ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τα οκτώ θανάσιμα αφηγήματα και το ένατο κύμα

Tου ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.

Υπάρχουν οκτώ αφηγήματα της μεταπολίτευσης τα οποία μας οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση.  


Η τραγωδία επιτείνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αφήγημα που θα μας βγάλει από την κρίση. Υπάρχουν, μερικές, ανεδαφικές υποσχέσεις που δίνονται σε έναν ευκολόπιστο λαό.

Το πρώτο αφήγημα έχει να κάνει με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ήταν ο πρώτος μεταπολιτευτικός πρωθυπουργός που νομιμοποίησε το ΚΚΕ, τα πράγματα δείχνουν υπο προϋποθέσεις, και το κατέστησε πολιτικό μικρομάγαζο.

Διαπνεόταν από ένα μεσσιανικό όραμα και επέβαλε για τον εαυτό του το χαρακτηρισμό του «Εθνάρχη».

Ξεκίνησε με την πολιτική εκτίμηση “η Κύπρος είναι μακρυά” και κατάληξε με τη φράση « σας έβαλα στην ΕΟΚ, μάθετε να κολυμπάτε». Μόνο που από ό,τι αποδείχθηκε, δεν ήταν σίγουρο αν θα μπορούσαμε να μάθουμε να κολυμπάμε, ή χρειαζόμασταν προπόνηση. Πάντως, δεν μάθαμε να κολυμπάμε.

Ο δεύτερος πρωθυπουργός ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, το αντίπαλο δέος της δεξιάς παράταξης και του Καραμανλή. Επεδίωξε τον μικροαστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας βάζοντας νέα στρώματα στο πολιτικό παιχνίδι, αυτά που ήθελε να εκφράσει και του έδιναν την πολιτική νίκη, αλλά στο κρίσιμο σημείο της στροφής έλεγε: «δυστυχώς, δεν μας ακολούθησαν» Εννοώντας πως τα στρώματα του κινήματός του ήθελαν, απλώς, να διώξουν τους άλλους και να καταλάβουν αυτά την εξουσία. Καμιά ουσιαστική μεταβολή στην πολιτική εξέλιξη της χώρας.

Το τρίτο αφήγημα ήταν του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η φράση που έμεινε από την πρωθυπουργία του, αναφερόταν στο «σκοπιανό» και συνοψίζεται στο «σε δέκα χρόνια δεν θα θυμάται κανείς τίποτε για το όνομα». Τα χρόνια πέρασαν και το όνομα παραμένει, ακόμη, άλυτο. Όλοι το θυμούνται.

Το τέταρτο αφήγημα ήταν του Κώστα Σημίτη. Συγκέντρωσε, γύρω του, μια ομάδα παραδοσιακών «διανοουμένων» και επιδίωξε τον , κατ αυτόν, «εκσυγχρονισμό» της χώρας. Αναφομοίωτες από τη Δύση ιδέες, επιχειρήθηκε να εφαρμοσθούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον διαφορετικό. Έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ, στην ίδια λογική του «σας πετάω στη θάλασσα, μάθετε να κολυμπάτε», του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά το εγχείρημα, όπως έδειξε η εξέλιξή του, απέτυχε.

Το πέμπτο αφήγημα ήταν του Κώστα Καραμανλή (του Κώστα, όχι του Κωνσταντίνου, ο οποίος απεβίωσε ως «εθνάρχης»). Ένοιωθε ότι τον καταδιώκουν κάτι αόρατες δυνάμεις λόγω της πολιτικής του. Πάντως, η πολιτική του εκτόξευσε το έλλειμμα.

Το έκτο αφήγημα ήταν του Γιώργου Παπανδρέου. Ένα πολιτικό life style που επειδή δεν μπορούσε να διαχειριστεί τις κρατικές και πολιτικές υποθέσεις, ζήτησε τη «βοήθεια» του ΔΝΤ. Δεν είχε το θάρρος να απευθυνθεί, με ευθύτητα, στο λαό.

Το έβδομο αφήγημα ήταν του δίδυμου Σαμαρά- Βενιζέλου. Προσπαθεί να μας πείσει ότι παρέλαβε χάος και έσωσε τη χώρα από την καταστροφή.

Και το όγδοο αφήγημα είναι του Τσίπρα, ο οποίος...

 συμπυκνώνει όλα τα παραπάνω και συνεχίζει με δριμύτητα την καταστροφική πορεία της χώρας.

Είναι οι πολιτικοί που μας οδήγησαν στο χάος και την καταστροφή και συνεχίζουν στην ίδια πορεία.

Είναι οι πολιτικοί που το μόνο που έχουν πετύχει είναι να διογκώνουν τα προβλήματα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει και να ζητούν, μάλιστα, απο το λαό να τους είναι ευγνώμων, που τα πράγματα δεν είναι ακόμη χειρότερα.

Δυστυχώς, και ο επερχόμενος στο ίδια κλίμα βαδίζει. Προς το παρόν, το δικό του αφήγημα είναι: «ψηφίστε με για να σας σώσω». Πολλοί φοβούνται ότι θα είναι το ένατο κύμα. Και, όπως, ξέρουν οι καπετάνιοι, το ένατο κύμα είναι το πιο δυνατό. Θα τα σαρώσει όλα.

Όλοι τους ξέρουν καλά πως απευθύνονται σε έναν ευκολόπιστο λαό.