ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Ο Απόστολος Παύλος, στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους, αφήνει δύο επιλογές για τη δημόσια εικόνα της γυναίκας.
Ή κουρεμένη με την ψιλή ή μαντηλοφορούσα: «Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· αλλ εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται.» Το σκεπτικό το εξηγεί λίγο παρακάτω. «Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός. Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός, αλλ η γυνή εκ του ανδρός· επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ η γυνή διά τον άνδρα.»
Η κατωτερότητα της γυναίκας είναι διαθρησκευτικό δόγμα και η μαντήλα αυτό ακριβώς συμβολίζει. Για όσους έχουν αμφιβολίες για την… παγκόσμια ιεραρχία, ο Απόστολος των Εθνών το ξεκαθαρίζει: «Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός». Κι αφού κεφαλή του ανδρός είναι ο Χρστός γιατί να μην καλύπτει κι εκείνος το κεφάλι του σε ένδειξη σεβασμού; «Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού· η δε γυνή είναι δόξα του ανδρός. Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός, αλλ η γυνή εκ του ανδρός· επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ η γυνή διά τον άνδρα». (Α΄επιστολή προς Κορινθίους ια΄ 3 & 6-9)
Υπάρχει κανένας ή καμμία που δεν το κατάλαβε;
Κι επειδή η «ειδωλολατρική» ελληνική παράδοση με τη χειραφετημένη (για τα δεδομένα της εποχής) γυναίκα ήταν ακόμα ισχυρή, ο Παύλος κόβει τον βήχα σε επίδοξες πρωτοχριστιανές σουφραζέτες: «αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα» (προς Εφεσίους ε΄ 24).
Αυτή δεν ήταν μόνο άποψη του Παύλου. Ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του μιλάει για τους εκλεκτούς του Χριστού (του «Αρνίου»). Είναι 144.000, είναι φυσικά όλοι άντρες αλλά και κάτι ακόμα: παρθένοι, «μη μολυνθέντες με γυναίκας» (Αποκάλυψη ιδ΄4). Για τον πρώιμο Χριστιανισμό, γυναίκα ίσον μόλυνση.
Ξεκινάω αυτό το κείμενο, που αναφέρεται στο Ισλάμ και στην μαντηλοφορούσα σημαιοφόρο, με αναφορές στην Καινή Διαθήκη, για να καταδείξω ότι η ισλαμική μαντήλα δεν είναι στυλιστικό αξεσουάρ, ούτε παραδοσιακό ντύσιμο της χώρας προέλευσης της συγκεκριμένης μαθήτριας. Είναι διαθρησκευτικό ρατσιστικό σύμβολο! Ο Μωάμεθ έφτιαξε ένα κοκτέιλ Εβραϊκών και Χριστιανικών στοιχείων μαζί με τοπικές αραβικές παραδόσεις και έθιμα και το «κλείδωσε» ονομάζοντας άπιστο όποιον διανοηθεί να το αλλάξει, έστω και κατ’ ελάχιστον. Η μαντήλα πιστοποιεί και διακηρύσσει στο κοινό ότι αυτή που τη φοράει είναι κατώτερο, μη αυτόνομο ον. Ανήκει στον άντρα της στον οποίο πρέπει να υποτάσσεται κατά πάντα. Και μόνο ο επιθετικός προσδιορισμός «ισλαμική» αποδεικνύει ότι η θρησκεία καθορίζει το σύνολο της συμπεριφοράς της, ως ένα σύστημα κανόνων και νόμων από το οποίο ως πιστή δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να αποστεί.
Μα αυτό δεν πρέπει να κάνει και ο χριστιανός; Ή είναι χριστιανός ή δεν είναι, θα αναρωτηθεί, εύλογα, κάποιος.
«Αυτό ακριβώς!» θα απαντήσει ο Αμβρόσιος και οι ομοϊδεάτες του. Όμως ακόμα και οι θεούσες που θαυμάζουν τον Αμβρόσιο δεν κουρεύονται γουλί ούτε φορούν υποχρεωτικά μαντήλα στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Πιάνουν τα μαλλιά τους κώτσο, που είναι υποκατάστατο του κουρέματος, και αφήνουν φαβορίτες αλλά Κόκκοτα, σημάδι των αλυσοδεμένων ορμονών, της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας, που βρίσκει διέξοδο στην μόνη επιφάνεια γυμνής σάρκας που βλέπει το φως το ήλιου: το πρόσωπο. Αλλά μέχρις εκεί.
Ευτυχώς, το στίγμα του σύγχρονου Χριστιανισμού δεν το δίνει ο Αμβρόσιος. Αν ρωτήσεις τον τελευταίο παπά στο τελευταίο χριστιανικό χωριό της γης: «δεν λέει ο Παύλος ότι οι γυναίκες πρέπει ή να κουρεύονται ή να μαντηλοφορούν;» θα σου απαντήσει ότι αυτές οι εντολές αφορούσαν εκείνη την εποχή και σήμερα δεν χρειάζεται να εφαρμόζονται κατά γράμμα. Και θα συνεχίσει τη δουλειά του παντρεύοντας ένα ζευγάρι και βαφτίζοντας λίγο μετά το παιδί τους, μολονότι είναι αυταπόδεικτο ότι είχαν σαρκικές σχέσεις πριν τον γάμο, οι οποίες θεωρητικά συνεχίζουν να απαγορεύονται από τον Χριστιανισμό.
Αυτή την υπέρβαση, το Ισλάμ δεν την έκανε ποτέ.
Για τον μουσουλμάνο υπάρχει ένας νόμος: ο θεϊκός. Αυτός υποκαθιστά ολόκληρο το δυτικό νομικό σύστημα και καθορίζει ασφυκτικά την καθημερινή συμπεριφορά του πιστού. Έννοια η οποία ταυτίζεται με την έννοια του πολίτη. Στο μυαλό του μουσουλμάνου αυτές οι ιδιότητες δεν είναι ξεχωριστές όπως στο δικό μας.
Πιστός και πολίτης είναι ένα και το αυτό.
Θεϊκός και κρατικός νόμος είναι ένα και το αυτό.
Δικαστής και ερμηνευτής του Κορανίου είναι το ίδιο πρόσωπο.
Κράτος και Ισλάμ είναι ένα και το αυτό.
Κι αν ζει μαζί μας, επειδή το Ισλάμ δεν γίνεται να αλλάξει, το μόνο που μένει να αλλάξει είναι το κράτος. Το κράτος μας, αν δεν το κατάλαβες.
Η μαντήλα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Αυτό που δεν φαίνεται είναι ένα εφιαλτικό πλέγμα απαγορεύσεων και καταπίεσης, ασύμβατο με τον δυτικό πολιτισμό.
Η ισλαμίστρια σημαιοφόρος απαγορεύεται να φλερτάρει, να τρώει χοιρινό, να πίνει αλκοόλ, να διαβάζει βιβλία απίστων, να βλέπει ταινίες απίστων, να συμμετέχει σε εκδηλώσεις απίστων. Απαγορεύεται να έχει στην κοινωνία και στην οικογένεια ισότιμη θέση με τον άντρα. Ούτε καν να τη διεκδικήσει. Άντρας της θα γίνει αυτός που θα αποφασίσει ο πατέρας της, όχι η ίδια. Δεν μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, ενώ ο άντρας της μπορεί να την χωρίσει, λέγοντας απλώς: «σε χωρίζω». Της απαγορεύεται να παίρνει αποφάσεις για την ανατροφή των παιδιών της, κι αν ο άντρας της πεθάνει, την επιμέλεια των παιδιών της παίρνουν οι άντρες της οικογένειάς του, όχι η ίδια. Αν πεθάνει χωρίς να αποκτήσουν παιδιά, τής παίρνουν και την κοινή τους περιουσία, αφήνοντάς της μόνο το 1/8. Από την περιουσία του πατέρα της κληρονομεί μισό μερίδιο σε σχέση με τον αδερφό της.
Μπορεί η μαθήτρια της παρέλασης να επαναστατεί μέσα της για όλα αυτά, μπορεί να τα αποδέχεται.
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αν εκφράσει άποψη αντίθετη με τον ιερό νόμο, υφίσταται το bullying της ισλαμικής κοινότητας, στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, θα βρεθεί μαχαιρωμένη από τον πατέρα ή τον αδελφό της, διότι τους ατίμασε.
Αυτό λοιπόν το μείγμα φασισμού, ρατσισμού, βαρβαρότητας και αναχρονισμού κρατούσε στα χέρια του τη γαλανόλευκη σημαία, εκπροσωπώντας παράλληλα το ελληνικό σχολείο.
Μα ήταν η καλύτερη μαθήτρια!
Και λοιπόν; Ποιος σας είπε ότι μία καταπιασμένη ή καταπιεστική δεν μπορεί να διαβάζει άλγεβρα; Όμως η σημαία μας κάτι άλλο συμβολίζει:
Ακόμα κι αν δεν συμβολίζει το ίδιο για τον καθέναν, συμφωνούμε όλοι, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας απόψεις, πως τουλάχιστον η ισότητα των ανθρώπων, η χειραφέτηση της γυναίκας και οι ατομικές ελευθερίες είναι το υπόβαθρο του δυτικού πολιτισμού. Και το δυτικό σύστημα δικαίου, που δεν αναγνωρίζει την θεοκρατική νομοθεσία, είναι η βάση της κράτους δικαίου.
Η παρελαύνουσα μουσουλμάνα εκπέμπει δύο μηνύματα ταυτόχρονα:
Το πρώτο, λόγω σημαίας και ημέρας, μήνυμα ελευθερίας, εθνικής και ατομικής.
Το δεύτερο, λόγω μαντήλας, μήνυμα υποδούλωσης, ατομικής τουλάχιστον.
Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε την αντίφαση;
Κι αν το πάμε παραπέρα, ποια θα ήταν η στάση ενός πιστού αφοσιωμένου σουνίτη αλλά πολιτογραφημένου Έλληνα (π.χ. μετανάστη δεύτερης γενιάς) σε περίπτωση που η Ελλάδα πολεμούσε με τη Σαουδική Αραβία;
Μπορεί να είναι απίθανο ενδεχόμενο αλλά και οι Τούρκοι σουνίτες είναι. (Βέβαια το ερώτημα είναι ευρύτερο: τι θα κάνει κάποιος που θεωρεί ότι ανήκει πρωτίστως σε μια υπερκρατική συλλογικότητα – θρησκευτική ή πολιτική - όταν η χώρα του εμπλακεί σε πόλεμο με έναν φορέα αυτής της συλλογικότητας;)
Το έχω γράψει πολλές φορές, αλλά θα το επαναλαμβάνω όσο χρειαστεί μέχρι να το αντιληφθούμε: θεοκρατία και δυτικός πολιτισμός δεν μπορούν να συμπλεύσουν.
Οποιαδήποτε θεοκρατία, όχι μόνο το Ισλάμ. Μια χώρα δεν μπορεί να έχει δύο (γιατί όχι και περισσότερα – ένα για κάθε θρησκεία;) νομικά συστήματα που θα λειτουργούν παράλληλα και ο πιστός να αποφασίζει σε ποιο θα υπαχθεί. Μια χώρα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους οποιασδήποτε φυλής και προέλευσης. Κι αυτό, βιολογικά τουλάχιστον, την αναβαθμίζει. Η ανάμειξη του DNA, η ώσμωση συνηθειών και εθίμων μόνο καλό κάνει στο ανθρώπινο είδος. Υπό μία προϋπόθεση: όλοι, μα όλοι, να αποδέχονται το ίδιο πολιτισμικό πλαίσιο, τις ίδιες ανθρώπινες αξίες, τους ίδιους κανόνες συμβίωσης.
Δεν με ενδιαφέρει από πού έρχεσαι, τι χρώμα έχεις, και για ποιον λόγο ήρθες στην Ευρώπη. Αν είσαι δηλαδή πρόσφυγας πολέμου ή οικονομικός μετανάστης.
Δεν με ενδιαφέρει ακόμα αν μπήκες νόμιμα ή παράνομα.
Ένα πράγμα με ενδιαφέρει, αλλά με ενδιαφέρει πολύ: αν ήρθες εδώ για να ζήσεις σαν κι εμάς. Αν λαχταρούσες να πατήσεις τη γη της ελευθερίας για να γλυτώσεις από την δικτατορία του ιερατείου. Για να απαλλαγεί η γυναίκα σου από τα βλοσυρά βλέμματα ή τις βουρδουλιές της θρησκευτικής αστυνομίας, αν αποφασίσει να κυκλοφορήσει μόνη. Για να μπορεί η κόρη σου να οργανώσει τη ζωή της όπως η ίδια επιθυμεί. Να βγει, να ζήσει, να παίξει, να ερωτευτεί, να σπουδάσει, να καταξιωθεί. Αν ήρθες γι’ αυτό, είσαι αδερφός. Κράτα και τη σημαία μας, κράτα και τα όνειρά μας, κράτα και τις ελπίδες μας για έναν καλύτερο κόσμο. Γιατί είναι κοινές μας ελπίδες και τις κρατάμε μαζί.
Αν όμως ήρθες για να εκμεταλλευτείς το εύφορο έδαφος της δυτικής ελευθερίας και να καλλιεργήσεις τον σπόρο του θρησκευτικού σου μεσαίωνα...
