Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτή η κυβέρνηση έχει γρήγορα ανακλαστικά. Εννοείται στην επικοινωνία, διότι στην παραγωγή έργου όχι μόνο δεν έχει ανακλαστικά, αλλά δεν ασχολείται και καθόλου. Ετσι, μόλις δόθηκε όνομα στην προηγούμενη πρακτική της, έσπευσε αμέσως να την υιοθετήσει για να τη στρέψει εναντίον των άλλων. Βεβαίως το έκανε ανορθόγραφα – «φακ νιους» το είπε ο μαστροχαλαστής του ασφαλιστικού, κ. Αναστάσιος Πετρόπουλος– αλλά αυτό δεν αναιρεί την πρωτοπορία αυτής της κυβέρνησης στην επικοινωνία: και ανοίγει δρόμους στην προπαγάνδα και αντιστρέφει αμέσως τις κατηγορίες που μπορεί να της προσάψουν. Κάτι σαν λαβή τζούντο δηλαδή.
Τι να θυμηθούμε;
Την «καταγγελία-σοκ εκπαιδευτικών: μικροί μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία επειδή πεινάνε» («Αυγή» 12.10.2011);
Την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία με τους φοιτητές που πέθαναν από αναθυμιάσεις μαγκαλιού, όταν μοιρολογούσε για τους γονείς που «δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στα παιδιά τους θέρμανση αυτόν τον χειμώνα και τα έχασαν. Το τραγικό συμβάν της Λάρισας είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή στις ζωές των περισσοτέρων από εμάς» (1.3.2013). Ο πατέρας ενός από τους αδικοχαμένους νέους δήλωσε μετά τον σάλο: «Μαζεύονταν εκεί και παίζανε, τρώγανε, είχε και καλύτερο Ιντερνετ. Ελεγε: Πάμε εκεί, έχει λίγο κρύο. Τον ρωτούσα “ρε Νίκο, γιατί πάτε εκεί και δεν μαζεύεστε στο δικό σου που έχει καλοριφέρ;” Μου απαντούσε: “Εκεί μαζεύονται όλοι”. Και έτσι έγινε το μοιραίο» (Alpha 3.3.2013).
Να θυμηθούμε τις «μαζικές αυτοκτονίες λόγω μνημονίων», οι οποίες ευτυχώς σταμάτησαν μόλις ήρθε το τρίτο και καλύτερο;
Το σίριαλ «διαπραγμάτευση» το βλέπουμε πιο συχνά από το «Πενήντα-Πενήντα» στο Mega. Παίχτηκε το καταστροφικό έτος 2015 και ξανανέβηκε φέτος από τον κυβερνητικό θίασο. «Η γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης τον Νοέμβριο ήταν το αντικείμενο της ευρείας κυβερνητικής σύσκεψης συντονισμού και προγραμματισμού που πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο Μαξίμου» (left.gr 19.10.2016 «Υπάρχουν δυνατότητες να υπάρξει συμφωνία στο χρονοδιάγραμμα που έχουμε θέσει, έως το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου» (Δημ. Τζανακόπουλος 22.11.2016). «Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για πολιτική συμφωνία στο Eurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου» (Non paper Μαξίμου 17.2.2017). «Πιστεύω ότι είναι απολύτως εφικτό να έχουμε ολοκληρώσει μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο μέχρι το Eurogroup της 20ής του Μάρτη» (Αλέξης Τσίπρας 1.3.2017).
Και η ζωή, όπως και η διαπραγμάτευση, συνεχίζεται.
Μέχρι προσφάτως ήταν εύκολη η διάχυση των «εναλλακτικών αριστερών γεγονότων». Και αυτό διότι...
κατ’ αρχάς, ουδείς τολμούσε να αντιμιλήσει σε ό,τι έλεγε η παράταξη που δεινοπάθησε από το μετεμφυλιακό κράτος. Η Αριστερά, επειδή μαρτύρησε, έκανε όλους να πιστέψουν ότι αγιοποιήθηκε και φυσικά σε έναν άγιο δεν γυρνάς κουβέντες.
Κατά δεύτερον, τα δακρύβρεχτα «φακ νιους» της Αριστεράς ήταν βούτυρο στο ψωμί των ρηχών και λαϊκιστικών ΜΜΕ. Δώσε ανθρώπινη δυστυχία και πάρ’ τους ώρες ολόκληρες τηλεοπτικού χρόνου. Ακόμη και ψευδή.
Ο παραλογισμός που κυριάρχησε στην ελληνική κοινωνία μπορεί να καλλιεργήθηκε στις οργανώσεις της Αριστεράς και στα καφέ των Εξαρχείων, αλλά δεν θα μπορούσε να πάει μακριά εάν δεν ήταν καλός αγωγός ανοησίας τα λεγόμενα αστικά ΜΜΕ.
Αυτά νομιμοποίησαν όλα τα αριστερά «φακ νιους» και όταν –αργά, πολύ αργά– αντελήφθησαν τι κάνουν, έγιναν «συστημικά», «διαπλεκόμενα», «βόθροι» κ.λπ.
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτή η κυβέρνηση έχει γρήγορα ανακλαστικά. Εννοείται στην επικοινωνία, διότι στην παραγωγή έργου όχι μόνο δεν έχει ανακλαστικά, αλλά δεν ασχολείται και καθόλου. Ετσι, μόλις δόθηκε όνομα στην προηγούμενη πρακτική της, έσπευσε αμέσως να την υιοθετήσει για να τη στρέψει εναντίον των άλλων. Βεβαίως το έκανε ανορθόγραφα – «φακ νιους» το είπε ο μαστροχαλαστής του ασφαλιστικού, κ. Αναστάσιος Πετρόπουλος– αλλά αυτό δεν αναιρεί την πρωτοπορία αυτής της κυβέρνησης στην επικοινωνία: και ανοίγει δρόμους στην προπαγάνδα και αντιστρέφει αμέσως τις κατηγορίες που μπορεί να της προσάψουν. Κάτι σαν λαβή τζούντο δηλαδή.
Τι να θυμηθούμε;
Την «καταγγελία-σοκ εκπαιδευτικών: μικροί μαθητές λιποθυμούν στα σχολεία επειδή πεινάνε» («Αυγή» 12.10.2011);
Την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία με τους φοιτητές που πέθαναν από αναθυμιάσεις μαγκαλιού, όταν μοιρολογούσε για τους γονείς που «δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στα παιδιά τους θέρμανση αυτόν τον χειμώνα και τα έχασαν. Το τραγικό συμβάν της Λάρισας είναι το αποτέλεσμα των βίαιων ανατροπών που έφερε η μνημονιακή εποχή στις ζωές των περισσοτέρων από εμάς» (1.3.2013). Ο πατέρας ενός από τους αδικοχαμένους νέους δήλωσε μετά τον σάλο: «Μαζεύονταν εκεί και παίζανε, τρώγανε, είχε και καλύτερο Ιντερνετ. Ελεγε: Πάμε εκεί, έχει λίγο κρύο. Τον ρωτούσα “ρε Νίκο, γιατί πάτε εκεί και δεν μαζεύεστε στο δικό σου που έχει καλοριφέρ;” Μου απαντούσε: “Εκεί μαζεύονται όλοι”. Και έτσι έγινε το μοιραίο» (Alpha 3.3.2013).
Να θυμηθούμε τις «μαζικές αυτοκτονίες λόγω μνημονίων», οι οποίες ευτυχώς σταμάτησαν μόλις ήρθε το τρίτο και καλύτερο;
Το σίριαλ «διαπραγμάτευση» το βλέπουμε πιο συχνά από το «Πενήντα-Πενήντα» στο Mega. Παίχτηκε το καταστροφικό έτος 2015 και ξανανέβηκε φέτος από τον κυβερνητικό θίασο. «Η γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης τον Νοέμβριο ήταν το αντικείμενο της ευρείας κυβερνητικής σύσκεψης συντονισμού και προγραμματισμού που πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο Μαξίμου» (left.gr 19.10.2016 «Υπάρχουν δυνατότητες να υπάρξει συμφωνία στο χρονοδιάγραμμα που έχουμε θέσει, έως το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου» (Δημ. Τζανακόπουλος 22.11.2016). «Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για πολιτική συμφωνία στο Eurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου» (Non paper Μαξίμου 17.2.2017). «Πιστεύω ότι είναι απολύτως εφικτό να έχουμε ολοκληρώσει μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο μέχρι το Eurogroup της 20ής του Μάρτη» (Αλέξης Τσίπρας 1.3.2017).
Και η ζωή, όπως και η διαπραγμάτευση, συνεχίζεται.
Μέχρι προσφάτως ήταν εύκολη η διάχυση των «εναλλακτικών αριστερών γεγονότων». Και αυτό διότι...
κατ’ αρχάς, ουδείς τολμούσε να αντιμιλήσει σε ό,τι έλεγε η παράταξη που δεινοπάθησε από το μετεμφυλιακό κράτος. Η Αριστερά, επειδή μαρτύρησε, έκανε όλους να πιστέψουν ότι αγιοποιήθηκε και φυσικά σε έναν άγιο δεν γυρνάς κουβέντες.
Κατά δεύτερον, τα δακρύβρεχτα «φακ νιους» της Αριστεράς ήταν βούτυρο στο ψωμί των ρηχών και λαϊκιστικών ΜΜΕ. Δώσε ανθρώπινη δυστυχία και πάρ’ τους ώρες ολόκληρες τηλεοπτικού χρόνου. Ακόμη και ψευδή.
Ο παραλογισμός που κυριάρχησε στην ελληνική κοινωνία μπορεί να καλλιεργήθηκε στις οργανώσεις της Αριστεράς και στα καφέ των Εξαρχείων, αλλά δεν θα μπορούσε να πάει μακριά εάν δεν ήταν καλός αγωγός ανοησίας τα λεγόμενα αστικά ΜΜΕ.
Αυτά νομιμοποίησαν όλα τα αριστερά «φακ νιους» και όταν –αργά, πολύ αργά– αντελήφθησαν τι κάνουν, έγιναν «συστημικά», «διαπλεκόμενα», «βόθροι» κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου