Οι εχθροί σε διαλέγουν, δεν τους διαλέγεις. Και η Τουρκία είναι εχθρός
μας.
Ξέρω, σοκάρονται οι χαβαλετζήδες του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν γκρέμισμα
των συνόρων, πανανθρώπινη τη λευτεριά και τζακούζι για κάθε πρόσφυγα στα
hot spots, όμως, ναι, η γενοκτονία των χριστιανών της Μικράς Ασίας, η
ημικατεχόμενη Κύπρος, οι αγνοούμενοι, οι πρόσφυγες και οι νεκροί του
Αττίλα, οι νεκροί πιλότοι μας και η αποσχιστική δράση του προξενείου-
φιδοφωλιά στην Κομοτηνή εγγυώνται ότι η Τουρκία ήταν και είναι εχθρός
μας.
Είτε κυβερνούσαν οι πρωτοφασίστες κεμαλικοί, οι δάσκαλοι του
Χίτλερ, είτε κυβερνούν οι ισλαμοφασίστες του Ερντογάν, είχαν και έχουν
σχέδια εναντίον μας.
Ουδέποτε τα έκρυψαν. Υπάρχουν σε βιβλία,
εφημερίδες, περιοδικά, βίντεο, σε δηλώσεις προέδρων, πρωθυπουργών,
υπουργών, στρατιωτικών ηγετών των μεμέτηδων, σε αποφάσεις του Συμβουλίου
Εθνικής Ασφάλειας στην Αγκυρα, στις καθημερινές παραβιάσεις στο Αιγαίο
και το πιστοποιητικό αυτής της εχθρότητας, της θανάσιμης και διαχρονικής
επιβουλής, είναι υπογεγραμμένο με ποταμούς ελληνικού αίματος.
Μας
τα λένε φόρα παρτίδα, μας τα τρίβουν στα μούτρα όσα θέλουν να μας
κάνουν.
Ξέρετε από πότε μιλούσαν για «ταξίμ», ήτοι «διχοτόμηση», για την
Κύπρο;
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Περίμεναν υπομονετικά και μόλις μας
βρήκαν μπόσικους και αρκετά ηλίθιους και αυτοκαταστροφικούς το έκαναν.
Και
ο Ερντογάν τίποτα δεν λέει τυχαία. Δεν είναι Τσίπρας ή Κυριάκος να λέει
παρλαπίπες. Είναι αυταρχικός, δουλέμπορος και συνεργάτης τρομοκρατών,
εγκληματίας, αλλά σοβαρός, διαπράττει τα εγκλήματά του με επιμονή και
μέθοδο. Χτίζει ισχύ και μόλις αισθάνεται πως μπορεί ατιμώρητα και
νικηφόρα να ενεργήσει το κάνει.
Βασικός κανόνας στην εξωτερική
πολιτική είναι να μην υποτιμάς τον εχθρό κι ακόμη βασικότερος να
παίρνεις στα σοβαρά τις απειλές του.
Ας αφήσουν λοιπόν οι αναλυτές εκ
του προχείρου τις θεωρίες περί τουρκικών δηλώσεων για «εσωτερική
κατανάλωση» και την πρεμούρα τους για να ξεπουλήσουν την Κύπρο και ας
προετοιμάσουμε το έθνος για τα χειρότερα, ενισχύοντας την άμυνά μας με
θητεία όσης διάρκειας επιβάλλουν οι μεγάλοι κίνδυνοι του Ελληνισμού κι
όχι η κοπροσκυλίαση των κομματικών νεολαιών, αξιοποιώντας την εφεδρεία
και χτίζοντας συμμαχίες ως πολλαπλασιαστές ισχύος.
Μου είπε
πρωτοκλασάτος της δημοσιογραφίας, «μα δηλαδή, τι, να γίνουμε Ισραήλ, με
το Ούζι στον ώμο στο Κολωνάκι;»
Ανεξαρτήτως ότι δεν έχουμε Ούζι και δεν
χρειάζονται στη γνωστή πλατεία, η απάντηση είναι απλή:
αφού οι ανάγκες
της χώρας το απαιτούν, να γίνουμε ό,τι πρέπει.
Βέβαια, αν κινδύνευε στ'
αλήθεια το Κολωνάκι από τους Τούρκους, ξέρετε τι θα έκαναν οι
ντιλεντάντηδες πολιτικοί φεουδάρχες μας;
Θα σύχναζαν μόνο στη Γλυφάδα.
Είναι
επιτακτικότερη από ποτέ η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε με ορθολογισμό και
βάση το εθνικό συμφέρον την πραγματική απειλή από την Τουρκία. Καταρχάς
να ονομάσουμε τον εχθρό και να κάνουμε όλα όσα πρακτικά πρέπει να
κάνουμε, πετώντας στα σκουπίδια τις αριστερής προέλευσης ψευδαισθήσεις.
Αυτό το κωλοδάνειο του Λένιν στον Κεμάλ, τα όπλα και την πολιτική
στήριξη των μπολσεβίκων στους γενοκτόνους ακόμη τα ξεπληρώνουν
συμπλεγματικά η ελληνική Αριστερά και οι σκυφτοί μεσαιοχωρίτες, που
νομίζουν πως το έθνος θέλει μάνατζερ και όχι ηγέτη με ατσάλινο χέρι, ότι
η κοινωνία θέλει μηδενιστικές «μεταρρυθμίσεις, άπατρι και άθρησκη
νεολαία και όχι ρωμαλέο εθνικό φρόνημα, πίστη στα νάματα της Ορθοδοξίας
και θυσίες σε χρόνο και κόπο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου