ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΡΑΓΙΑΔΙΣΤΑΝ: Αποθέματα στιγμιαίου πατριωτισμού

Ε, ψιτ, παιδί! Φέρε μου τρεις νταμιτζάνες εθνικού φρονήματος να κεράσω, γιατί μπορεί να έχουμε ντράβαλα με τους Τούρκους!

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Ο λαός μας έχει πέσει θύμα μιας παράξενης μαγγανείας. 

 Το πρώτο ξόρκι (που έπιασε κιόλας) ρίχτηκε μία ημέρα που ακούσαμε έναν λόξιγκα, που προσπαθούσε να λανσαριστεί σαν ελληνική φωνή, να κατηγορεί τον «εθνικισμό» και τον «λαϊκισμό». Εθνικισμός, σύμφωνα με την αποκρυπτογράφηση του απεχθούς λόξιγκα, είναι ο εκπεφρασμένος πατριωτισμός. Λαϊκισμός, το λαϊκό συμφέρον. Το κέλυφος από το οποίο εκπεμπόταν ο λόξιγκας ονομάζεται Κώστας Σημίτης.

Ολοι έδειχναν να καταλαβαίνουν τον λόξιγκα του κελύφους επειδή αυτό το ον και τα υπόλοιπα που το συνόδευαν μοίραζαν χρήμα. Οχι αδιακρίτως, αλλά μετρημένα. Δραχμή προς δραχμή στην αρχή. Ευρώ προς ευρώ στη συνέχεια. Οι ασήμαντοι έπαιρναν λίγα και δανεικά. Οι σημαντικοί δανεικά κι αγύριστα. Οι «αναντικατάστατοι» δεν έπαιρναν. «Διαχειρίζονταν». Πακέτα ευρωπαϊκά, κονδύλια, προγράμματα «εκσυγχρονισμού», τάλαρα με το τσουβάλι, που εξατμίζονταν πριν προλάβεις να πεις τη λέξη «ΠΑΣΟΚ».

 

Οσο κατηγορείτο ο πατριωτισμός άλλο τόσο χρήμα έπεφτε στην «αγορά».
 

Το χρήμα βοηθάει να καταπιείς την προδοσία όπως το νερό είναι ο... αχθοφόρος του χαπιού. Το κουβαλάει μέχρι το στομάχι και ο άρρωστος το καταπίνει αδιαμαρτύρητα.
 

Ετσι και τα ποικιλώνυμα «πακέτα» ήταν το ύδωρ πάνω στο οποίο έκαναν τσουλήθρα η παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, τα Ιμια, οι ανθελληνικές συμμορίες στη δημόσια παιδεία κ.λπ.

 

Το πολιτικό σύστημα, εκείνοι δηλαδή που, αν δούλευαν ποτέ σε κανονική εργασία, θα πάθαιναν ισόβια κατάθλιψη, συνήθισε τόσο πολύ στον αφελληνισμό, ώστε του έγινε δεύτερη φύση.  

Ευκολότερα θα δικαιολογούσαν την πυρπόληση σημαίας παρά την έπαρσή της στα Ιμια.  

Τώρα όλοι τούτοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα. 

Προσπαθούν να καλλιεργήσουν πατριωτικά συναισθήματα στις μάζες - κάτι που δεν το ξέρουν, δεν το νιώθουν, δεν το πιστεύουν. Δεν τους ήρθε έτσι ξαφνικά. Οι Τούρκοι τούς υποχρεώνουν. Εχουν κάτι ορέξεις τελευταία οι νατοϊκοί μας «σύμμαχοι» και τις φανερώνουν κιόλας! Και οι ημέτεροι...

 ψάχνουν για αποθέματα εθνικού φρονήματος σε στιλ στιγμιαίου καφέ διότι επί έτη πολλά ταΐζουν τα πλήθη με αδιαφορία και φοβούνται τι θα συμβεί την κρίσιμη ώρα.

Η Ιστορία πάντα εκδικείται...