Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Πρώτη σκέψη που μου ΄ρχεται είναι η
επιμονή του πρωθυπουργού στην οικογενειοκρατία. Αυτή δεν είναι
κυβέρνηση, ένωση φιλικών οικογενειών είναι. Ακόμα και τον πιο «μοναχικό»
υπουργό, αν τον ψάξεις καλά, κάποια συγγενική σχέση θα έχει με τους
άλλους.
Η δεύτερη είναι πως η οικογενειακή ζωή αποδεικνύεται πιο
επικερδής από τη ζωή των εργένηδων.
Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια
Αντωνοπούλου είναι σύζυγος του επίσης υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης
Δημήτρη Παπαδημητρίου... Η κ. Αντωνοπούλου εμφανίζει το 2014 εισόδημα
161.326 δολάρια και ο κ. Παπαδημητρίου 337.104 δολάρια. Συνολικό
εισόδημα 498.430 δολάρια. Το ζεύγος εμφανίζει καταθέσεις 3.148.801
δολάρια σε τράπεζες του εξωτερικού ενώ από πώληση ακινήτου στις ΗΠΑ
εισέπραξαν 1.800.000 δολάρια. Συνολικά, οι τραπεζικές καταθέσεις
εξωτερικού (HSBC, JpMorgan κ.α.) ανέρχονται σε 3.148.801 δολάρια και σε
22.575 ευρώ εκτός ακινήτων.
Και άλλοι όμως υπουργοί, όπως οι Τσακαλώτος και Σταθάκης- αυτός κάπου έχασε σ΄ένα χρόνο 2,1 εκ. ευρώ..!-, έχουν και μεγάλη περιουσία αλλά και πολύ πλούσιο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο στο εξωτερικό.
Για να προλάβω τους πρόθυμους
υπερασπιστές τους, δηλώνω πρώτον, ότι των άλλων κομμάτων μπορεί να
έχουν περισσότερα- αυτοί όμως δεν είναι Αριστεροί- και δεύτερον ότι τους
συγχαίρω για την ικανότητά τους να τα αποκτήσουν ή να τα διατηρήσουν
ακέραια, εάν τα κληρονόμησαν.
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού και είναι
καθαρά πολιτικό. Όταν διαχειρίζεσαι τις τύχες μιας χώρας που βιώνει
τεράστια προβλήματα, δεν μπορεί οι αποφάσεις σου να μην αφορούν τα δικά
σου συμφέροντα. Σε κάθε λογικό άνθρωπο θα φαινόταν τουλάχιστον οξύμωρο
να ρισκάρεις τις περιουσίες των Ελλήνων αλλά όχι τη δική σου που
βρίσκεται στο εξωτερικό. Εκτός αυτού, ως υπουργός Οικονομικών είναι
κάπως τρελό να λες ότι η υψηλή φορολογία δεν επηρεάζει την
επιχειρηματικότητα, όταν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας σου
φορολογείται στο εξωτερικό και όχι στη χώρα που διοικείς!
Η κυρίαρχη ιδεολογία του έθνους, κυρίως
στη Μεταπολίτευση ήταν «Κομμουνισμός με λεφτά»!
Ίσως είμαστε η μοναδική
χώρα στον κόσμο που το πετύχαμε, χωρίς να πάρει χαμπάρι κανένας την
ιδεολογική βάση του «υπαρκτού νεοελληνισμού» που εδραιώσαμε. Ας μην
αναφέρω ονόματα αλλά φτάνει κανείς να ψάξει το παρελθόν πολλών σημερινών
πλούσιων οικογενειών (επιχειρηματιών και πολιτικών). Από πού ξεκίνησαν,
πως κινήθηκαν στη «αριστερή» τους διαδρομή τους, ποιών κομμάτων τη
στήριξη είχαν και πως στο τέλος κατάφεραν να απλώσουν τα δίκτυά τους σε
ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Αλλά και πιο κάτω, στους συνδικαλιστές
και στο Δημόσιο έγινε το έλα να δεις. Μέχρι να ξεσπάσει η κρίση, στο
αμαξοστάσιο του ΟΣΕ έσκαγαν μύτη κάθε πρωί οι τεχνικοί με πανάκριβα SUV
και BMW. Για τρεις γεμάτες δεκαετίες, ο προσανατολισμός όλων ήταν ο
διορισμός στο Δημόσιο με μισθούς Βρυξελλών και συντάξεις Βερολίνου. Και
μέσα από τις τάξεις όλων αυτών των συντεχνιών, οι πιο σπουδαίοι
«ινστρούκτορες» του σοσιαλισμού σχημάτισαν την ελίτ των εκατομμυριούχων.
Όπως ακριβώς οι ομοϊδεάτες τους στα αδελφά αριστερά καθεστώτα!
Οι πιο «ιντελεκτουάλ» όμως, η πνευματική αφρόκρεμα της Αριστεράς είτε
έκανε καριέρα εδώ τραγουδώντας για το «λαό» είτε σπούδασε στα
πανεπιστήμια του βρώμικου καπιταλισμού, συσσωρεύοντας πλούτο και
εξουσία.
Και όλοι μαζί, βρίζοντας και λοιδορώντας τον κόσμο που τους έκανε
πλούσιους, ήλεγχαν ή κατηύθυναν την εξουσία- ο Καραμανλής με τον
Παυλόπουλο έτοιμοι ήταν να πουν ότι ήταν κι Αριστεροι κατά βάθος!
Η κοινωνία έχει σοβιετικές δομές που τις υπερασπίζονται φανατικοί
εκατομμυριούχοι… κομμουνιστές! Πρωτοφανές αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ο
μόνος τρόπος για να επανέλθουμε σε ένα μοντέλο αστικής δημοκρατίας
είναι...
να σπάσουμε το ελληνικό κράτος και να το επανιδρύσουμε χωρίς
αυτούς στην εξουσία.
Δύσκολο έως ακατόρθωτο αλλά μόνο αυτό μπορεί να μας
απελευθερώσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου