Είμαστε η μοναδική χώρα που θαυμάζει και επαινεί την τέχνη της πολιτικής κωλοτούμπας.
Ακούω συχνά θαυμαστές του Ανδρέα Παπανδρέου να εκφράζονται κολακευτικά για το πώς, ενώ ξεσήκωσε τον ελληνικό λαό εναντίον της ΕΟΚ, του ΝΑΤΟ και της παραμονής των αμερικανικών βάσεων, κατάφερε στη συνέχεια να κρατήσει τη χώρα στην ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, αλλά και τις βάσεις. «Εντάξει, ήταν μεγάλος πολιτικός», μας λένε και συμπληρώνουν: «Κοιτάξτε πώς έκανε τη στροφή, ήταν μάγκας».
Η παράδοση συνεχίζεται και σήμερα. Κάποιοι θαυμάζουν τον Αλέξη Τσίπρα γιατί έχει κάνει μία γιγαντιαία κωλοτούμπα από την εποχή του «Go back Mrs Merkel». Είναι αξιέπαινη και αξιοθαύμαστη η μεταστροφή, και ευτυχώς που την έκανε γιατί θα ήμασταν η μοναδική χώρα που θα υποβιβαζόταν και θα άλλαζε κατηγορία με δική της βούληση. Κάνουμε τον σταυρό μας που το 2015 είτε βρήκε το θάρρος να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να μείνουμε στο ευρώ είτε δεν βρήκε το θάρρος για να μας βάλει σε μεγάλες περιπέτειες με άγνωστες συνέπειες.
Αλλο όμως αυτό και άλλο να συνεχίζουμε να επικροτούμε τους πολιτικούς μας επειδή άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα κάνουν. Εκτός αν έχουμε καταλήξει στο ανθρωπολογικό συμπέρασμα πως είμαστε λαός πολιτικά καθυστερημένος, που του αρέσει να παθιάζεται και να παρασύρεται από μεγάλα λόγια και παραμύθια. Να δεχθούμε, δηλαδή, ότι κάθε 10 - 20 χρόνια θα μαγευόμαστε συλλογικά από λαοπλάνους ηγέτες, θα παίρνουμε μαζί τους μεγάλο ρίσκο και κατόπιν θα προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα.
Οι Ευρωπαίοι έχουν καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα και πολλοί από αυτούς θαυμάζουν και στηρίζουν τον κ. Τσίπρα. Λένε δηλαδή ότι «αφού έτσι είναι αυτοί εκεί κάτω, τι μας νοιάζει εμάς πόσο ακριβά πληρώνουν το φροντιστήριό τους. Αν θέλουν ηγέτες που αντιμάχονται τις ιδιωτικοποιήσεις ή τον ΤΑΡ και μετά τον υλοποιούν, με γεια τους και χαρά τους».
Πόσο βαθιά υποτιμητικό είναι αυτό για μια χώρα και έναν λαό!
Και φταίμε όλοι γι’ αυτό, λαός και... Κολωνάκι, που λέει και το τραγούδι. Ο λαός γιατί παραμυθιάζεται εύκολα, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους έγκαιρα, αποδομώντας μύθους και παραμύθια.
Θα φτάσουμε άραγε σε ένα σημείο ωριμότητας, όπου θα απαιτούμε από τους πολιτικούς μας να αποφεύγουν τις κωλοτούμπες προσέχοντας τι λένε και υπόσχονται προεκλογικά;
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι έχουμε ως έθνος ισχυρά ένστικτα αυτοσυντήρησης, που μας βοήθησαν να μεγαλώσουμε και να μπούμε στα πιο κλειστά κλαμπ της Δύσης. Επειτα από κάθε λαϊκιστή ηγέτη αναδείχθηκαν ρεαλιστές, μεταρρυθμιστές που ξαναέβαλαν τη χώρα σε σταθερή τροχιά. Δεν ήταν απαραίτητα ιδιαίτερα δημοφιλείς, αλλά ο κόσμος καταλάβαινε πως έπειτα από ένα μεγάλο «μεθύσι» χρειάζεσαι κάτι πικρό για να έλθεις στα καλά σου.
Οσο για τους θαυμαστές της τέχνης της κωλοτούμπας στην πολιτική μας ζωή, καλό θα είναι να καταλάβουν πως...
δεν είναι κριτές σε διαγωνισμό
ενόργανης γυμναστικής.
Θαυμάσια η τέχνη, δεν λέω. Σκεφθείτε όμως πόσο μπροστά θα ήμασταν σήμερα αν εμπιστευόμασταν πολιτικούς που όταν έλεγαν κάτι, το εννοούσαν και κατόπιν το εφάρμοζαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου