Ξακουστοί
καλλιτέχνες, που βομβάρδισαν το άπαν σύμπαν με παπάτζες βαρυγδούπως
διατυπωθείσες, μουτζώνουν εαυτούς επειδή πίστευαν όσα είπαν
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Oλα δείχνουν ότι η μηχανή της ελληνικής οικονομίας άναψε για τα καλά.
Είναι δε τόσο αναμμένη και ξαναμμένη για κόλπα κερδοφόρα και...
αλλιώτικα, που το βράδυ δεν πέφτει για ύπνο. Δεν κλείνει. Λειτουργεί.
Οχι στο ρελαντί. Στο φουλ. Δουλεύει σαν ραπτομηχανή σε ημιυπόγειο στη
Βομβάη, όπου οι ανήλικοι σκλάβοι, που τυπικά αποκαλούνται «παιδιά» ή
απλά «πολίτες», ράβουν επώνυμα ρούχα για τα κορμιά των ανωνύμων (μια και
οι επώνυμοι ράβουν στα μέτρα τους, σπάνια αγοράζουν ετοιματζίδικα).
Η
ελληνική οικονομία το βράδυ κάνει σαν σουμιές νιόπαντρων του 1960.
Ντρίγκι, χράτσα, ιτς, ιτς, σκουίτς, γκρίγκι, κράτσα, σπλόινκ. Κι έπειτα
από αυτά οι καταϊδρωμένοι και αγουροξυπνημένοι γείτονες ακούν ένα
«σπλατ» κι ένα «να!» κι ένα «πάρ’ τα, να μη σ' τα χρωστάω!».
Μην πάει ο
νους σας στο πονηρό. Στην Ελλάδα τίποτα δεν μετράει για πονηρό. Ολα αθώα
είναι. Το «σπλατ», το «να!» και το «πάρ’ τα, να μη σ' τα χρωστάω!» δεν
είναι ιαχές ζευγαρώματος, αλλά ζευγαρωμένα χέρια, παλάμες που ενώνονται
σε ένα ηχηρότατο φάσκελο.
Οι οπαδοί του Τσίπρα, οι ψηφοφόροι
του, αυτοί που πίστεψαν στον Αλέξη, εκείνοι που κόντεψαν να
αγιογραφήσουν τον Βαρουφάκη με τα λαχούρια του και ψάχνουν να
ανακαλύψουν τύμβους με τους νεκρούς της ΕΡΤ αισθάνονται κάποια
απογοήτευση.
Ο καιρός είναι πρόσφορος για να νιώσεις αίσθημα
απογοήτευσης. Εχει ζέστη να σκάσουν και τα κογιότ του Μεξικού. Είναι η
περίοδος υποβολής φορολογικών δηλώσεων. Ανοίγεις παραθύρι και ζέχνει
Μεταπολίτευση. Φυσάει αφραγκία και βρέχει χρέη.
Και το σπουδαιότερο
όλων:
Η Αννα Παναγιωτοπούλου (μία από τις «Τρεις Χάριτες» του
Mega) δήλωσε σε συνέντευξη ότι αυτοφασκελώνεται επειδή πίστεψε τον μέγα
αρχηγό: «Νομίζω ότι το μετάνιωσαν όλοι όσοι τον ψήφισαν. Ολοι όμως.
“Πρώτη φορά Αριστερά” και κουραφέξαλα. Εξαλλοι είναι όλοι μαζί του. Δεν
θες να τον χαστουκίσεις; Θέλεις, γιατί σε κορόιδεψε με τον πιο άγριο
τρόπο. Μουτζώνομαι που τον πίστεψα, αλήθεια σου λέω. Μουτζώνομαι και με
τα δυο χέρια!»
Πολλά πήγαν στράφι στην Ελλάδα. Το αυτοφασκέλωμα, όμως, πιάνει τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου