ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Oι διμοιρίες των ΠΑΘΩΝ και το κωλοκράτος - ΘΕΑΤΗΣ

Από τον  Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Θα σας πω ένα μυστικό, αλλά μην το μαρτυρήσετε. Παρά τη ρητορική της Αριστεράς, οι μπάτσοι δεν φυτρώνουν στα λάχανα. Eχουν μανάδες, πατεράδες, συζύγους, παιδιά, έχουν ανθρώπους που τους αγαπάνε και τους αγαπούν, κι όταν τελειώσουν τη βάρδιά τους, βλέπουν μπάλα, πίνουν καφέ και κρασί με φίλους, ερωτεύονται, διασκεδάζουν.

Θα σας σοκάρω και άλλο, αλλά οι μπάτσοι δεν είναι γουρούνια ούτε δολοφόνοι, μπαίνουν στην Αστυνομία με εξετάσεις, ελέγχονται κι αυτοί από τον νόμο, κι όταν ελάχιστοι από αυτούς τον παραβιάζουν, μπάτσοι τούς περνάνε τα βραχιόλια και πάνε φυλακή, όπως όλοι οι πολίτες, συνήθως αντιμετωπιζόμενοι πιο αυστηρά από τη Δικαιοσύνη. 

Η Αριστερά και οι μηδενιστές του αναρχοφασισμού, όταν παραβαίνουν τον νόμο τα όργανα της τάξης, θα ήθελαν να τα δένουμε σε ένα παλούκι για λιντσάρισμα, δίπλα από το κοντέινερ της πλατείας, αλλά, όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό είναι κομμάτι δύσκολο. Δεν έχει φτάσει η «επανάσταση» ακόμη σε αυτό το βάθος.

Είναι απίστευτο αλλά αληθινό ότι οι μπάτσοι δεν έχουν κέρατα ούτε ουρά και συνήθως αυτό που χωρίζει τους ταγούς και τη δημοκρατία από το χάος είναι δύο σειρές από αστυφύλακες. Αν πέσουν κάποιοι, γλιστρήσουν ή δεν αντέξουν, θα δουν οι υπερφίαλοι βουλευτές, υπουργοί και κομισάριοι τι εστί βερίκοκο από το αγριεμένο πλήθος.

Αυτά τα μη γουρούνια και μη δολοφόνοι, που έχουν βγει από μήτρα Ελληνίδας μάνας, άμα σας πειράξουν το αμάξι, το σπίτι, το παιδί, το τομάρι σας, μετράτε τα δευτερόλεπτα μέχρι να έρθουν.  

Και καμιά φορά, όταν έρθουν, εκεί που τρέχουν να πιάσουν τον κλέφτη, τον ληστή, τον φονιά, τον βιαστή, τον πρεζέμπορα ή τον τρομοκράτη, γίνεται η στραβή.

Μια μαχαιριά, η λάμψη μιας σφαίρας, ένα γλίστρημα του περιπολικού ή της μηχανής, κι η μάνα τους, η γυναίκα και τα παιδιά τους παίρνουν μια διπλωμένη σημαία και γίνονται ακόμη μια φωτογραφία από τις πολλές που έχει η σελίδα της Αστυνομίας στους Πεσόντες. Τώρα δε με το άρθρο 12 του μνημονιακού νόμου περί συντάξεων χηρείας κάποιοι/ες από τις συζύγους θα παίρνουν και μια κλοτσιά.

Στην Πατησίων, κοντά στο λερό καπνισμένο κτίριο που υποδύεται το Πολυτεχνείο, και στη Χαριλάου Τρικούπη, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν μονίμως δύο διμοιρίες ΜΑΤ. Στην ουσία σε καθήκοντα μόνιμης στατικής φύλαξης. Κάθε εβδομάδα ορδές ατάκτων εξορμούν από το Πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια και εξαπολύουν πέτρες, μολότοφ, στειλιάρια στους αστυνομικούς των δύο διμοιριών. Δεν έχω μετρήσει πόσοι έχουν τραυματιστεί ως τώρα. Το ξέρουμε όλοι, το βλέπουμε, το ξέρει το αρμόδιο υπουργείο και όλη η κυβέρνηση. Είναι κάτι σαν μόνιμο δρώμενο της πόλης. Δύο διμοιρίες-σάκοι πυγμαχίας για εκτόνωση του περιθωρίου και κανείς, μα κανείς δεν κάνει το αυτονόητο. Φαίνεται, το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό.

Οταν τα εξόφθαλμα, τα στοιχειώδη, δεν γίνονται, περιμένετε υψηλή πολιτική σε περίπλοκα ζητήματα;  

Οταν...

 νέα παιδιά, λειτουργοί της ασφάλειας των πολιτών, είναι μονίμως κι ατιμώρητα εκτεθειμένα στη βία της ανομίας με τον πλέον παράλογο τρόπο και με όλο το κράτος άβουλους θεατές, περιμένετε επίλυση πιο σύνθετων προβλημάτων;  

Αυτοί που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τάξη, ασφάλεια και ευνομία σε μερικά οικοδομικά τετράγωνα, εμποδίζοντας τις δυνάμεις της Τάξης να εφαρμόσουν τον νόμο, αυτοί που δεν μπορούν να απαλλάξουν την πόλη από την ασχήμια, το σκουπιδαριό, τις αναιμικές ορδές λαθρεμπόρων, ναρκεμπόρων, βανδάλων, πορνών, νταβατζήδων, μην περιμένετε να φέρουν ανάπτυξη.

Μην περιμένετε να αντισταθούν στους ξένους αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν καλά μια δράκα χουλιγκάνους.