KOINΩΝΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η έλευση του (Aριστερού) κοινωνικού σκοταδισμού!

Του Θοδωρή Γιάνναρου 

Ποτέ στην ιστορία η αριστερίστικη ιδεοληψία δεν χρησίμευσε για να συμφιλιώσει τους ανθρώπους. Αντίθετα υπήρξε πάντοτε αιτία μισαλλοδοξίας και μίσους... Η αλήθεια είναι ότι οι αριστεριστές όχι μόνο δεν έχουν κάνει ποτέ αδέλφια τους, τους ανθρώπους, αλλά ούτε καν καλούς γείτονες. Τους έχουν κάνει μόνο εχθρούς... και κραδαίνουν εναντίον τους μανιφέστα και ιδεολογικά εκτρώματα...  

Δεν υπάρχουν ταραχές αριστεριστών στην ιστορία των ελληνικών πόλεων, που δεν έχουν γίνει για την καταπάτηση ξένου πλούτου ή για την αποδόμηση της επιτυχίας των άλλων.  

Όπως και δεν υπάρχει ιστορικό καταστροφής ή εμπρησμών ξένων περιουσιών, που δεν προκλήθηκε ή δεν ευλογήθηκε από αριστερίστικα συνονθυλεύματα, ενάντια σε κάποια άλλη ταξική ομάδα που ανήκει ιδεολογικοπολιτικά, σε άλλο πολιτικό χώρο, όχι αναγκαία ανταγωνιστικό... που τάχα εμπνεύστηκε από την αγάπη για τη σωτηρία των απανταχού φτωχών και κατατρεγμένων και τον εξοβελισμό κάθε άλλης άποψης, αλλά  και τη στοχοποίηση όλων όσων διαφωνούν με αυτή την φιλοσοφία και των πρακτικών της...  

Ο σκοπός ένας: Η δήθεν οικονομική εξίσωση των πολιτών,  κάτω από τον μανδύα της μοναδικής και αποδεκτής (από τους ίδιους...) αλήθειας... του ενός και μοναδικού αληθινού πιστεύω  –του χάους. Του σκοταδισμού δηλαδή, με τον οποίον, ως γνωστόν, συνυπάρχουν όλοι οι σκοταδιστές και οι φανατικοί του πλανήτη και πράττουν σύμφωνα με "τα κελεύσματα” των διαφωτιστών του, που με διάφορα προκαλύμματα, πετυχαίνουν να παραμένουν αόρατοι για τους αφελείς, που τους ακολουθούν σαν κοπάδια άβουλων προβάτων. 

Δεν υπάρχει περίοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας που με το πρόσχημα και για λογαριασμό των νέων ηθών και πρακτικών κάποιου νέου "ηγεμόνα”, καταργούνται πατροπαράδοτα ήθη, έθιμα, θρησκευτικά και κοινωνικά "πιστεύω”, ακόμα και η ίδια η ιστορία... καταστρέφονται οικογένειες, γκρεμίζονται πολιτισμοί, λεηλατούνται οικονομίες, εξοντώνονται κοινωνικές ομάδες και εκατομμύρια άνθρωποι σέρνονται στα σκλαβοπάζαρα της αδήλωτης εργασίας. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουν τον έλεγχο του όποιου πλούτου, με τον οποίο ελέγχουν "ιεραποστολικά" την εξουσία, για να συνεχίσουν φυσικά να εξασφαλίζουν για δικά τους συμφέροντα τον πλούτο που παράγουν οι "πιστοί” και οι "άπιστοι” σκλάβοι τους...

Ο καθένας που με καθαρή συνείδηση μελετά, ερευνά και στοχάζεται ελεύθερα, απαλλαγμένος από το φόβο του "τιμωρού κράτους” και πέρα από σκοπιμότητες και ιδιοτελείς σχέσεις με εξουσιαστικές, θεσμοθετημένες και μη, ιδεοληψίες και παραϊδεοληψίες, κέντρα διαφωτισμού και προπαγάνδας, λέσχες και παραπολιτικές οργανώσεις, τρομοκρατικές φράξιες και μυστικές ομάδες κρούσης, διαπιστώνει πως η χώρα στη μακραίωνα ιστορία της δεν γνώρισε καταστροφικότερη και περισσότερο απάνθρωπη  από τα εξουσιαστικά αριστερά πολιτικά συνονθυλεύματα, από τον κομματικό έλεγχο και τις πολιτικές διώξεις απλών ανθρώπων, μέχρι τον πρόσφατο νεοαριστερισμό με φασιστικό υπόβαθρο του ΣυΡιΖα και τον βλαχομπαρόκ φονταμενταλισμό.  

Η ιστορία της σύγκρουσης μεταξύ Δημοκρατίας και Αριστερισμού π.χ. δείχνει πως αυτή η διαρκής εχθρότητα δεν αφορά, φυσικά, στις μυθοποιημένες μορφές του παρελθόντος,, αλλά στις σφαίρες επιρροής και στην οριστική κατάλυση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας των πολιτών.

Και φυσικά η εχθρότητα δεν περιορίζεται μεταξύ των υποστηρικτών διαφορετικών πολιτικών ιδεολογιών και ιδεοληψιών. Είναι το ίδιο τραγική και συχνά είναι πολύ σφοδρότερη μεταξύ των ομοϊδεατών, ανεξαρτητοποιημένων ή μη. Είναι γνωστό το άσβεστο αιώνιο μίσος μεταξύ της Αριστεράς και των αναρχοαυτόνομων αριστεριστών, που τρέφεται από τον ανταγωνισμό των δεύτερων για την επέκταση της επιρροής τους σε βάρος της επιρροής των άλλων σε μία μερίδα της κοινωνίας. Χαρακτηριστικές του ιδεοληπτικού τους μίσους είναι και τα αιματηρά επεισόδια μεταξύ αριστεριστών και απλών πολιτών, στο κέντρο της Αθήνας, όπου στο βωμό της εκδίκησης καίγονται ζωντανοί απλοί εργαζόμενοι που αψήφησαν την εντολή να εγκαταλείψουν τον χώρο εργασίας τους,  ή πυρπολούνται μέσα μαζικής μεταφοράς γεμάτα με πολίτες...

Τα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τις αριστερές ιδεοληψίες και τις βίαιες συγκρούσεις αναγκάζουν συχνά τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα να ανοίξουν "διακομματικό”  διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό. Το τεράστιο μέγεθος της υποκρισίας τους, που μιλά  για σεβασμό του πολίτη, ενώ σκέπτονται, ζουν και δρουν με μίσος, σκόρπισε τόση έχθρα, βία, φρίκη, πόνο, φόβο, τρόμο και εξαθλίωση στη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια, συκοφάντησε, έκαψε, σκότωσε, ταπείνωσε πνευματικούς δημιουργούς, απαγόρευσε και κατέστρεψε βιβλία  πολέμησε με λύσσα, τέχνες και γράμματα, "αφόρισε” όλους τους κοινωνικούς αγώνες για πρόοδο και ελευθερίες και αποπνευματοποίησε το νόημα της κοινωνικής ζωής  και της αξιοπρέπειας, τόσο προς τη συνανθρώπινη ζωή, όσο και προς τη σχετική και το απόλυτη  ολότητα της ζωής  στο σύνολό της.

Όλα αυτά όμως πιέζουν πράγματι στη μετάλλαξη και στην εκτροπή του πολιτισμού, από πολιτισμό σκεπτόμενων, συσκεπτόμενων και συνεργαζόμενων πνευματικών ανθρώπων στην προοπτική ενός νέου "Οικουμενικού Κολχόζ”, σε "πολιτισμό πιστών και απίστων”, σε πολιτισμό της σύγκρουσης, της εκμετάλλευσης, του μίσους, της βίας, της φτώχειας..., στην προοπτική του αριστερίστικου σκοταδισμού και της αριστερίστικης βαρβαρότητας.

Και για να κρύψουν την ουσία των συγκρούσεων για τον βίαιο έλεγχο της εξουσίας, κατασκευάζουν θεωρίες για "το τέλος μιας  ιστορίας”, ή για τη "σύγκρουση των ιδεολογιών”, σύμφωνα με τις οποίες οι άλλων φρονημάτων πολίτες σήμερα, που συλλήβδην και σκόπιμα αποκαλούνται, με σκοπό την στοχοποίηση τους, "γερμανοτσολιάδες”, δεν αντιστέκονται στη λαίλαπα της αριστερίστικης επέλασης, που σκοπό έχει μόνο, την συνέχιση της παραμονής της στην εξουσία, αλλά και  τη διατήρηση της "εμβληματικής” κουκούλας και των μολότοφ.  Οι αριστεριστές αριβίστες πολεμούν τάχα... για του λαού την επικράτηση, την ιερή!.., κι’ όχι για τον προσωπικό τους πλουτισμό, την ηδονή και τη χλιδή της εξουσίας...

Για τους πιο υποψιασμένους, λοιπόν, όλα αυτά δεν υπαγορεύτηκαν, και πολύ περισσότερο δεν υπαγορεύονται στην εποχή μας, από κάποια μεταφυσική αγωνία ή κάποια πολιτική πίστη. Υπαγορεύτηκαν και υπαγορεύονται από...

 την απληστία και την εξουσιομανία, από τις πιο νοσηρές αντιλήψεις για τη ζωή, την οικονομία, την κοινωνία, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Υπ’ αυτή την έννοια τα ψευδεπίγραφα κόμματα αριστερίστικων τάσεων και οι δόλιοι πολιτικοί τους, αποτελούν ιστορικά τις αρχαιότερες μορφές διανομής & ιδιοποίησης της εξουσίας και του πλουτισμού, που τις διαχειρίζονται τα κέντρα λήψης αποφάσεων και προπαγάνδας, που με βία, με ψέμα και με χίλιους δυό άλλους τρόπους, όπως πολιτικά ξόρκια, και θεατρικές  τσαρλατανιές, αποδομούν τον κοινωνικό ιστό, πουλώντας ψευδαισθήσεις σε φοβισμένες και ανασφαλείς κοινωνικές ομάδες, σε υπάρξεις των οποίων τη ζωή την ρήμαξαν και την μετέτρεψαν σε πραγματική κόλαση… που προσδοκούν μέσω της υποταγής τους, να ξανακερδίσουν μία θέση σε έναν χαμένο παράδεισο, που μόνοι τους εγκατέλειψαν...

Υπάρχει, αναμφισβήτητα, μια πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που τα τελευταία χρόνια, έχουν δημιουργήσει οι αριστεριστές, ακουμπώντας πάνω σε ιδεοληψίες και ψέματα. Μια πραγματικότητα όμως, που έδωσε μια εικονική διάσταση στην κοινωνία και την εξέτρεψε από το σκοπό της, το σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης, που είναι, κοινωνική ισότητα, ευτυχία, ως χαρά της αυτοπραγμάτωσης σε πραγματικό  χρόνο, δηλαδή η ευτυχία της χωροχρονικά, που σημαίνει…  την ιστορικά  και κοινωνικά  προσδιορισμένη ύπαρξη.

Πρόκειται για μια πραγματικότητα  ιστορική, εκτός χώρου και χρόνου, κυριολεκτικά εικονική που δημιουργήθηκε από νοσηρές ιδεολογίες και ιδεοληψίες, που υπονόμευσε βίαια την αυθεντικότητα της ανθρώπινης προσωπικότητας και δημιούργησε "είδωλα”, "πιστούς”, και "νόθες ταυτότητες”, δηλαδή νόθες συνειδήσεις και κατά συνέπεια έναν σχιζοφρενικό πολιτισμό της άσκοπης σύγκρουσης για τη σύγκρουση.

Η κριτική προς τις σκοταδιστικές πρακτικές και τις εξουσιαστικές ιδεολογίες, είναι και πρέπει να είναι αμείλικτη, γιατί η εξάλειψή τους είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με τα συμφέροντα των δυνάμεων της αξιοπρέπειας και του κοινωνικού πολιτισμού…  με την ύπαρξη της ζωής και το μέλλον της. 

Προφανώς και αυτή η κριτική δεν αφορά στην ευκολοπιστία των αφελών και το θράσος των κολασμένων αυτής της χώρας, των λεηλατημένων ανθρώπινων υπάρξεων, αλλά την υποκρισία και την απληστία των συμμοριών των οργανωμένων σκοταδιστικών ομάδων που πουλάνε ψεύτικα όνειρα με γενετικά προδιαγεγραμμένη υποκρισία και των συμπλεγμάτων που βάζουν την εξουσία και ότι πηγάζει απ’ αυτήν πάνω από τον πολίτη που υποφέρει και πάνω από την διατήρηση  της ελπίδας. 

Αφορά βεβαίως και στη λεγόμενη διανόηση που δεν βλέπει, δεν ακούει και δεν μιλάει για τα εγκλήματα των διαπλεκομένων σκοταδιστικών αριστερών ιερατείων σε βάρος των πολιτών, με αντάλλαγμα…  μια κάποια θεσούλα στον καπιταλιστικό παράδεισο που οι ίδιοι καταριούνται και πολεμούν με λύσσα. 

 Αφορά προφανώς και ιδιαίτερα τις αριστερίστικες γραφειοκρατίες που σταυροκοπιούνται και υποκλίνονται σε όλα τα εκμεταλλευτικά, εξουσιαστικά και σκοταδιστικά κέντρα, για μια βουλευτική έδρα, ή για ένα κάποιο κρατικό αξίωμα και για να τους ανατεθεί η διαχείριση του συστήματος που τρέφεται από τις σάρκες, τον ιδρώτα, το αίμα και τα μυαλά των εργαζόμενων και των ανέργων, αντί να κατεβάσουν στην κοινωνία την επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση, προϋπόθεση της επίγνωσης και της συνείδησης για την ατομική, συλλογική και κοινωνική απελευθέρωση προς την κατεύθυνση της αληθινής δημοκρατίας των πολιτών, της κοινωνίας των άριστων και του κοινωνικού πολιτισμού.

Τι μπορεί να πει κανείς;  

Μάλλον τίποτα!  

Δεν ευθύνονται μόνον εκείνοι και εκείνες που τους χειροκρότησαν, τους ζητωκραύγασαν και τους προσκύνησαν. 

Φταίνε και όλοι οι άλλοι που δεν δοκίμασαν, και δεν προσπάθησαν να τους εμποδίσουν, αλλά προτίμησαν από τον καναπέ του σπιτιού τους να απολαύσουν την έλευση των σκοταδιστών!