ΙΣΛΑΜΟΛΑΘΡΟΛΑΓΝΟ ΣΥΡΙΖΟΜΑΧΜΟΥΤΙΣΤΑΝ: Άραγε, το Μαξίμου ακούει τους... δασκάλους του?

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ

Κατά την περίοδο από το 1997 μέχρι και το 2013 σε μια πόλη της κεντρικής Αγγλίας, το Ρόδεραμ, 1400 κορίτσια ηλικίας ακόμη και 11 ετών υπέστησαν κτηνώδη και πολλαπλή σεξουαλική κακοποίηση από μία συμμορία Πακιστανών οι οποίοι τα αποκαλούσαν «λευκά σκουπίδια». Ήταν το αποτέλεσμα τελετουργικής βίας που διεπράχθη κατ’ εξακολούθηση ως εκδίκηση των περιθωριοποιημένων αυτών «νεαρών» με το συγκεκριμένο θρησκευτικό-ιδεολογικό πρόσημο.  

Αυτό είναι ένα από τα πολλά συμβάντα που επιβεβαιώνουν την απλή αλήθεια ότι οι πρόσφυγες «ποτέ δεν θα νιώσουν ευγνωμοσύνη απέναντι στους κατοίκους των χωρών στις οποίες κατόρθωσαν να εισέλθουν» καθότι θεωρούν την Ευρώπη ένοχη για όσα υφίστανται.

Τι θα έπρεπε να πράξει η διεθνής κοινότητα; 

Πρώτα-πρώτα να ασκήσει ασφυκτική πίεση στη Σαουδική Αραβία (που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση στη Συρία), το Κουβέϊτ, το Κατάρ και τα λοιπά πάμπλουτα εμιράτα να δεχτούν τους ομόδοξούς τους πρόσφυγες.  

Εδώ στην Ευρώπη οι πρόσφυγες τα θέλουν όλα δικά τους: και να επωφελούνται από το δυτικό κράτος πρόνοιας και να διατηρούν τον δικό τους τρόπο ζωής τον ασύμβατο με τις ιδεολογικές αρχές του δυτικού πολιτισμού, θεωρώντας μάλιστα ως βλάσφημη προσβολή όχι μια ευθεία επίθεση ενάντια στη θρησκεία τους αλλά τον ίδιο τον τρόπο ζωής μιας άλλης ευρωπαϊκής κοινότητας.  

Εκείνο που σίγουρα πρέπει να σταματήσει είναι να στιγματίζονται οι απλοί πολίτες που ανησυχούν και υφίστανται τις συνέπειες των προσφυγικών ροών ως ρατσιστές και νεοφασίστες.

Τι πρέπει να κάνουμε; 

Να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε συναισθηματικά το πρόβλημα, να πάψουμε δηλαδή να υποδεχόμαστε τους πρόσφυγες με ανοιχτές αγκάλες, και να κάνουμε αυτό που απαιτείται: κέντρα υποδοχής κοντά στο επίκεντρο της κρίσης (Τουρκία, Λίβανος, συριακά και βορειοαφρικανικά παράλια). 

Ο στρατός είναι ο μόνος φορέας που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει οργανωμένα ένα τόσο μεγάλο έργο. 

Είναι αναγκαίο το απόλυτο δικαίωμα «ελεύθερης κυκλοφορίας» των προσφύγων να περιορισθεί. Θα πρέπει να διαμορφωθούν βασικές νόρμες υποχρεωτικές για όλους, χωρίς φόβο να θεωρηθούν «ευρωκεντρικές», και για όσους δεν υπακούουν σε αυτές να επιβληθεί η ισχύς του νόμου με κάθε μορφή της.

Η αριστερή αντίστιξη στα παραπάνω θεωρεί ότι μόνο η εισροή ενός πραγματικά μεγάλου αριθμού προσφύγων μπορεί να αναζωογονήσει την ευρωπαϊκή ριζοσπαστική αριστερά. Να καλυφθεί δηλαδή η υφιστάμενη έλλειψη ριζοσπαστικών προλετάριων με την εισαγωγή τους από το εξωτερικό, ώστε να επέλθει έτσι η επανάσταση χάρη σε ένα επαναστατικό παράγοντα εισαγωγής. Όμως, αυτή η συλλογιστική είναι αισχρή!

Αν προς στιγμήν σας γεννήθηκε η εντύπωση ότι όλα όσα διαβάσατε μέχρι τώρα δεν είναι παρά θέσεις της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, θα απογοητευθείτε. 

 Όλα όσα διαβάσατε είναι οι θέσεις του...

 αγαπημένου φιλόσοφου της αριστεράς και προσωπικού φίλου και μέντορα του αλέξη τσίπρα, του νεοκομμουνιστή Σλάβοϊ Ζίζεκ, τις οποίες μπορείτε να απολαύσετε σε όλη τους την έκταση στο προσφάτως εκδοθέν στη Ελλάδα βιβλίο του «Η νέα πάλη των τάξεων» (Εκδόσεις Πατάκη, Οκτώβριος 2016).  

Άραγε, το Μαξίμου ακούει (τους φίλους και τους δασκάλους του);