Δοκιμάσαμε το "ανήκουμε στη Δύση". Το
πολεμήσαμε αγρίως με λεφτά της ΕΟΚ βεβαίως... Φέραμε το "ανήκουμε στον
Τρίτο Κόσμο". Το βαρεθήκαμε. Διαλέξαμε το "ανήκουμε στον
νεοφιλελευθερισμό". Το καταποντίσαμε. Καταφύγαμε στο "ανήκουμε στην
Ευρωζώνη". Αλλά ψάχνουμε την αριστερά που θα μας βγάλει.....
Γιατί
"δόγμα" του "νεοιθαγενή" Έλληνα έγινε το "Εγώ δεν έχω τίποτε να χάσω".
Ας δούμε αν είναι έτσι.
Κατ' αρχάς η χρεωκοπία της Ελλάδας (που
δεν θέλουμε να την δεχθούμε επισήμως) δεν είναι καθόλου άμοιρη των δικών
μας επιλογών για μισό αιώνα.
Μέχρι και η χούντα είχε οπαδούς. Ανάμεσα
μας ήταν οι "πατριώτες" που ζητούσαν... "ένα λοχία βρε παιδιά να μας
σώσει..." , όπως -δικαιολογημένα- αναμασούσαν σε κάθε ευκαιρία και οι
χουντικοί.
"Απολαύσαμε" την κατασπατάληση 1,5
τρισεκατομμυρίων δραχμών των κρατικών Τραπεζών (1974-2010), του κρατικού
κορβανά σε δήθεν κοινωνικοποιήσεις.Το μεγάλο φαγοπότι των
εργατοπατέρων, των κλαδικών και "...των δικών μας μπλε παιδιών".
Καλοδεχτήκαμε παράνομη επιδότηση (σε
κρατικά μονοπώλια και εξαθλιωμένες κρατικές επιχειρήσεις) πάνω από 1
δισ. ευρώ πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχαν προορισμό ιδιωτικές
αναπτυξιακές επενδύσεις (γι' αυτό μας τα ζητάνε πίσω) από κυβερνήσεις
που εμείς επιλέξαμε και χειροκροτήσαμε.
Με τη δική μας ψήφο "χτίσαμε" κράτος με
1.100.000 κρατικούς υπαλλήλους (τόσοι ήταν μέχρι και το 2009), με 2.000
άχρηστους Οργανισμούς. Και πάνω από 150.000 κομματικό στρατό κατοχής
(όλων των κομμάτων) στις ΔΕΚΟ και στους Δήμους με κουμανταδόρους τους
εργατοπατέρες.
Ως δεξαμενή κρατικών υπαλλήλων και
κομματικού στρατού κατοχής και με δόγμα το "Τσοβόλα δώστα όλα"
ανεβοκατεβάζουμε τις κυβερνήσεις από το 1990 μέχρι και το 2015
αναζητώντας επιστροφή στην 20ετία 1975-1995.
Στην απελπισία μας, από την έλλειψη του
"Τσοβόλα δώστα όλα" δεχθήκαμε ως "δαιμονικής μορφής λύση" υποσχέσεις για
αριστερό "τσιμπούσι".
Το τσιμπούσι στρώθηκε (από το 2015) αλλά από τις δικές μας πλάτες μας και από τις τσέπες μας!!!
Πως αντιδρούμε σήμερα ως "νεοιθαγενείς"
αυτής της χώρας που έχασε την οικονομία που ήξερε, την κυριαρχία της
αλλά και τον μπούσουλα;
Αλλάξαμε δόγμα. Και με το "Εγώ δεν έχω
να χάσω τίποτε" παριστάνουμε τους "δημοκράτες" και (προβάλλοντας το
Εγώ... μας) τρέχουμε πίσω από απατεώνες που θα μας σώσουν με λεφτά της
γιαγιάς τους...
Συνωστιζόμαστε πίσω από τους
κομπιναδόρους δραχμιστές. Πίσω από συμμορίες που παριστάνουν τους
επιχειρηματίες και τους επενδυτές. Και πίσω από κάθε κακό συναπάντημα
που προσφέρεται ως σωτήρας εντός ή εκτός Ε.Ε.
Αντί λοιπόν να "γονατίσουμε"
κυριολεκτικά τα (ένα ή δύο) υποψήφια κόμματα για εξουσία (ειδικά αυτό
της αξιωματικής αντιπολίτευσης) και να απαιτήσουμε συγκεκριμένες
δεσμεύσεις. Συγκεκριμένα συμβόλαια με τον λαό. Πάνω σε δικές μας
προτάσεις. Καταφεύγουμε στα (απαράδεκτα ειδικά από νέους ανθρώπους)...
Εγώ δεν έχω τίποτε να χάσω...
Αντί να "ανταλλάξουμε" την ψήφο με
εκείνους που πιστεύουμε πως ξέρουν να ανοίξουν την οικονομία χαϊδολογάμε
(με το... Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτε...) αυτούς που διώχνουν τις
επενδύσεις και μεγαλώνουν το κράτος.
Τι περισσότερο όμως έχουν από εμάς οι
Αμερικάνοι που λιώνουν (όσο μπορούν) τον Τραμπ ή οι γείτονές μας
Ρουμάνοι ή ακόμη και οι Τούρκοι που τράβηξαν με λαϊκό δυναμισμό το χαλί
σε πολιτικές και νόμους των κυβερνήσεών τους για την διαφθορά και την
καταπίεση των γυναικών;
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε
τίποτε άλλο να χάσουμε όσο συνεχίζουμε με τη νοοτροπία που μας
δέρνει... Θα χάσουμε κι άλλα:
Πριν απ' όλα δεν θα ξεμπερδέψουμε με τον οποιονδήποτε καραγκιόζη παριστάνει τον ιδεολόγο.
Περιμένετε τα εκλογικά σχήματα, τα
κινήματα και τις κινήσεις (μόνο τα κομμουνιστικά και αριστερά μόνο θα
είναι 5-6) που προετοιμάζονται.
Θα δείτε τι παλιάτσοι φιλοδοξούν να
αδράξουν την ψήφο εκείνου που επιμένει "Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτε... Ας
τους δοκιμάσουμε και αυτούς...".
Ως χώρα θα συνεχίσουμε να είμαστε
τσίρκο. Είτε μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είτε μας πετάξουν έξω. Μόνοι
μας δεν φεύγουμε γιατί η Ελλάδα δεν είναι ούτε Μεγάλη Βρετανία ούτε
πρώην Ανατολική Ευρώπη.
Οι δανειστές θα πάρουν πίσω τα δανεικά.
Και ας μιλάνε για στάση πληρωμών, οι παραμυθατζήδες της αριστεράς. Οι
τρόποι που θα μας τα πάρουν είναι γνωστοί. Και ιδιαίτερα εξευτελιστικοί.
Η Ελλάδα (λόγω ανικανότητας να πλησιάσει
-στο ελάχιστο- Κύπρο, Ιρλανδία, Ισπανία και Πορτογαλία) θα παραμείνει
στα μνημόνια και τη δεκαετία του 2020 (όπως θα φανεί τη διετία
2017-2018). Μέχρι το 2030 κανείς δεν θα μας δίνει σημασία ως μέλος της
Ευρωπαϊκής Ένωσης (αν μείνουμε στην Ε.Ε.) ή ως Βενεζουέλα των Βαλκανίων
αν φύγουμε. Αλλά αυτό (δυστυχώς) είναι άνευ σημασίας για κάποιους
νεοιθαγενείς "δημοκράτες". Αυτούς που κρίνουν πως (Εγώ...) δεν έχω
τίποτε να χάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου