ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Λίγο θέαμα τουλάχιστον

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Ενας εκ των συμμετεχόντων στον διαγωνισμό-παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες κατέθεσε την εγγυητική επιστολή της τραπέζης με καθυστέρηση 40 λεπτών. 

Αν οι τύποι έχουν κάποια σημασία, όπως θα έπρεπε να έχουν, ο κομιστής της εγγυητικής θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτος – σωστά; 

Διότι η καθυστέρηση μόνον δύο τινά μπορεί να σημαίνει: είτε ότι αδιαφορεί για τη διαδικασία και, συνεπώς, με τη συμπεριφορά του προσβάλλει όλους τους άλλους, διοργανωτές και διαγωνιζομένους, είτε ότι δυσκολεύτηκε να εξασφαλίσει την τραπεζική εγγύηση.

Φυσικά τίποτε από αυτά δεν ελήφθη υπ’ όψιν και, παρότι εκπρόθεσμη η κατάθεση, η εγγυητική έγινε δεκτή. 

Για τα δεδομένα του Υπαρκτού, το θεωρώ φυσικό, διότι, κατ’ αρχάς, αυτή η γελοιότητα δεν είναι κανονικός διαγωνισμός και έπειτα εδώ είμαστε, υποτίθεται, πιο ανθρώπινοι, έχουμε μεγαλύτερη κατανόηση και γι’ αυτό είμαστε πιο ευέλικτοι με τους κανόνες. Μπούρδες, με άλλα λόγια, με τις οποίες κολακεύονται οι ανίδεοι, νανουρίζονται οι αδιάφοροι και αποκτούν ελευθερία κινήσεων όσοι πονηροί δεν θέλουν την ισχύ των κανόνων για όλους. Στο κάτω κάτω, αν δεν σας πείθουν τα παραπάνω, εκείνοι που ρυθμίζουν τα του διαγωνισμού είναι αριστεροί, δηλαδή κατά τεκμήριον καλύτεροι άνθρωποι και επιπλέον (αυτό πού το βάζεις;) ο εκπρόθεσμος έχει βγάλει τον γιο του Βλαδίμηρο...

Ωστόσο  αυτή η επιείκεια θα έπρεπε να προσφέρεται έναντι ανταλλάγματος.  

Καταλαβαίνω τις πονηρές σκέψεις που κάνετε για τη σχέση πολιτικής και κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, αλλά δεν εννοώ τίποτε σχετικό. Εννοώ κάτι απλό και τελείως αθώο: 

λίγο θέαμα.  

 

 

Να καταφθάσει, ας πούμε, ο εκπρόθεσμος γαντζωμένος στην πλάτη ενός μοτοσικλετιστή (σακάκι κουμπωμένο, γραβάτα να ανεμίζει), να διασχίσει την απόσταση μέχρι την είσοδο τρέχοντας και με την εγγυητική στο χέρι σαν σημαία, να πηδήξει πάνω από τα καλώδια, να σκαρφαλώσει τρία-τρία τα σκαλιά και να μπει μέσα. Τουλάχιστον έτσι θα είχε γούστο...