«Τον Ιανουάριο του 2015 ψήφισα τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή μου αρέσει να βοηθώ ανθρώπους του επιπέδου μου, δυσκολεύθηκα να αποφασίσω πού θα βάλω τον σταυρό μου. Μου άρεσαν όλοι. Προσπάθησα να διαπραγματευθώ με την εφορευτική επιτροπή, όμως αυτοί ήταν ανένδοτοι. Μέχρι πέντε επέμεναν. Ετσι λέει ο νόμος. Ναι αλλά έτσι, με τους νόμους και τα μνημόνια, δεν θα πάει μπροστά ο τόπος, τους αποστόμωσα. Μπήκα στο παραβάν και ύστερα από ένα τεταρτάκι διαλογισμού βγήκα με το κεφάλι ψηλά. Το βράδυ ήμουνα στην πλατεία Κλαυθμώνος. Την άλλη μέρα με είδα στον κ. Παπαδάκη, δίπλα σ’ εκείνη την κοπέλα με τα άσπρα. Είμαι εγώ που κρατούσα το πανό που έγραφε: Η ελπίδα έρχεται.
Στο γραφείο μου στο υπουργείο η ελπίδα δεν ερχόταν. Η ελπίδα είχε έρθει. Ηταν πολλοί οι μετανιωμένοι δεξιοί. Ολοι αυτοί έλεγαν πως ψήφισαν τον Καμμένο. Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος.
Στους μήνες του αγώνα έβλεπα τηλεόραση και άκουγα “Τα τραγούδια της αντίστασης” του Θεοδωράκη. Εβλεπα και τους Ευρωπαίους να στενάζουν μες τις γραβάτες τους και πετάριζε η καρδούλα μου. Ο γιατρός μου είπε πως είναι έκτακτες συστολές και να τις προσέξουμε, όμως εγώ του απάντησα: Ποιες έκτακτες συστολές! Ο πεταχτούλης είναι. Κάθε πατριώτης έχει μέσα του έναν Βαρουφάκη.
Οταν οι τραπεζίτες έκλεισαν τις τράπεζες, γιατί τέτοιοι είναι οι τραπεζίτες, αγόρασα μια εξάδα νεράκια και πήγα στην ουρά να τα μοιράσω στους ευπαθείς γέροντες. Ορισμένοι διαμαρτύρονταν, όμως δεν κατάφεραν να σπάσουν τις ουρές της λαϊκής ενότητας. “Λαός στην ουρά, να την πάλι η λευτεριά”.
Το βράδυ του δημοψηφίσματος κατέβηκα στο Σύνταγμα. Την άλλη μέρα με είδα στον κ. Παπαδάκη. Χόρευα τσιφτετέλι μ’ εκείνη με τα άσπρα. Στο γραφείο στο υπουργείο δεν κρατιόμασταν. Ολοι είχαμε ψηφίσει “Οχι” και παραγγείλαμε πίτσες. Τον Σεπτέμβριο ξαναψήφισα ΣΥΡΙΖΑ. Ηθελα να ψηφίσω και Καμμένο αλλά η μην την πω η εφορευτική επιτροπή μού είπε ότι θα ακυρωθεί η ψήφος μου με δύο ψηφοδέλτια στον φάκελο. Με τέτοιους στενόμυαλους πώς να ’ρθει η ανάπτυξη.
Τόσες εκλογές έχουμε κερδίσει, όπως λέγαμε προχθές στο υπουργείο, κι ακόμη κυβερνάει η Ν.Δ. Γεμίζει τους δρόμους με σκουπίδια, βάζει τους αστυνομικούς να διαταράξουν την τάξη στα Εξάρχεια, εκεί που πάει ο δικός μας να πετύχει μείωση του χρέους, τσουπ, πετιέται στη μέση και του το χαλάει, τα νοσοκομεία έχουν διαλυθεί και η Ν.Δ. δεν κάνει τίποτε για να τα φτιάξει.
Μήπως φταίει το “Survivor”.
Μήπως να ξανακάνουμε εκλογές μπας και κυβερνήσει επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ;
Στο γραφείο μου στο υπουργείο, μου λένε πως...
δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Ομως γιατί να χάσουμε μια ευκαιρία να νιώσουμε ξανά σπουδαίοι;
Ασε που θα μας δείξει και ο κ. Παπαδάκης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου