ΣΥΡΙΖΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: «Υπάρχουν και πιο δραστικές λύσεις στο πρόβλημα» (γιος της δρακογενιάς)

Του Σάκη Μουμτζή

Διαβάζοντας τον διάλογο Παππά-Τσίπρα με θέμα την εκπαραθύρωση του Γ.Στουρνάρα από την Τράπεζα της Ελλάδος, νόμιζα πως επρόκειτο για συζήτηση δύο μικρομαφιόζων «ψιλικατζήδων», που σχεδίαζαν πώς θα απαγάγουν τον πρόεδρο της Federal Reserve.

Γιατί ο Α. Τσίπρας, πρωθυπουργός εν αναμονή τότε, πίστευε-παντελώς ανίδεος για στοιχειώδη θέματα-πως ουρλιάζοντας θα μπορούσε να σύρει τον Γ.Στουρνάρα εκτός της Τραπέζης της Ελλάδος. 

Ο Ν.Παππάς, πιο ενημερωμένος, ήξερε πως αυτό δεν γίνεται με τον τρόπο που σκεφτόταν να το κάνει ο Αρχηγός. Με ουρλιαχτά ποτέ δεν εκπαραθυρώθηκε από το πόστο του, όχι κεντρικός τραπεζίτης, αλλά ούτε καν κλητήρας υπουργείου.

Συνεπώς, πιο πρακτικός άνθρωπος έκανε την γνωστή πρόταση του. Δηλαδή να λυθεί το πρόβλημα με πρακτικότερα μέτρα. Αραγε, τι εννοεί ο ποιητής; Ποιες είναι οι «πιο πρακτικές λύσεις»;

Καθένας που έχει λίγο μυαλό, εύκολα υποθέτει τι θέλει να πει ο Ν.Παππάς. Βέβαια, επειδή είμαι καλόπιστος άνθρωπος, πιστεύω πως ο «γιος της δρακογενιάς» απλώς υπερέβαλε. Δεν εννοούσε, πραγματικά, αυτό που όλοι σκεφτόμαστε. Βέβαια, αρρωστημένα μυαλά, παράγουν αρρωστημένες σκέψεις και γι΄αυτό αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για την Δημοκρατίας μας.

Αυτή η συζήτηση, που αποκάλυψε ο Γ. Βαρουφάκης, δείχνει τον κυνισμό αλλά και την παιδική αφέλεια αυτών που θα αναλάμβαναν σε λίγο την διακυβέρνηση του τόπου. 

Φανερώνει έναν πεζοδρομιακού τύπου «τσαμπουκά», απέναντι σε ένα θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και κυρίως αναδεικνύει μιαν άγνοια κινδύνου, που, δυστυχώς, την πληρώσαμε ως χώρα μετά από μερικούς μήνες.

Αυτή η αποκάλυψη του Γ. Βαρουφάκη ήταν ο προπομπός της δήλωσης του Π. Λαφαζάνη, πως ο Α.Τσίπρας, τότε τον καταραμένο Ιούνιο του 2015, είχε συμφωνήσει να πάρει δάνειο από τους Ρώσους και πετρέλαιο από την Βενεζουέλα, ενώ υπήρχε, όντως, σχέδιο για εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος.

Αντιλαμβάνομαι, πως κάποιοι θα πιάνουν την κοιλιά τους από τα γέλια, τώρα που διαβάζουν όλα αυτά, όμως, τότε, την γλυτώσαμε στο παρά πέντε. Είναι προφανές πως γελοίοι άνθρωποι κατέστρωσαν γελοία σχέδια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως μέσα στην άγνοια και στην γελοιότητα τους, δεν αποπειράθηκαν να τα εφαρμόσουν, ευτυχώς ανεπιτυχώς, με καταστροφικά, όμως, αποτελέσματα.

Αλλά αυτή η δυσώδης αλυσίδα των αποκαλύψεων, έπεται μιας ακόμα πιο δυσώδους εβδομάδας που μας πέρασε. 

Μέσα σε αυτήν είδαμε:

1.Την πρωτοφανή επίθεση κατά της Δικαιοσύνης, με τρόπο οργανωμένο και ενορχηστρωμένο, από το Μέγαρο Μαξίμου.

2.Είδαμε τις ορδές των ερυθροτραμπούκων να σπάνε ανενόχλητοι τις βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας.

3.Είδαμε την τέως πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ευθύς ως συνταξιοτείται να προσλαμβάνεται στο νομικό γραφείο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αναφαίρετο δικαίωμα της κυρίας Β.Θάνου να φροντίζει την βελτίωση των οικονομικών της, αλλά έτσι, δικαίωσε –για μια ακόμα φορά-- όλους όσοι την κατηγορούσαν για έλλειψη αμεροληψίας κατά την άσκηση των προηγούμενων καθηκόντων της.

4.Παρακολουθούμε την εξύφανση μια σκευωρίας που «στήνουν» τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εναντίον των πολιτικών αντιπάλων τους με φόντο την υπόθεση του «Ερρίκος Ντυνάν». Λειτουργώντας σαν εκτελεστικό απόσπασμα, εν ψυχρώ, με προσυνεννοημένες μαρτυρίες, σκοπεύουν να παραπέμψουν στο Ειδικό Δικαστήριο τους τρείς προηγούμενους υπουργούς Υγείας, που, όλως τυχαίως, σηκώνουν αυτοί το βάρος του αντιπολιτευτικού έργου.

Είναι θλιβερό, αλλά γινόμαστε μάρτυρες μιας σταδιακής διολίσθησης προς ένα καθεστώς, που ουδεμία σχέση έχει με το πολίτευμα που εγκαθιδρύθηκε τέτοιες μέρες, πριν από 43 χρόνια.

Αυτά που γίνονται σήμερα «κουμπώνουν» τέλεια με αυτά που πληροφορούμαστε πως συνέβαιναν πριν από δύο χρόνια. Ετσι, αποδεικνύεται πως...

 αυτοί οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι και επικίνδυνοι.

Μάλλον δικαιώνεται ο Α.Λοβέρδος που λέει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα Μαδούρο-Τσάβες».  

Το ερώτημα είναι: τι κάνει η δημοκρατική αντιπολίτευση;