Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Η καρακιτσάτη ρόδα που μαζεύτηκε κακήν κακώς δεν είναι το αίτιο του
καμινισμού αλλά η ύστατη συνέπειά του.
Πώς μπήκε στην πλατεία
Συντάγματος και πώς βγήκε μόνο ο Καμίνης ξέρει.
Καμίνης είναι ο δήμαρχος
Αθηναίων - ή τέλος πάντων όσων έχουν απομείνει Αθηναίοι.
Αυτός ο
δήμαρχος είναι ακριβώς ό,τι δείχνει. Ο τρόπος που μιλά. Αυτά που λέει. Ο
τόνος της φωνής του. Το βλέμμα του. Οι κινήσεις. Εκείνος (ο ΓΑΠ,
ασφαλώς) που τον διάλεξε ως προτεινόμενο της πασοκάρας για τον δήμο. Τα
πλήθη που τον ψήφισαν. Τα φυλλάδια υπέρ του σε άπταιστα παστούν, ουρντού
και αραβικά που γέμισαν την Αθήνα πριν από τις δημοτικές εκλογές. Ο
τρόπος που πολιτεύεται. Ολα παραπέμπουν σε αυτό που βλέπουμε, μυρίζουμε,
αγγίζουμε στην πόλη των πόλεων, που κατάντησε κάτι από δήμο Καμίνη.
Μια
ρόδα που μπαίνει αέρα πατέρα, γίνεται ντόρος και μαζεύεται νύχτα. Αυτό
είναι η δημαρχία του.
Ο Σημίτης, κάποτε, είπε το περιβόητο «αυτή είναι η
Ελλάδα». Φυσικά, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Ούτε η καμίνειος αθηνοφάνεια
δεν είναι αι Αθήναι. Ο,τι έχει εντός του κάθε άνθρωπος αυτό εκδηλώνει
και στο περιβάλλον του.
Η αγράμματη αλλά καλλιεργημένη γιαγιά στη
Σύρο, στη Νάξο, στη Γαύδο, στο Διδυμότειχο, στο Ταίναρο, στην Κέρκυρα,
παντού, ασβεστώνει τις γλάστρες, τα ρείθρα του πεζοδρομίου. Κι άφραγκη
να είναι, κάτι θα βρει να φιλέψει. Τα σεμεδάκια που θα κοτσάρει πάνω στο
σερβάν, στα κομοδίνα, στη συσκευή της τηλεόρασης έχουν πολύ περισσότερη
δουλειά και μακράν πιο ραφιναρισμένο γούστο από τους αρχιτέκτονες της
αρπαχτής που χρυσοπληρώνονται για να ενταφιάζουν σε μπετόν και τζάμια
την αισθητική και το μικροκλίμα κάθε συνοικίας.
Δεν έχει διαβάσει
αλλά ξέρει τι είναι η Ελλάδα. Ακόμα και τα απωθημένα της (όλοι οι
θνητοί έχουν) δεν βρίσκονται σε ξένες πρωτεύουσες. Δεν πάσχει από
ευρωπαθητικά σύνδρομα. Στην Ελλάδα κρύβει όνειρα και στον τόπο της
προσεύχεται να πάρουν σάρκα και οστά.
Ευτυχώς δεν υπάρχουν δήμαρχοι ονειρουπόλεων, διότι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου