ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η αμορφωσιά ως συγκριτικό πλεονέκτημα εξουσίας

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος

Το ότι αδίστακτοι λαϊκιστές τύπου Τράμπ στις ΗΠΑ και Μαδούρο στη Βενεζουέλα συμπίπτουν ως προς τις πρακτικές ανόδου της παραμονής στην εξουσία κάθε άλλο παρά τυχαίο γεγονός είναι. 

Οι πρακτικές τους εμπνέονται σαφώς από μαρξικές και άλλες αναλύσεις και βέβαια δεν είναι κάτι το καινούργιο. Από τη γαλλική επανάσταση και μετά, ο λαϊκισμός, η δημαγωγία και η πολιτική εξαπάτηση έγιναν εργαλεία εξουσίας και ανέδειξαν τέρατα όπως ο ναζισμός, ο φασισμός και ο κομμουνισμός, φαινόμενα που στο βωμό τους υπάρχουν κάποιες εκατοντάδες αθώα θύματα και δυο παγκόσμιοι πόλεμοι. 

Παρόλαυτα, ως φαίνεται, ο άνθρωπος σπανίως διδάσκεται από την Ιστορία. Έτσι σήμερα ο λαϊκισμός και η πολιτική αγυρτεία βρίσκονται εκ νέου στο προσκήνιο και κανείς δεν γνωρίζει που θα μπορούσαν να οδηγήσουν.

Σε μία όχι πολύ γνωστή επιστολή του προς τον Φρήντριχ Ένγκελς, στα τέλη του Αυγούστου 1876, ο Κάρολος Μαρξ τονιζε συμφωνοντας με τον καλο του φιλο, ότι ο σοσιαλισμός είναι πλέον μία επιστήμη και όχι μία επιστημονική μέθοδος. Ο σοσιαλισμός δεν είναι μόνον ένας τρόπος αντιπροσωπεύσεως της οικουμένης και του σύμπαντος, ένα κοινωνικό ιδεώδες που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ταυτοποιείται με την επιστήμη. Στο πλαίσιο αυτό, οι συγγραφείς του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», αναλύοντας το πώς θα εγκαθιδρυθούν ο «επιστημονικός σοσιαλισμός» και το μεταβατικό στάδιο της «δικτατορίας του προλεταριάτου», υπογραμμίζαν ιδιαιτέρως τον ρόλο της εκπαιδεύσεως, αλλά και της δημοσιογραφίας. 

Την εποχή εκείνη, βέβαια, οι συνθήκες παραγωγής και διανομής πλούτου διέφεραν αισθητά από τις αντίστοιχες σημερινές. Ο δε καπιταλισμός βίωνε την πρώτη βιομηχανική επανάσταση και όχι την τέταρτη που αναδύεται στις μέρες μας. Έτσι, όταν οι Μαρξ και Ένγκελς έκαναν λόγο για την «κατάληψη του εποικοδομήματος», ως βασική προϋπόθεση εγκαταστάσεως του  «επιστημονικου σοσιαλιςσμου», σίγουρα δεν μπορούσαν να έχουν κατά νουν αυτά που σήμερα πιστεύουν και πράττουν οι κ.κ. Μπαλτάς, Φίλης και κάποιες κυρίες της κυβερνήσεως.

Στην ελληνική περίπτωση, εξάλλου, η κυβέρνηση των Συριζανέλ δεν προετοιμάζει καμμία απολύτως «επιστημονική επανάσταση» για τον πολύ απλό λόγο ότι απεχθάνεται την επιστήμη. Το ίδιο όμως ισχύει και για ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού, το οποίο έφερε στην εξουσία τους ανθρώπους που μάς κυβερνούν.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να αναβαθμίσουν το πολιτιστικό και πνευματικό εποικοδόμημα της χώρας. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να το διαιωνίσουν ως εργαλείο φαυλοκρατικής εξουσίας. Η κυβέρνηση θέλει να διατηρεί την εκπαίδευση ως φυτώριο λαϊκισμού, εθνοκαπηλείας και πηγή εσόδων για έναν κάποιο υπόκοσμο. Όταν στην χώρα μας οι νέοι σε ποσοστό 40% φρονούν ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερη αν υπαγόταν στην ρωσική σφαίρα επιρροής, τότε όντως υπάρχει πρόβλημα -και πολύ σοβαρό, μάλιστα. Αποδεικνύεται ότι η  παραπλάνηση ως προς την πραγματικότητα αποτελεί συνειδητή ενέργεια που καλλιεργείται από συγκεκριμένους κύκλους και εξυπηρετεί στόχους άσχετους με την προκοπή και την ευημερία της χώρας.

Είναι ξεκάθαρο ότι διάφορες δυνάμεις θέλουν να θολώσουν και να ακυρώσουν το μέλλον της χώρας γιατι αν η Ελλαδα μετατραπει σε κοινωνια γνωσεων, πιθανότατα, αυτό θα αντίκειται στην αμάθεια, στους στενούς ορίζοντες και στον κυρίαρχο ανορθολογισμό. Η καλλιέργεια της αμορφωσιάς και ο ανορθολογισμός, θα ειναι το απολυτο οπλο για τις δυνάμεις του ζοφου της ασυναρτησίας και της βίας κατα  των δημοκρατικών κοινωνιών στον 21ο αιώνα και οι φορείς τους θα κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν, να υποσκάψουν και να ακυρώσουν τις προϋποθέσεις για έναν περισσότερο ελεύθερο και «επιχειρούντα» κόσμο. 

«Οι κοινωνίες του αύριο θα πρέπει να εξελιχθούν σε επιχειρούσες κοινωνίες, που θα δημιουργούν πλούτο και θέσεις εργασίας. Στο πλαίσιο αυτό, σημαντική θα είναι η αποκέντρωση θεσμών και εξουσιών, η μόνη ικανή να μάς απαλλάξει εδώ στην Ελλάδα από το γραφειοκρατικό κράτος», είπε σε τελευταία ομιλία του ο πρόεδρος του Hellenic American University κ. Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος.

Οι δυνατότητες δισεκατομμυρίων ανθρώπων να συνδέονται με κινητές συσκευές, με πρωτοφανή ισχύ επεξεργασίας, χωρητικότητα αποθήκευσης καθώς και πρόσβαση στην γνώση, είναι απεριόριστες. Και οι δυνατότητες αυτές θα πολλαπλασιάζονται από τις καινοτομίες στην αναδυόμενη τεχνολογία σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, το «Ίντερνετ των πραγμάτων». Βιώνουμε έτσι μία εποχή που πλήττει τις παραδοσιακές πρακτικές των κομμάτων και κυρίως αυτών που βρίσκονται κοντά σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες.

Όπως ανέφερε ο δρ. Κλάους Σβάμπ στο τελευταίο Συμπόσιο του Νταβός, που ήταν αφιερωμένο στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, αυτή είναι ήδη η πιο ανατρεπτική στην ζωή του ανθρώπου: «Εν αντιθέσει με τις επαναστάσεις που προηγήθηκαν και άλλαξαν τον κόσμο, η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση έχει την δυνατότητα να αυξήσει τα επίπεδα του παγκόσμιου εισοδήματος και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής για τους πληθυσμούς σε όλο τον κόσμο».  

Χειρότερα νέα, λοιπόν, για όλους αυτούς τους ανθρώπους που στην ουσία μισούν τον Άνθρωπο δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Φαντάζεται κανείς να απελευθερωνόταν στην Ελλάδα η παιδεία, να γινόταν ψηφιακή η δημόσια διοίκηση, να άνοιγαν επαγγέλματα που έτσι κι αλλιώς σε βάθος χρόνου θα αλλάξουν; 

Μια τέτοια προοπτική θα ήταν...

 καταστροφική για εξουσιολάγνους δημαγωγούς και, ως εκ τούτου, ανήθικους πολιτικούς, που ζουν ψευδόμενοι και εξαπατώντες. 

Ακόμα χειρότερα δε, εμφανίζουν την απάτη και το ψεύδος ως προστασία των εθνικών συμφερόντων και «πολιτική μαγκιά». Γι αυτό και τους «πονάει» η παιδεία, η ελεύθερη βούληση και ο σεβασμός θεσμών και αρχών. Η κριτική σκέψη και η ελευθερία της επιλογής, είναι πολύ «κακά πράγματα» για αδίστακτους λαϊκιστές και λαοπλάνους που το παίζουν ότι είναι και κάποιοι.