ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η εθνική συλλογική ευφυΐα του "εξυπνότερου" λαού του κόσμου το έτος 2016

Του ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑ

Η εποχή της παγκοσμιοποίησης, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζεται και από την ύπαρξη ποσοτικών δεικτών μετρούντων την ατομική, συλλογική και εθνική απόδοση και ευφυΐα.  

Επί παραδείγματι, οι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και Ερευνητές, πρώτοι αυτοί από όλες τις επαγγελματικές τάξεις, εισήγαγαν τον δείκτη απόδοσης (h-factor) που απεικονίζει την προσωπική τους συνεισφορά στην Επιστήμη και την Έρευνα, ενώ ταυτόχρονα τους συγκρίνει με τους όμορούς των εντός του «παγκοσμίου χωριού». Ο δείκτης h αποτελεί το βασικότερο κριτήριο επαγγελματικής εξέλιξης των Ακαδημαϊκών σε όλες τις χώρες, πλην Ελλάδος βεβαίως, όπου σε πολλές περιπτώσεις οι κομματικές ταυτότητες υπερτερούν έναντι των Ακαδημαϊκών κριτηρίων.

To 2010, το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Intelligence, δημοσίευσε άρθρο σχετικά με τον δείκτη ευφυΐας 108 εθνών (National IQ index), ένθα τεκμηριώνεται ότι ο Ελληνικός λαός έχει δείκτη ευφυΐας ίσον με 92, όταν ο μέσος Ευρωπαϊκός όρος είναι 99, ενώ τον υψηλότερο στην Ευρώπη έχουν οι Ισλανδοί και οι Ελβετοί, ισούμενο με 101 [1]. Έτσι λοιπόν, μαζί με τους άλλους οξυδερκείς Βαλκάνιους, οι Έλληνες καταλαμβάνουν τις τελευταίες θέσεις στην κλίμακα ευφυΐας μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και αυτός είναι ο λόγος που αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τα κέντρα λήψης αποφάσεων σε σχέση με άλλους εξυπνότερους λαούς, επειδή ο δείκτης ευφυΐας αντανακλά την ικανότητα των λαών να αντιλαμβάνονται τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τεκταινόμενα γύρω τους και συνεπώς να αντιδρούν διαφορετικά στις δύσκολες καταστάσεις.

Ο εθνικός δείκτης ευφυΐας δεν είναι αποτέλεσμα γενετικών προδιαγραφών, αλλά καλλιεργείται μέσω της παιδείας και συνεπώς είναι μία συνειδητή πολιτική πράξη, επειδή είναι άμεσα συσχετιζόμενος με την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση των χωρών, δύναται δε να αυξηθεί ή να μειωθεί.

Ο χαμηλός δείκτης ευφυΐας του Ελληνικού λαού είναι αποτέλεσμα της χαμηλής ποιότητας της παιδείας που του επέβαλαν οι πολιτικοί. Η ικανότητα των μαθητών να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και τα τεκταινόμενα γύρω τους αποτιμάται με την ικανότητα τους να κατανοούν απλά κείμενα και να εκτελούν απλές αριθμητικές πράξεις και απεικονίζεται μέσω του διαγωνισμού PISA, που έχει καθιερώσει η UNESCO τα τελευταία χρόνια. Εδώ, οι μαθησιακές και γνωστικές ικανότητες των Ελλήνων μαθητών, αποφοίτων των σχολείων του PASOK, της ND και του SIRIZA, είναι άκρως απογοητευτικές. Στον διαγωνισμό του 2012, η Ελλάδα βρέθηκε στην τρίτη και τελευταία ομάδα χωρών, με μέση επίδοση χαμηλότερη από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ. Μεταξύ 65 χωρών, στην Κατανόηση Κειμένου η Ελλάδα ήταν στην 39η θέση και στη 41η θέση στα Μαθηματικά και στις Φυσικές Επιστήμες [2].

Η αξιοπιστία του δείκτη PISA μπορεί να αναδειχθεί περαιτέρω αν συσχετισθεί με το ποσοστό αποδοχής των Ελλήνων υποψηφίων φοιτητών στα διασημότερα Πανεπιστήμια του κόσμου, επειδή σε αυτή την περίπτωση τον πρωταρχικό ρόλο παίζει αποκλειστικά η Αριστεία. Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης επί παραδείγματι, το ποσοστό αποδοχής των Ελλήνων υποψηφίων το 2013 ήταν μόλις 2.5% επί του συνόλου των αιτήσεων των Ελλήνων εκείνη την χρονιά και ήταν από τα χαμηλότερα ποσοστά συγκρινόμενο με το ποσοστό επιτυχίας υποψηφίων από άλλες χώρες [3]. Αντιθέτως , το ποσοστό επιτυχίας των Ιταλών, που χαρακτηρίζονται από υψηλό δείκτη ευφυΐας (97), ήταν από τα υψηλότερα και ίσο με 12%. Μία απλή σύγκριση των ποσοστών εισαγωγής κάθε εθνοτικής ομάδας στο εν λόγω πανεπιστήμιο με τον εθνικό δείκτη ευφυΐας αποδεικνύει την άμεση συσχέτιση του τελευταίου με την Αριστία.

Ο χαμηλός δείκτης ευφυΐας του Ελληνικού λαού διαμορφώθηκε συνειδητά από το PASOK, την ND και τον SIRIZA μέσα από την εισαγωγή και την καλλιέργεια της «ήσσονος προσπάθειας» στην παιδεία, με σκοπό οι Έλληνες πολίτες να μην αντιδρούν στον σχεδιαζόμενο εξανδραποδισμό και στην ληστεία των περιουσιακών του στοιχείων. 


Έτσι...

  η διάλυση της πατρίδος μας από το πολιτικό σύστημα και η απάθεια του λαού στο συντελούμενο έγκλημα είναι εύκολα κατανοητές όταν συσχετισθούν με τον χαμηλό δείκτη ευφυΐας των Ελλήνων ψηφοφόρων, οι οποίοι διαιωνίζουν τα ίδια πολιτικά πρόσωπα και τις ίδιες πολιτικές οικογένειες στην εξουσία τα τελευταία σαράντα χρόνια. Είναι οι ίδιοι οξυδερκείς ψηφοφόροι που έσπευσαν να αποδώσουν την ημερομηνία λήξης πληρωμών του ΈΝΦΙΑ 515 εκατομμύρια Ευρώ περισσότερα από αυτά που έπρεπε να πληρώσουν.

Η απουσία αντίληψης του περιβάλλοντος και η αδυναμία αξιολόγησης της σπουδαιότητες των καταστάσεων λόγω του χαμηλού συλλογικού δείκτη ευφυΐας της πολιτικής ηγεσίας και του λαού σήμερα επιβεβαιώνεται μέσα από τις συνεχείς προειδοποιήσεις της Τουρκίας ότι συντόμως «θα έλθουν να μας επισκεφθούν». 

Εδώ, ο λαός και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία απασχολούνται με τα κανάλια της μαζικής αποβλάκωσης πληθυσμού, το ΣτΕ και την νομιμότητα της εγκατάστασης των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, αντί η μοναδική τους μέριμνα να είναι η εύρεση τρόπου αντιμετώπισης της επερχόμενης καταστροφής και η προδιαγεγραμμένη συρρίκνωση του εθνικού χώρου στα σύνορα προ των Βαλκανικών Πολέμων.

Εν αντιθέσει με την περίοδο του Μεσοπολέμου, όταν οι Ιταλοί αντίστοιχα προειδοποιούσαν τους ‘Έλληνες ότι «έρχονται», ο ευφυής Ιωάννης Μεταξάς έγγραφε στο ημερολόγιο του ότι «η κατάλληλη προετοιμασία της Ελλάδος για την επιτυχή αντιμετώπιση της επερχόμενης σύγκρουσης με την Ιταλία ήταν η υψίστη προτεραιότητα του Έθνους, μαζί με την αντιμετώπιση της αδράνειας, της ανικανότητας και της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος που αγνοούσε τις Ιταλικές απειλές», [4]. 

Δυστυχώς σήμερα όμως δεν υπάρχει έστω και ένας ευφυής πολιτικός ώστε να οργανώσει την άμυνα της χώρας, για να αντιμετωπίσει με τα δικά της μέσα τους δαίμονες της Αποκαλύψεως εξ Ανατολών, επειδή κανένας τους δεν είναι τόσο ευφυής για να μπορέσει να αντιληφθεί ότι ο Γερμανός ή ο Ολλανδός στρατιώτης δεν θα χύσουν το αίμα τους για να υπερασπιστούν τους «τεμπέληδες» και τους «διεφθαρμένους» εντός των Ελληνικών συνόρων.

[1] Richard Lynn and Gerhard Meisnberg. “Mational IQ’s calculated and validated for 108 nations”, Intelligence, V38 (2010), 353-360.

[2] goo.gl/LhPbBg

[3] goo.gl/1jXUOE

[4] Σπύρου Μελά, «Ιωάννης Μεταξάς, Ο Στρατιώτης, Ο πολιτικός, Ο Κυβερνήτης », εκδόσεις Historia, Αθήναι 2016.