή αβρότητα…) στο όνομα του διεθνισμού,
δηλαδή των συμφερόντων της ΕΣΣΔ, και η σαρξ εκ της σαρκός της,
ευρωκομμουνιστική Αριστερά, που καταδίκαζε την επέμβαση στην
Τσεχοσλοβακία ενώ ταυτόχρονα εισέπραττε από τον «ευρωκομουνιστή»
Τσαουσέσκου;
Το πόσο διαφοροποιήθηκε και εξήγαγε τα απαραίτητα
ιδεολογικά συμπεράσματα, δεκαετίες μετά την πτώση του «υπαρκτού
σοσιαλισμού», το αποδεικνύει η σθεναρή υποστήριξή της στο καθεστώς
Μαδούρο.
Μας λέει, λοιπόν, ότι η παραδοχή ενός εγκλήματος
είναι δυνατόν να ξεπλένει ένα άλλο έγκλημα.
Δηλαδή, το έγκλημα είναι α
λα καρτ! Άλλο να εξαερώνονται στο Άουσβιτς οι Εβραίοι, έγκλημα που
κατεγράφη και καταδικάστηκε αμέσως από την διεθνή κοινότητα και …άλλο το
έγκλημα στο Κατίν που κρατήθηκε μυστικό για δεκαετίες και δεν έτυχε
ιδιαιτέρων αντιδράσεων.
Η μαζική εκτέλεση χιλιάδων Πολωνών αξιωματικών, αστυνομικών, διανοούμενων, πολιτικών κρατουμένων και αιχμαλώτων πολέμου
από το …Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων, την μυστική Αστυνομία
του Στάλιν, αμφισβητήθηκε σφόδρα και μάλιστα συντονίστηκε προσπάθεια να
χρεωθεί κι αυτό το έγκλημα στους Ναζί οι οποίοι έτρεχαν να αποδείξουν
ότι οι εκτελέσεις αυτές …δεν ήταν της τεχνοτροπίας τους!
Κάποτε πρέπει να τύχει μιας ειδικής μελέτης η
προπαγανδιστική δεινότητα των κομμουνιστικών καθεστώτων και η εκπληκτική
τους ικανότητα να προβάλλουν υπέρ τους τα εγκλήματά τους.
Το brand κομμουνισμός
«έτρεξε» την αποτελεσματικότερη -μακράν- διαφημιστική καμπάνια που έχει
γίνει παγκοσμίως. Ο τρόπος με τον οποίον καταφέρνουν οι κομμουνιστές να
σε εμφανίζουν θιασώτη των Ναζί επειδή καταγγέλλεις κομμουνιστικά
εγκλήματα και να δημιουργούν μιαν ηθική σύγχυση, είναι αριστοτεχνικός -
κάνοντας τον Γκέμπελς να μοιάζει με …νηπιαγωγό. Όπως εύστοχα έγραψε ο
Τατσόπουλος σε ανάρτησή του στο fb: «Η άποψη ότι ξεπλένεις τα εγκλήματα
του ναζισμού όταν καταγγέλλεις τα εγκλήματα του κομμουνισμού αντέχει
τόσο στην κριτική όσο και η άποψη ότι ξεπλένεις τα εγκλήματα του Αλ
Καπόνε όταν καταγγέλλεις τα εγκλήματα του Λάκι Λουτσιάνο».
Με δυο λόγια, ισχυρίζονται ότι πρόσβαση στο έγκλημα
έχουν μόνο οι Ναζί (όπως για τους Ναζί είχαν μόνο οι Εβραίοι) και
οποιαδήποτε άλλη παραδοχή εγκλήματος, μέσα από έναν αιλουροειδή
συλλογισμό, ξεπλένει τους Ναζί και δεν βαρύνει αυτούς που το διέπραξαν.
Πρόκειται για μια καθαρά ναζιστική λογική - αν αντιστρέψει κανείς το
νόμισμα.
Γενικότερα, ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» διατύπωσε για
το έγκλημα και τους εγκληματίες μιαν ιδιαίτερη θεωρία. Για παράδειγμα,
στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχαν εγκληματίες γιατί απλά στην
απολύτως τέλεια κοινωνία της εξέλειπαν τα εγκλήματα! Άρα, η εγκληματική
φύση των ανθρώπων είναι προϊόν του καπιταλισμού και των ανισοτήτων κι
όχι μια πτυχή της ανθρώπινης φύσης…
Η κουβέντα αυτή δεν θα είχε τόσο ενδιαφέρον αν...
δεν
έφερνε για μιαν ακόμα φορά στην επιφάνεια την ιδεολογική κυριαρχία της
ελληνικής Αριστεράς στα χρόνια της μεταπολίτευσης, η οποία κατάφερε να
επιβάλλει με όρους προοδευτικότητας την αποσιώπηση και το ξέπλυμα των
κομμουνιστικών θηριωδιών.
Στον χώρο των πανεπιστημίων, των εκδόσεων και
των τεχνών, επεβλήθη μια πρωτόγονη, ανιστόρητη, χονδροειδής και αδρά
επιδοτούμενη άποψη που εξωράιζε τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό
προβάλλοντάς τον ταυτόχρονα ως το ιδανικότερο των συστημάτων (από τη
«ορθόδοξη» πλευρά), και ως ένα σύστημα που ατύχησε λόγω της
γραφειοκρατίας (από την «ανανεωτική» πλευρά).
Ωστόσο, οι βασικοί του
άθλοι ενέπνεαν εξίσου ορθοδόξους και ανανεωτικούς που εκστασιάζονταν με
διάφορες στυγνές λατινοαμερικάνικες δικτατορίες όπως και με ορισμένους
παρανοϊκούς Βαλκάνιους και Ασιάτες ηγέτες αιμοσταγών καθεστώτων.
Η ελληνική Αριστερά συνολικά, σε όλες τις παρδαλές της εκδοχές,
είναι δέσμια του ολοκληρωτικού της χαρακτήρα, της βαθύτατης
αντιδημοκρατικής της αντίληψης για την διακυβέρνηση, τον διάλογο, τον
κοινοβουλευτισμό, τις ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι δέσμια της θεολογικής της προσήλωσης στην κατασκευή ηρώων,
επαναστατών αγίων, ιερών και οσίων. Παραμένει εγκλωβισμένη στις πιο
αντιδραστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις εφευρίσκοντας νεκρούς στην
ΕΡΤ και θυσίες στις πιο ευτελείς κομπίνες…
Πρόκειται για ένα
αναχρονιστικό μόρφωμα που καρκινοβατεί ακόμα σε ρομαντικές
ψυχροπολεμικές ρετροσπεκτίβες αναζητώντας τες σε καθυστερημένες
τριτοκοσμικές χώρες και κοινωνίες σε διαχρονική κρίση ταυτότητας - όπως
δυστυχώς είναι η χώρα μας και η κοινωνία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου