Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πάει στο χωριό του. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα να επιστρέφεις στις ρίζες σου, εκεί που έτρεξες και έπαιξες ως παιδί, εκεί που έδωσες το πρώτο σου φιλί αν δεν ήσουν μαμούχαλος, εκεί που πιθανώς μένει ακόμα το σόι σου ακόμα και η γεροντοκόρη θεία σου που σε ρωτάει πότε θα παντρευτείς ακόμα κι αν έχεις ήδη 3 παιδιά και εξοχικό στη Σαλαμίνα. Οι ρίζες μας είναι σημαντικές εκτός αν δεν έχουμε χωριό και δεν είμαστε βλαχάρες που όσο να’ναι είναι πιο χάι.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει χωριό και μάλιστα ορεινό, το μαγευτικό Αθαμάνιο Άρτας που εκτός από πρωθυπουργούς μάλλον δεν βγάζει και τίποτε άλλο, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν το είχα ξανακούσει. Τέλος πάντων, αυτό έχει, σε αυτό πήγε ο άνθρωπος. Και όχι μόνο πήγε αλλά του έδωσε και κατάλαβε: Όπως αναμενόταν, του επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα πράγμα απολύτως φυσιολογικό. Όλο το χωριό του έσφιξε το χέρι, τον κεράσανε τσίπουρα και στήσανε γλέντι τρικούβερτο στην πλατεία του χωριού που επειδή δεν χωρούσε τόσο κόσμο φέρανε και την πλατεία του διπλανού χωριού.
Στο γλέντι πρωτοστάτησε ο Αλέξης όπου μας έδειξε και τις χορευτικές του ικανότητες στο «καγκελάρι», παραδοσιακό χορό των Τζουμέρκων που μοιάζει λίγο με αυτό το χορό που κάνεις όταν πας να μπεις στη θάλασσα χωρίς παντόφλες και στη μέση της διαδρομής έχεις αρχίσει και τσουρουφλίζεσαι.
Πώς τα φέρνει η ζωή κι από κει που στα νιάτα σου χόρευες σέικ και ήθελες να αλλάξεις τον κόσμο, βρίσκεσαι τώρα να χορεύεις κλαρίνα με τον παπά και τον δάσκαλο του χωριού, κανείς δεν ξέρει.
Όλα αυτά θα ήταν γραφικά και εντελώς κοινότοπα και θα έδειχναν ότι δε πάει να είσαι αριστερός, δεξιός, κεντρώος, τροτσκιστής, είμαστε πάνω από όλα ελληνάρες και μας ενώνει το παϊδάκι και το πανηγύρι. Αυτό που δεν ήταν και τόσο συνηθισμένο είναι το τηλεγράφημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ που είναι σαφώς πιο αστείο από ό,τι γράφω εγώ:
Τον ξέρουν όλοι από παιδί. Και σήμερα υποδέχθηκαν το δικό τους παιδί, ως πρωθυπουργό της Ελλάδας. Όχι με το πρωτόκολλο που επιβάλει ο θεσμός, αλλά με την αγάπη και την οικειότητα που προβλέπει αυτή η γνήσια και άδολη σχέση. Ο Αλέξης Τσίπρας στην πλατεία του Αθαμάνιου Άρτας, του χωριού που απολάμβανε τα παιδικά του καλοκαίρια, συναντήθηκε με τους συγγενείς και τους φίλους του. Αυτούς με τους οποίους στην πλατεία του χωριού μοιράστηκε τις αλησμόνητες παιδικές στιγμές, σήμερα υποδέχθηκαν τον δικό τους Αλέξη με ένα τεράστιο χαμόγελο και μια γλυκιά αγωνία να τον συναντήσουν και πάλι, να τον αγκαλιάσουν και να τον καμαρώσουν. Και ο ίδιος όταν έφτασε στην πλατεία των παιδικών του χρόνων -ανήμερα της ημέρας που γιορτάζει τα Αθαμάνιο- έδειξε να απολαμβάνει τούτο το αντάμωμα. Είδε τους συγγενείς του, αγκάλισε του φίλους του και σίγουρα η ματιά του έδειχνε να αναζητά και να βρίσκει τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Δίπλα στον θείο του, τον παπά Δημήτρη Τσίπρα, δεν προλάβαινε να χαιρετά τους πρεσβύτερους, να μοιράζεται αναμνήσεις με τους νεότερους, και να απολαμβάνει την αγάπη των δικών του ανθρώπων. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην χορέψει. Όχι έναν οποιοδήποτε δημοτικό χορό, αλλά το «Καγκελάρι». Χορός παραδοσιακός των Τζουμέρκων και των χωριών στα Αθαμάνια Ορη που οι κάτοικοι, «επινόησαν» στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Χορός που οι χορευτές χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι, ώστε να συνεννοούνται κιόλας? Μαζί του χόρεψε σχεδόν όλο το χωριό και όταν τελείωσαν ακολούθησε το «πρωτόκολλο των πανηγυριού». Τα τραπέζια στρώθηκαν, το φαγητό σερβιρίστηκε και το γλέντι συνεχίστηκε μέχρι το πρωί, όπως ακριβώς επιβάλλει η παράδοση.
Συνδύασε αυτό το δημοσίευμα με τον συγκινητικό αγώνα του Νίκου Παππά να ελέγξει πλήρως τα ΜΜΕ και έχεις το τοπίο που ονειρεύεται η εθνοσωτήριος κυβέρνηση μας για την ενημέρωση σου: Μια σταλινική πολιτεία που θα έπρεπε να δημιουργεί τρόμο αν δεν ήταν τόσο φαιδρή ώστε να μας προκαλεί ακατάσχετο γέλιο.
Ίσως βέβαια το σχέδιο είναι να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι κάποιος τόσο γελοίος δε μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου