ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Επίθεση στη σκέψη στο εσωτερικό, επίθεση α λα τούρκα από το εξωτερικό.:

ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Για όσους, ακόμη, συνεχίζουν να προβληματίζονται για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αδυναμία επιβίωσης. Σημαντικότερο, ίσως, πρόβλημα είναι η νοοτροπία της κυβέρνησης της αριστεράς να επιτίθεται, διαρκώς, στη σκέψη των Ελλήνων πολιτών και να προσπαθεί να την επηρεάσει και να την καθοδηγήσει.

Ένα φαινόμενο για το οποίο εκφράζονται φόβοι πως στο μέλλον θα λάβει εφιαλτικές διαστάσεις και το οποίο «φουτουριστικά» έντυπα, περιγράφουν με μελανά χρώματα.

Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει. Δεν γίνεται, όμως, ευρέως αντιληπτό, διότι ως κοινωνία βιώνουμε, ακόμη τις μετεμφυλιακές μας αγκυλώσεις. Η αναζήτηση ταυτότητας, σ αυτήν τη χώρα δεν γίνεται μόνο ως προς το διαχωρισμό από τον ξένο- άλλο (αν προσέξετε τα σχετικά άρθρα έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα) αλλά, η αναζήτηση ταυτότητας και στη βάση του εσωτερικού διχασμού. Ο άλλος, ως πολιτικός αντίπαλος.

Δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε τις ρίζες αυτής της διάστασης αλλά, στην πολύ σύγχρονη ιστορία ανάγονται στον Εμφύλιο.

ΟΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ EUROGROUP

Αυτές τις αγκυλώσεις εκμεταλλεύονται τα πολιτικά κόμματα και επιτίθενται, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις ή παραπλανώντας με ψευδείς ειδήσεις, τον ελληνικό πληθυσμό.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα η σύνοδος του Eurogroup. Δεν τιμούν κανέναν οι υπερβολικά ψευδείς πανηγυρισμοί. Το τραγικό είναι πως, οι εν αναμονή τελούντες κυβερνητικοί οπαδοί, αναπαράγουν τα πανομοιότυπα ψεύδη στο διαδίκτυο.

Η κρίση, ως ευκαιρία, απέτυχε στη χώρα. Πως θα γινόταν, άλλωστε, διαφορετικά, όταν τα νέα παιδιά που ένοιωθαν δυνατά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σπουδών τους έφυγαν κατά δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό.

Η κυβέρνηση της αριστεράς θέλει να διαμορφώσει μια κοινωνία χαμηλού μέσου όρου, με την ενσωμάτωση φοβισμένων ανθρώπων που αγωνιούν για την επιβίωσή τους ως προσφύγων ώστε να αναπαράγει την πολιτική της εξουσία. Διότι την ιδεολογική ηγεμονία την έχασε εδώ και καιρό.

Απέναντι στον πολιτικό και ιδεολογικό τυχοδιωκτισμό και καιροσκοπισμό του Συριζα δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί μια σοβαρή φιλελεύθερη αντίληψη διότι ο φιλελευθερισμός, προϊόν, κυρίως, του Διαφωτισμού, προϋποθέτει την ύπαρξη μιας σοβαρής αστικής τάξης που θα ενσωματώσει και θα αναπαράγει τις ιδέες του. Και τέτοια αστική τάξη δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Σαν την αστική τάξη μιας χώρας είναι και το κόμμα που εκφράζει τις αξίες της.

Ο μεσαίος, μετριοπαθής, ανεκτικός και κεϋνσιανός χώρος στην Ελλάδα βαρύνεται με τα μεταπολιτευτικά δεινά και η προσπάθεια ανασυγκρότησής του είναι επώδυνη. Για λόγους συμμετοχής στη νομή της εξουσίας, θα διεκδικήσει μια αξιοπρεπή θέση στο πολιτικό φάσμα χωρίς καμιά ιδεολογική ή πολιτική διαφοροποίηση, από τους άλλους, για τις ανάγκες και την προοπτική της ελληνικής κοινωνίας. Είναι αμφίβολο αν διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό για να τη διαμορφώσει.

ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΚΜΗΣ

Η ιστορία και η στατιστική είναι δύο επιστήμες που βοηθούν στην εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Με την αξιοποίησή τους, μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως οι περιπτώσεις που η Ελλάδα είχε δυναμική πορεία ανάπτυξης ήταν όταν στην ηγεσία της βρίσκονταν ικανοί και ισχυροί ηγέτες, υπήρχαν σαφείς στόχοι και λαϊκή ενότητα για την επιτυχία τους.

Τίποτε από τα ιστορικά παραδείγματα ακμής της χώρας δεν συντρέχουν. Η πολιτική ηγεσία της χώρας είναι αξιοθρήνητη, υπάρχει ένας βαθύτατος κοινωνικός διχασμός και, βεβαίως, κανένα όραμα για την πορεία της χώρας. Ποιος να το διαμορφώσει, άλλωστε.

Το ανησυχητικό είναι ότι...

αυτή η παρακμή βρίσκει τη χώρα σε μια στιγμή όπου επαναδιαμορφώνεται ο κόσμος και η περιοχή μας με αυξημένους κινδύνους εμπλοκής σε ανεπιθύμητες περιπέτειες.

Η ΕΧΘΡΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο κύριος, αντίπαλος, με εχθρική συμπεριφορά είναι η Τουρκία, η οποία, τις τελευταίες ημέρες αμφισβήτησε ανοικτά την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. 

Η ελληνική απάντηση ήταν η συνήθης ψυχραιμία η οποία είναι καλή όσο δεν εκχωρείται ελληνική κυριαρχία. Από ένα σημείο και πέρα, όμως, ο ισχυρισμός ως πολεμοκάπηλων όσων αναζητούν την εκδήλωση μιας πιο συγκεκριμένης αποτρεπτικής συμπεριφοράς, είναι άλλη μια επίθεση στη σκέψη, εκ μέρους της, κάθε μορφής, εξουσίας.

Προφανώς, αγανάκτησε με την τουρκική προκλητικότητα και ο υπουργός εξωτερικών για να φθάσει στο σημείο να πει πως την επόμενη φορά που, η Τουρκία, θα συμπεριφερθεί, όπως τελευταία στο Φαρμακονήσι, θα αντιδράσουμε διαφορετικά.

Η δήλωση του υπουργού εντάσσεται σε μια κλιμάκωση της αποτροπής. Αυτό, όμως, σημαίνει πως αν η Τουρκία παραβεί τις ελληνικές κόκκινες γραμμές θα υπάρξει αντίδραση, όπως την περιέγραψε ο υπουργός. Διαφορετικά, δεν γινόμαστε, μόνο καταγέλαστοι, αλλά υπονομεύουμε την αποτρεπτική μας δύναμη. Αν δεν πρόκειται να υπάρξει κλιμάκωση στην αποτρεπτική ελληνική προσπάθεια, τότε, κακώς, ο υπουργός προέβη στην παραπάνω δήλωση.

Πάντως, μια αξιοπρεπής κοινωνία, για να μπορέσει να διατηρήσει την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιτότητα δεν πρέπει να αποκλείει ότι κάποια στιγμή, αν προκληθεί, θα αντιδράσει. Η εκδήλωση, δημοσίως, ενός φοβικού συνδρόμου από την κοινωνία και την Πολιτεία, είναι ό,τι χειρότερο.

ΤΑ ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΦΤΕΡΑ

Η Τουρκία, είναι αλήθεια,  ότι άνοιξε τα οθωμανικά φτερά της και αναζητά ρόλο περιφερειάρχη. Η επιδίωξή της αυτή της δημιουργεί συγκρούσεις αλλά και συμμαχίες. Είναι το αναγκαστικό αποτέλεσμα ενός γεωπολιτικού παίκτη. Η Τουρκία, από τις αρχές του αιώνα ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που αναφέραμε, προηγουμένως, για την Ελλάδα, στις  εποχές της ακμής της. Ισχυρός και, ως ένα βαθμό, ικανός ηγέτης, κυρίως, με όραμα. Δεν ικανοποιεί την τρίτη προϋπόθεση, την ενότητα της κοινωνίας της. Αυτή η διχόνοια στη βάση, κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί καταστρεπτικά αλλά, η πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας πιστεύει πως θα προλάβει να την ελέγξει.

Χρονικός ορίζοντας για μια μεταστροφή της τουρκικής πολιτικής είναι το δημοψήφισμα του Απριλίου, με την προϋπόθεση ότι ο τούρκος πρόεδρος θα κερδίσει αυτό που επιθυμεί. Εκτελεστικές αρμοδιότητες στην προεδρία. 

 Εάν δεν το πετύχει, θα είναι η πρώτη πολιτική ήττα του και η συμπεριφορά του απρόβλεπτη. Εάν το πετύχει, θα αλλάξει εσωτερικούς συμμάχους και θα επιδιώξει ανοίγματα, ακόμη και προς τους Κούρδους. Μπορεί ο κ. Ενρτογάν να είναι εμμονικός αλλά, είναι και πραγματιστής.

Η Τουρκία θα συνεχίσει να είναι διαρκές πρόβλημα για την Ελλάδα το οποίο αντιμετωπίζεται με έναν συνδυασμό αλλαγής πολιτικής νοοτροπίας και ανάπτυξης της διπλωματικής προσπάθειας και της αποτρεπτικής δύναμης:

-Αποφασιστική αντιμετώπιση της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας του κρατικού συγκεντρωτισμού και των ομάδων διάλυσης της συνοχής της ελληνικής κοινωνίας.

 

-Μηνύματα- και προσπάθεια- ενότητας της ελληνικής κοινωνίας, από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων.

-Διακομματική διαμόρφωση μεσοπρόθεσμης πολιτικής.

-Ενίσχυση της Διπλωματικής Υπηρεσίας με ικανά άτομα και ανάπτυξη της δραστηριότητάς της.

-Ανάπτυξη διεθνούς πολιτικής και διπλωματικής κινητικότητας. Να γίνει σαφές σε επίπεδο διεθνούς κοινής γνώμης, διεθνών θεσμών και κυβερνήσεων ότι η Τουρκία επιδιώκει να προκαλέσει πόλεμο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπήρχε κείμενο ότι αιτία του ναυαγίου στις συνομιλίες για το κυπριακό είναι μια σχολική γιορτή. Αν είναι δυνατόν! Κάτι κρύβεται πίσω από τέτοια δημοσιεύματα. Αξιοποίηση σε πιο αποτελεσματικό ρόλο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης.

-Επιδίωξη συνάντησης στο ανώτερο δυνατό επίπεδο με την αμερικανική, ρωσική και κινεζική ηγεσία.

-Αύξηση της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας.

-Ό,τι λέμε πως θα κάνουμε, να το κάνουμε. Διαφορετικά, καλύτερα να μην το λέμε. Αν χρειαστεί μια αποτρεπτική ενέργεια, θα πρέπει να είναι ενημερωμένη η διεθνής κοινότητα για το λόγο που έγινε. Διαφορετικά, η Τουρκία θα την παρουσιάσει ως ελληνική επιθετικότητα.

-Αναζήτηση στο εσωτερικό τη Τουρκίας συμμάχων με πολιτιστικό άνοιγμα στη γειτονική χώρα.