Του Γιώργου Πετράκη
Η πραγματική παρακμή της χώρας είναι αυτό που ζει τις τελευταίες εβδομάδες.
Με μια κυβερνηση να επιχειρεί να βρει πολιτικό άλλοθι για τα Μνημόνια και την ηθική κατάπτωση των στελεχών της, που αλωνίζουν το Αιγαίο και τα πενταστερα ενώ ο λαός υποφέρει, προβάλλοντας το επαναστατικό αριστερό παρελθόν της. Και μια αντιπολιτευση που θεωρει ότι αρκεί να αποδείξει ότι οι κυβερνώντες εκτός από (πολιτικοί) απατεώνες είναι και επικίνδυνοι σταλινικοί, με ελάχιστο σεβασμό στην Δημοκρατία, για να αποδυναμώσουν την κυβέρνηση και να έρθουν νομοτελειακά στην εξουσία.
Και σχεδόν τριάντα χρόνια μετα την εθνική συμφιλίωση, που επιχείρησε να κλείσει τις πληγές ενός άθλιου και ξενοκίνητου Εμφύλιου Πολέμου, βρέθηκαν οι πολιτικοί μας να σκοτώνονται δημοσίως για το εάν ο Σταλινισμός ηταν ο ίδιος με τον Nαζισμό, και το ποιος διέπραξε περισσότερα και ειδεχθέστερα εγκλήματα.
Τα κίνητρα είναι προφανή:
Ο κ. Τσίπρας και πολλοί από τους υποστηρικτές του ποτέ δεν έκρυψαν ότι παρά τις «πολυτελείς» πια συνήθειες, ως και το κυβερνητικό λίαρ τζετ χρησιμοποιούν, συνομιλιες με ξένους ηγέτες, βόλεμα ημετέρων κλπ, παραμένουν κατά βάθος ο ΣΥΡΙΖΑ του 3-4%. Απολειφάδια του κομμουνιστικού παρελθόντος της χώρας που απλώς δεν βολεύονταν με την παρακμιακή τραγιάσκα και τον Ριζοσπάστη στην κολοτσεπη και τον φραπέ στην Κουμουνδούρου, άντε στην Σκουφά.
Ετσι αφού εκαναν τα πάντα, ακόμη κι αυτά που δεν ζήτησε ο Σόιμπλε τώρα έπρεπε να βρεθεί το επιχείρημα: “Τα κάναμε όλα, αλλά εμείς είμαστε …αριστεροί. Κομουνιστές κι αυτό που νοιώθετε ως ισοπέδωση δεν είναι αυτό που νομίζετε. Είναι η ισότητα”.
Προς τα κατω βέβαια, αλλα ισότητα. Μόνο εμείς θα έχουμε την αγγαρεία να τρέχουμε με το λιαρ τζετ και θα νταλαβεριζουμε με τα συμφέροντα, για το δικό σας καλό.
Σημασία δεν εχει πόσο κάτω θα φθάσετε.
Να είσαστε ίσοι εχει σημασία. Το έλεγε και ο «Πατερούλης».
Όσο για τις διαχωριστικές γραμμές έχουν πέσει. Όχι αυτές των σταλινικών -φιλελευθέρων, ακροδεξιών- αριστερων… Αλλα οι διαχωριστικές γραμμές Μνημονιακών – Αντιμνημονιακών και αυτό τρέμει η κυβέρνηση. Και η αναζήτηση άλλοθι ιδεολογικών και ιστορικών δεν εχει και πολύ νόημα, εκτός εάν φυσικά κάποιοι φλερτάρουν ακόμη με την «συνταγή Στάλιν» για την διαχείριση μιας χώρας και ενός λαού, και κυρίως των αντιπάλων του. Και είναι σαφές ότι Κομμουνισμός και Ναζισμός δεν είναι το ίδιο. Ούτε και το Απαρτχάιντ είναι το ίδιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κομμουνισμός και το Απαρτχάιντ ηταν τα ιδανικά συστήματα … Ούτε τα εκατομμύρια νέκρων του ναζισμού εξιλεώνουν τον Κομμουνισμό και τα δικά του θύματα. Και φυσικά κάθε άλλο παρά νομιμοποιούν τους τωρινούς θιασώτες του.
Και τελικά αντί να συγκρίνουμε τον Κομμουνισμό με τον Ναζισμό, γιατί δεν τον συγκρίνουμε με την Δημοκρατία; Ακόμη και με την «αστική» Δημοκρατία με όλα τα κακά της;
Η Αντιπολιτευση έπεσε στην παγίδα που της έστησαν οι κρυφοί θαυμαστές του Σταλινισμού και οι νοσταλγοί του (αν)Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Μπήκε στην συζήτηση που δεν εχει κανένα απολύτως νόημα: το πρόβλημα δεν είναι ότι στην Ελλαδα υπάρχουν νοσταλγοί του Στάλιν και του Μπρεζνιεφ και του Τσαουσέσκου και του Γιαρουζέλσκι. Το πρόβλημα είναι ότι...
αυτοί οι λίγοι, τυχαίνει να βρίσκονται στην εξουσία. Και έτσι θα έπρεπε να το αντιμετωπίζει η Αντιπολιτευση. Και αφού αποκαλύψει τα σταλινικά απολειφάδια, που σε αντίθεση με το ΚΚΕ που φανερά δηλώνει ότι στόχος του είναι η «Δικτατορία του Προλεταριάτου», κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους, θα πρέπει να μιλήσει σε άλλη γλώσσα και για άλλα θέματα στον ελληνικό λαό.
Ο Κυριακος Μητσοτάκης, και με το άρθρο του στην Καθημερινη, απλώς θέτει ερωτήματα ,αν και αυτό που εχει ανάγκη ο αποσβολωμένος ελληνικός λαός είναι οι Απαντήσεις.
Και εν τέλει: πέραν της ιδεολογικής σύγκρουσης, μας μένει ο ΕΝΦΙΑ, ο ΕΦΚΑ, η δόση της εφορίας, η ανεργία, η διάλυση της υγείας, η φτωχοποίηση, η κατάρρευση της πολιτικής προστασίας… Ο Στάλιν πλήρωνε ΕΝΦΙΑ; Πλήρωνε ΕΦΚΑ; Πλήρωνε Εφορία; ‘Η μήπως ο Αδόλφος αύξησε τις εισφορές; Who cares…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου