Καθ’ όσον γνωρίζω, ο όρος αυτός, λανσαρίστηκε ως αυστηρά
αυτοπροσδιοριστικός και δεν χρειαζόταν βαστάζους και βαλέδες για να
ξεδιπλωθεί σε όλες του τις δραματικές διαστάσεις. Οι παλιοί ψηφοφόροι
που τον εφηύραν, ήθελαν δι’ αυτού να διαδηλώσουν τη δημόσια αυτοκριτική
τους, τότε που υπήρχε κανονική αυτοκριτική, υπήρχε και νορμάλ δημόσια
σφαίρα.
Γιατί σιωπά;
Ας μιλήσει όμως κι ο λεξικογράφος του παρόντος
γιατί η παρατεινόμενη σιωπή του με τρομάζει.
Με τι κριτήριο έχουμε
βαλθεί να ξεφωνίζουμε ανθρώπους, φτιάχνοντας λίστες συριζαίων επιφανών
κοψοχέρηδων;
Λες και η βουβαμάρα που έχει πέσει στην κοινωνία, δεν είναι
ικανή από μόνη της να κάνει τον λογαριασμό και να τους υποδείξει το
φάουλ.
Με λύπησε αφάνταστα η δημόσια διαπόμπευση που δέχτηκε ο
Δημήτρης Καταλειφός, όχι γιατί έμαθα ότι υπήρξε συριζοψηφοφόρος αλλά για
το γεγονός ότι το έμαθα. Κανονικά δεν είχα καμιά δουλειά να το ξέρω,
όπως δεν ξέρω τι πολιτικές επιλογές έχει η οφθαλμίατρός μου, η οποία,
μεθαύριο τέτοιαν ώρα, θα επιπέσει στον οφθαλμό μου διά της μεθόδου της
διαθλαστικής μικροχειρουργικής. Ο άνθρωπος αυτός μας άνοιξε τα μάτια,
ζώντας διακριτικά ανάμεσά μας, σαν κοσμοκαλόγερος με αυξημένα δικαιώματα
στο σφάλμα και στην ελλιπή αντίληψη των δημοσίων πραγμάτων, γιατί το
δικό του βασίλειο ουκ έστιν ώδε. Τελεία, παράγραφος.
Κι αν ρωτάς
για μένα, ο θυμός μου Βεζούβιος. Για τις διακεκριμένες τσιρλίντερς, τους
κατ’ επάγγελμα υμνωδούς, τους ταγούς, τους εξ αμάξης, τις
πλαστικογαντοφορούσες. Μην τα μαζεύεις και μη σπεύδεις να δηλώσεις
μεταμέλεια, γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ (φωνάζω, τώρα).
Ήταν
μια φορά...
Κάνει λοιπόν άλλο γραπτό, γνωστό και ως
«Παλινωδία του Στησιχόρου» όπου παινεύει την Ελένη ενώ ταυτόχρονα
ταπεινώνει τον εαυτό του. Κι ανοίξαν τα ματάκια του και ξαναβρήκε το φως
του! Αυτό να κάνεις. Πιάνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου