ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ξεφτισμένα σύμβολα

Του ΑΝΔΡΕΑ ΔΡΥΜΙΩΤΗ

Π​​έμπτη 1η Σεπτεμβρίου 2016, καθόμουνα σε ένα καφενείο έξω από την Εκατονταπυλιανή, στην Παροικία της Πάρου, περιμένοντας το High Speed 4 για τον Πειραιά. Φυσούσε δυνατός Βοριάς και κοίταζα τις σημαίες που κυμάτιζαν στις δύο γωνίες της πρόσοψης της εκκλησίας. Στην αριστερή γωνία η Ελληνική σημαία και στη δεξιά η κίτρινη σημαία του Βυζαντίου με τον δικέφαλο αετό στη μέση. Η Βυζαντινή σημαία ήταν ακέραια, αλλά δυστυχώς η Ελληνική είχε αρχίσει να ξεφτίζει στην μια πλευρά της. Οχι πολύ, αλλά αρκετά για να το προσέξει κάποιος.

Αμέσως θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα Παρίσι, πριν από σαράντα περίπου χρόνια, με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος (Marketing Director) του Yves Saint Laurent. Στην κουβέντα επάνω, μου είπε ότι ο ίδιος ο Yves Saint Laurent δεν επέτρεπε να υπάρχει το λογότυπο της φίρμας του έξω από καταστήματα που δεν ήταν δικά τους και στα οποία δεν είχαν τον απόλυτο έλεγχο. Για παράδειγμα, καταστήματα καλλυντικών. Είναι ευνόητο ότι ζήτησα να μάθω το σκεπτικό πίσω από αυτή την απόφαση του μεγάλου δημιουργού, που αποδείχτηκε ότι ήταν και πολύ καλός επιχειρηματίας.  

Η λογική του σχετικά με το θέμα ήταν εξαιρετικά απλή: Το λογότυπο «YSL» και το όνομα «Yves Saint Laurent» έχουν πολύ μεγάλη εμπορική αξία γιατί συμβολίζουν την ανώτερη ποιότητα των προϊόντων του Οίκου. Για τον λόγο αυτό δεν μπορείς να το εμπιστευτείς σε ξένα καταστήματα, παρά μόνο στα δικά σου, τα οποία είναι απολύτως ελεγχόμενα. Στα ξένα καταστήματα το λογότυπο μπορεί να σκονίζεται ή να φθείρεται και ουσιαστικά να δίνει την εντύπωση υποβαθμισμένων προϊόντων. Ο συνειρμός δεν γίνεται συνειδητά, αλλά ένα ξεφτισμένο ή ταλαιπωρημένο σύμβολο υποσυνείδητα συνδέεται με υποβάθμιση και εγκατάλειψη.

Στα σαράντα χρόνια που μεσολάβησαν από την κουβέντα αυτή, διαπίστωσα άπειρες φορές ότι είχε απόλυτο δίκαιο. Από τότε μου έγινε συνήθεια να παρατηρώ τα σύμβολα και ιδιαίτερα τις σημαίες. Και δεν περιορίζομαι μόνο στην Ελληνική σημαία, αλλά κάθε σημαία που βλέπω να κυματίζει. Μπορεί να είναι σημαία ποδοσφαιρικού συλλόγου, σημαία κατασκευαστικής εταιρείας πάνω σε γερανό ή σημαία τράπεζας έξω από κάποιο υποκατάστημά της. Κοιτάζω να μην είναι ξεφτισμένη ή σκισμένη, αλλά παράλληλα να είναι καθαρή και όχι μαυρισμένη από τα καυσαέρια.  

Μια αναζήτηση για «σκισμένη σημαία» στο Google, θα σας εκπλήξει για τις περιπτώσεις που θα βρείτε. Σας παραθέτω τους τίτλους από τις πρώτες σελίδες της αναζήτησης, για να διαπιστώσετε ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο και αφορά πολλούς δημόσιους φορείς.

- Σκισμένη και κουρελιασμένη κυματίζει «γεμάτη ντροπή» η ελληνική σημαία στον κυματοθραύστη του παλιού λιμένα της Πάτρας (στον ιστό που βρίσκεται στο εκκλησάκι απέναντι από τον λιμενοβραχίονα της Αγίου Νικολάου). 8/11/2014.

- Ντροπή από τη Λήμνο με σκισμένη ελληνική σημαία στο Κάστρο της Μύρινας! 3/3/2016.

- Σκισμένη η σημαία στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών. 28/1/2016.

- Μία σημαία κουρελιασμένη σε ένα άθλιο (γεμάτο συνθήματα) κτίριο (το κτίριο στεγάζει τη διεύθυνση τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Βέλου – Βόχας, Ν. Κορινθίας). Από κάτω, εκτός από Ελληνες, περνάνε καθημερινά αλλοδαποί. Τι εντύπωση σχηματίζουν για την χώρα μας και τον λαό μας; 1/9/2016.

- Ασχημη εικόνα η σκισμένη σημαία στην Κοινότητα Πικερμίου. 2/8/2016.

- Σκισμένη, κουρελιασμένη, καταρρακωμένη. Αυτή είναι η εικόνα της σημαίας του Θρακικού Ωδείου Κομοτηνής. 3/5/2016.

- Η σκισμένη σημαία στην πλατεία Ανδρούτσου δεν τιμά την Πρέβεζα και την ιστορία της. 21/8/2014.

- Μία σκισμένη Ελληνική σημαία υπήρχε στο Ηρώο του Τυμπακίου εδώ και κάποιες μέρες, κανένας δε νοιάστηκε να την αντικαταστήσει…31/3/2016.

- Σκισμένη κυματίζει η σημαία στο δημαρχείο Πύργου. 30/7/2014.

- 28η Οκτωβρίου και στο Μπούρτζι στο Ναύπλιο κυματίζει μια σκισμένη ελληνική σημαία. 28/10/2012.

Σαν το πλέον ντροπιαστικό παράδειγμα, αντιγράφω αυτούσια την ανάρτηση από το iefimerida.gr της 14/5/2014:

 «Η σκισμένη σημαία της Ακρόπολης που ενόχλησε την Ντόρα: Θα έλθει κανείς να την αλλάξει; Μια ματιά προς την Ακρόπολη, την ώρα που έδινε συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό, ήταν αρκετή για να ενοχλήσει την Ντόρα Μπακογιάννη και να την κάνει να αλλάξει θέμα στη συζήτηση. Αιτία, η σκισμένη ελληνική σημαία που αντίκρισε». Ομολογώ ότι δεν ήξερα την περίπτωση αυτή, η οποία είναι εξοργιστική. Οταν ακόμα και στην Ακρόπολη δεν φροντίζουμε να κυματίζει περήφανα μια Ελληνική σημαία, τότε πραγματικά είμαστε άξιοι της τύχης μας. Προσέξτε την ημερομηνία. Τότε κυβερνούσε η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ και η παρατήρηση της κυρίας Μπακογιάννη μόνο αντιπολιτευτική δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Ολες οι παραπάνω αναρτήσεις συνοδεύονται από φωτογραφίες που μόνο θλίψη μπορούν να προκαλέσουν. Σκόπιμα αναγράφω τις ημερομηνίες στα παραδείγματα, για να διαπιστώσετε ότι το φαινόμενο είναι διαχρονικό και δεν αφορά καμία συγκεκριμένη κυβέρνηση ή εκλεγμένους Δημάρχους. Φαίνεται ότι υπάρχει πλήρης αδιαφορία και κανένας δεν δίνει την δέουσα σημασία σε ένα τόσο τραγικό φαινόμενο. 

Είναι μήπως και αυτό ένα σημάδι της εποχής που ζούμε; 

 «Εδώ δεν έχουμε να φάμε, με τις σημαίες θα ασχολούμαστε. Ασε μας, ρε φίλε, στα προβλήματά μας». Θα μπορούσε να είναι έτσι, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Και εδώ αρχίζει η υποκρισία μας. Αν κάποιος ξένος προσβάλει το Εθνικό μας σύμβολο είμαστε έτοιμοι να τον κατασπαράξουμε λεκτικά και κυριολεκτικά. Εκεί αναδεικνύεται όλος ο «πατριωτισμός» μας. Το γεγονός όμως ότι εμείς οι ίδιοι προσβάλλουμε τη Σημαία μας δεν φαίνεται να μας προβληματίζει. 

Για να γίνω ακόμα πιο δυσάρεστος θα σας θυμίσω την ιστορία...

 του Οδυσσέα Τσενάι. Αντιγράφω από το in.gr: «Ο αριστούχος μαθητής του 3ου Γυμνασίου Μηχανιώνας, Οδυσσέας Τσενάι, αλβανικής καταγωγής, ήταν ο πρώτος υποψήφιος να κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, καθώς είχε συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία ανάμεσα στους μαθητές του σχολείου. Αυτό που δεν ήξερε όμως, και σίγουρα δεν περίμενε, ήταν η θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε το γεγονός αυτό... Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, ο Οδυσσέας Τσενάι προτίμησε να παραδώσει τη σημαία στην Ελληνίδα συμμαθήτριά του, και δεύτερη στη βαθμολογία, Κατερίνα Καλφάκη και να μην πάρει μέρος στην παρέλαση. Η κοινή γνώμη αλλά και ο πολιτικός κόσμος διχάζονται...».

 Αναστατώθηκε και διχάστηκε όλη η Ελλάδα, γιατί ένας αριστούχος μετανάστης θα ήταν σημαιοφόρος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2000, αλλά οι κουρελιασμένες σημαίες δεν αξίζουν ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες.

Επειδή δεν μου αρέσει να περιορίζομαι μόνο σε διαπιστώσεις, έχω να προτείνω και μια δράση που είμαι απολύτως βέβαιος ότι μπορεί να θεραπεύσει αυτή την κατάσταση σε ελάχιστο χρόνο. Ολα τα δημόσια πρόσωπα και ειδικότερα οι πολιτικοί μόνο την τηλεόραση φοβούνται και σέβονται. Ολα τα άλλα μέσα ελάχιστα τους απασχολούν. Προτείνω λοιπόν σε κάποια ενημερωτική καθημερινή εκπομπή (όπως του Γιώργου Παπαδάκη, των Λυριτζή και Οικονόμου ή/και του Κώστα Μπογδάνου) να δείχνουν φωτογραφίες από κουρελιασμένες σημαίες και να λένε πού ακριβώς βρίσκονται, είτε Δημαρχείο είτε Δημόσια υπηρεσία είτε ιδιωτικός χώρος. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα υπάρχει άμεση ανταπόκριση από τους τηλεθεατές που θα στέλνουν τις φωτογραφίες, αλλά και από τους δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι θα σπεύδουν να θεραπεύσουν την κατάσταση για να γλιτώνουν την διαπόμπευση. Να μια εποικοδομητική παρέμβαση της τηλεόρασης, αντί για τις στείρες αντιπαραθέσεις που καθημερινά παρακολουθούμε! Ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε επιτέλους κάτι, το οποίο φαίνεται πολύ μικρό αλλά είναι πολύ σημαντικό, αντί να αλληλοκατηγορούμαστε για το ποιος φταίει περισσότερο.