Η θέση της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ για την Ορθοδοξία ως διαχρονική κιβωτό της
εθνικής μας ταυτότητας ενοχλεί τους μοδέρνους μηδενιστές, κόκκινους ή
μπλε ρουαγιάλ με από κάτω ροζ.
Είναι αυτοί που εύχονται άχρωμα «καλές
γιορτές» αντί για «καλά Χριστούγεννα», θέλουν Θρησκειολογία και όχι
Θρησκευτικά, καθαίρεση των εικόνων από τα δικαστήρια, καθώς και ξήλωμα
του προοιμίου του Συντάγματος και κάθε αναφοράς στην Ορθοδοξία. Αφρίζουν
στην υπενθύμιση της κρατούσας θρησκείας. Είναι οι διακομματικοί
συνένοχοι στην επί χρόνια εκτροπή της Παιδείας από τη συνταγματική
υποχρέωση του άρθρου 16 να ανατρέφει Ελληνες χριστιανούς ορθοδόξους.
Ενοχλούνται
όταν οι καμπάνες τούς χαλάνε τον κυριακάτικο ύπνο. Ταυτόχρονα όμως
ξιφουλκούν για την «υποχρέωσή μας» να ακουστεί και πάλι ο μουεζίνης στην
Αθήνα. Θέλουν δε πολλά τζαμιά για να χορτάσει ο φωταδισμός τους. Θέλουν
καύση των νεκρών αλλά και να συμφωνήσει με το ζόρι η Εκκλησία. Εγώ θέλω
να με πάρει μέσα της, κατά την παράδοσή μας, όπως τους προγόνους μου
που πολέμησαν γι’ αυτήν, η γη που κάποτε ορκίστηκα να τη φυλάω με τη ζωή
μου. Αυτή είναι η σωστή σειρά. Η αγκαλιά της μάνας, ύστερα της
αγαπημένης, των παιδιών σου και η αγκαλιά της πατρίδας να κλείσει τον
κύκλο.
Αυτοί οι χριστιανομάχοι ελληνοφοβικοί ουδόλως ενοχλούνται από τον
ισλαμικό εποικισμό της πατρίδας και της Ευρώπης, που κάθε χρόνο μετράει
και περισσότερα θύματα.
Συνυπεύθυνοι όλοι τους, μαζί με τη διεφθαρμένη
γραφειοκρατία των Βρυξελλών, για τον αξιακό αφοπλισμό της Ευρώπης, που
αυτοχειριάζεται καθαιρώντας την ταυτότητά της.
Πέφτουν ανάσκελα με
αφρούς στο στόμα για τα «δικαιώματα» της πιο απίθανης μειονότητας, που
ουδείς καταδιώκει, αλλά ταυτόχρονα ωρύονται πως είναι περίπου φασιστικό
να λες πως ένα παιδί χρειάζεται μάνα και πατέρα, όχι γονέα Α και Β, και
δεν ψελλίζουν ούτε λέξη για την προστασία των παιδιών από τέτοια
πειράματα.
Η Ελληνίδα μάνα, η παραδοσιακή οικογένεια, γι’ αυτούς δεν υπάρχει.
Είναι απόστολοι του μαρασμού, προδίδουν την πατρίδα και ταυτόχρονα
κατεξοχήν αντιευρωπαίοι, διότι ξεχνούν τους τρεις λόφους που οριοθετούν
τις διαχρονικές αξίες που έχτισαν την Ευρώπη: την Ακρόπολη της Αθήνας,
τον λόφο του Καπιτωλίου στη Ρώμη και τον Γολγοθά.
Ευαγγελίζονται
ιδεοληπτικά μια άχρωμη και ισοπεδωμένη Ευρώπη, χωρίς Σταυρό, χωρίς
καμπάνες, αλλά με μπούρκες, μιναρέδες και απαιτητικούς σουνίτες, που θα
προσαρμόσουμε τη ζωή μας στον δικό τους τρόπο.
Επιτίθενται στη διδαχή
της κλασικής Ιστορίας και την ορθόδοξη Παιδεία. Το αξιακό πλαίσιο του
ηρωικού τρόπου, κληρονομιά της Ελλάδας, τα νάματα της Ορθοδοξίας,
κυκλώπειο τείχος ανάμεσα σ’ εμάς και στους εχθρούς μας, που μας
διαφύλαξε από την αφομοίωση και τον αφανισμό, τα μισούν. Ξέρουν πως
αυτά, μαζί με τη γλώσσα, είναι οι πυλώνες της διαχρονίας μας.
Θέλουν να
μας πείσουν πως...
φυτρώσαμε στα λάχανα τον 19ο αιώνα. Σβήνουν μονοκοντυλιά 3.000 χρόνια Ιστορία, για να πουν πως είμαστε ένα προχθεσινό μπάσταρδο συνονθύλευμα, σαν τα ανάκατα σκουπίδια του μυαλού τους.
Είναι
όμως παλιό το κύτταρό μας, το σπαθί μας έχει πάντα κόψη τρομερή και η
Κιβωτός μας αλώβητη, όσα προβλήματα κι αν έχει.
Καλά Χριστούγεννα,
αδέρφια. Θα έρθουν καλύτερες μέρες. Θα την πιάσουμε την πατρίδα από το
χέρι και θα την ανεβάσουμε πάλι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου