ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Το νέο πρόσωπο της Δεξιάς

Διαφορετικές συνθήκες και σύγχρονες προκλήσεις επιβάλλουν στην παραδοσιοκρατική παράταξη τη μεταλλαγή της σε  κάτι τόσο πειστικό όσο  ο εικονιζόμενος

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Ε να από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ημεδαπής Δεξιάς είναι ότι επί δεκαετίες επέλεξε τον ρόλο του εξωφυλαρούχα της Αριστεράς.  

Ανέλαβε εθελοντικά τον ρόλο του ουραγού, αρωγού, παραγιού και εν πολλοίς... μπάτλερ της παράταξης που έχασε την ένοπλη αναμέτρηση τον Αύγουστο του 1949. 

Εχασαν το ματς στο γήπεδο με 15-0 και το πήραν στα χαρτιά - κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η αμεριμνησία και η ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι επιφανείς δεξιοί το ζήτημα της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς είναι απερίγραπτες.

 

Κλασικό παράδειγμα, η εξωφρενική φράση που περνάει από τα χείλη των κομματικών αρχηγών της Δεξιάς πιο συχνά απ' ό,τι περνούν τα λεωφορεία που συνδέουν Δροσιά - Κηφισιά: «Σέβομαι και τιμώ τους αγώνες της Αριστεράς». Κάθε φορά που εκφέρεται τούτη η μπαλαφάρα από επικεφαλής δεξιοφανούς συνάξεως αυταναφλέγεται (με τη βοήθεια μολότοφ μερικών «αγωνιστών») κι ένα τρόλεϊ στην Πατησίων, ενώ ακόμα ένας λεβεντοντερβίσης θαυμαστής του Λαβρέντι Μπέρια κάνει απευθείας σύνδεση με το δημόσιο χρήμα.
 

Οι καιροί πέρασαν, οι δεκαετίες του αριστερού πάρτι πύκνωσαν τις εγγραφές στο ελληνικό φεσολόγιο και τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ και τα υπουργεία γέμισαν με λατρευτές του φαντάσματος του μαρξισμού, που πλανιέται σαν αιθαλομίχλη πάνω από την Ελλάδα.

 

Τώρα που οι πόροι στο οικοσύστημά μας έχουν μειωθεί, επιτέλους αρχίζουν και μειώνονται και τα προσχήματα αλλά και η ηθική «νομιμοποίηση» της Αριστεράς (η οποία νομιμοποιήθηκε τόσο πολύ από τον ίδιο τον εαυτό της, ώστε τσίμπησαν και οι άλλοι, σαν κοκοβιοί).

 

Με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, το Brexit, τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά και το πρόβλημα του ισλαμισμού διαμορφώνεται πλέον η ανάγκη να υπάρξει...

 μια Δεξιά απολύτως ορισμένη.
 

Σαν τον κύριο (τον Πίτερ Κάσινγκ) στη φωτογραφία (την ώρα που εξορκίζει τον Δράκουλα).

 

Στο ένα χέρι ο σταυρός. Σαφής ο συμβολισμός για επανασύνδεση της Δύσης με τη χριστιανική ταυτότητά της. 

Στο άλλο το περίστροφο. Σαφέστατη η ανάγκη για άμυνα του κόσμου μας απέναντι σε όσους επιδιώκουν να μας υποτάξουν. Αμήν!