Του ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΥΡΙΔΗ
Το 2015 ήταν μαγκιά. Τώρα είναι ξευτίλα!
Δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από ότι έκαναν πέρυσι: Συμμαχία με την παλαιοκομματική δεξιά στη βάση ενός αντιμνημονιακού μετώπου και με στόχο την Ελλάδα της δραχμής.
Το 2015 αυτά έμοιαζαν «λογικά». Σήμερα τα ίδια πράγματα τους ξευτιλίζουν. Εκείνο που άλλαξε είναι ότι ο κόσμος τους έχει καταλάβει και δεν τους αντέχει άλλο!
Προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα καθεστώς που θα αγκάλιαζε όλες τις «πατριωτικές δυνάμεις» από την άκρα δεξιά του Πάνου Καμμένου μέχρι την συνιστώσα της Ρόζας. Κοινή συνισταμένη για όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος ήταν το αντιμνημόνιο. Από την μία «οι δυνάμεις του όχι» και από την άλλη οι προδότες, οι γερμανοτσολιάδες, οι νενέκοι, οι εκπρόσωποι της τρόικας του εσωτερικού.
Ο δρόμος αυτός οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην Ελλάδα της δραχμής. Δεν τους ένοιαζε. Το αντίθετο, το επιδίωκαν. Δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα νέο καθεστώς σε ευρωπαϊκό περιβάλλον...
Υπήρχε κι ένας επιπλέον λόγος που επιδίωξαν τη συμμαχία με την παλαιοκομματική – «Καραμανλική» δεξιά. Χρειαζόντουσαν προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό, στην Δικαιοσύνη, στην αστυνομία, στον στρατό. Κι απ΄ ότι φαίνεται πέτυχαν διάνα. Πήραν ό,τι ζήτησαν και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία.
Κι ύστερα τους τελείωσαν οι αυταπάτες. Ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο κι άρχισαν να κόβουν συντάξεις και επιδόματα. Ναι, έγιναν μνημονιακοί. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι η ετερόκλητη Αριστεροδεξιά συμμαχία του αντιμνημονίου θα περνούσε στην Ιστορία. Αλλά δεν έγινε αυτό. Επιμένουν στην ίδια ακριβώς γραμμή. Στην ίδια συμμαχία, στην ίδια στρατηγική και στις ίδιες επιλογές προσώπων. Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Θεωρούν ότι οι εχθροί τους εξακολουθούν να είναι οι… μνημονιακοί!
Ποιοι το θεωρούν;
Εκείνοι που έχουν ψηφίσει μέχρι σήμερα το πιο βαρύ μνημόνιο.
Όλο αυτό το σκηνικό μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι εδώ ίσως κρύβεται κάτι άλλο από αυτό που αρχικά πιστεύαμε. Από την δήθεν διαφορά των μνημονιακών με τους αντιμνημονιακούς. Ότι αυτή η συμμαχία έχει κάποια άλλα χαρακτηριστικά από αυτά που αρχικά πιστέψαμε...
Το τέλος της αυταπάτης ξεγυμνώνει εντελώς τους πρωταγωνιστές και φανερώνει τα βαθύτερα αίτια τις «ιερής συμμαχίας»:
Η επιλογή του Βύρωνος Πολύδωρα είναι η επιβεβαίωση μιας στρατηγικής που ξεκίνησε με την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου για την θέση του προέδρου της Δημοκρατίας και συνεχίστηκε με την συμμετοχή στην κυβέρνηση στενών μελών του πυρήνα του «Καραμανλικού στρατοπέδου», με πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτό του κ. Παπαγγελόπουλου.
Δεν ξέρουμε με ποια λογική συμμάχησαν αυτά τα εκλεκτά μέλη της Δεξιάς Παράταξης στις επιδιώξεις της μαρξιστικής Αριστεράς.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε πλέον είναι ότι ο κόσμος είναι εξοργισμένος. Θέλει να τελειώνουμε με αυτή την κυβέρνηση και τις αυταπάτες της. Και γι αυτό χρεώνει πλέον πολύ ακριβά την όποια στήριξη της δίνουν άνθρωποι που δεν τους ταιριάζει να στοιχίζονται κάτω από το πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη.
Οι «Καραμανλικοί» που συμμετέχουν σε αυτή τη κωμωδία δεν προσφέρουν το παραμικρό έργο στην πατρίδα κι ας αρέσκονται να αυτοπροβάλλονται ως πατριώτες. Το αντίθετο, συμμετέχουν σε ένα ευτελές έργο που θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της χώρας μας σε όλα τα επίπεδα. Κι επιπλέον διασύρουν τον ιδεολογικό – πολιτικό χώρο τον οποίο δήθεν υπηρετούν.
Θα τρίζουν τα κόκαλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή του Εθνάρχη με όλα αυτά που συμβαίνουν. Αλλά και ο Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος δεν θα πρέπει να νιώθει άνετα με τα όσα κάνουν οι πρώην συνεργάτες του.
Όσο για την οικογένεια Καραμανλή;
Ο επόμενος που θα θελήσει να διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στα πολιτικά δρώμενα θα έχει να αντιμετωπίσει την παραδοξότητα που ζούμε. Θα είναι σαν να ξεκινάει να τρέξει στο αγώνισμα των 100 μέτρων με ισάξιους αντιπάλους, αλλά ειδικά αυτός θα πρέπει για να φτάσει στο τέρμα να διανύσει 150 μέτρα κι όχι 100 που θα διανύσουν οι αντίπαλοί του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου