ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΣΒΗΝΟΥΝ: «Να ζούσαμε στα 80s» - Ο κόσμος αναζητεί καταφύγιο στην πιο κιτς δεκαετία. Γιατί;

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

 

Σκόρπιες ειδήσεις της προηγούμενης εβδομάδας: συμπληρώθηκαν 33 χρόνια από το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, μια μοναδική στιγμή στην αθηναϊκή μυθολογία, τη νύχτα που ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και οι φίλοι του έφεραν χιλιάδες κόσμο με πολύ κακά κουρέματα, σλιπ μαγιό και μαλλιά περμανάντ στην πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη. 

Η αναδημοσίευση της υπέροχης αυτής βραδιάς, με την πλωτή σκηνή, έγινε δεκτή με υπερβολική και ανεξήγητη νοσταλγία από χιλιάδες χρήστες των social media που είτε ήταν βρέφη εκείνη την εποχή είτε γεννήθηκαν μήνες μετά, έπειτα από κάποιο φλερτ που ίσως έγινε υπό τους ήχους του «Λούκυ».

 

Την ίδια ώρα, η έκθεση με τίτλο «Η Ελλάδα τού Ογδόντα» ξεκίνησε το promotion της στα social media, καλώντας τους νοσταλγούς να δανείσουν ένα αντικείμενο από τη δεκαετία του '80 (από χαρτάκια Panini με παλιούς ποδοσφαιριστές, μέχρι Playmobil ή τα παλιά τους Strike παπούτσια) για να εκτεθεί από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 2017 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.

Στην τηλεόραση, η σειρά «Stranger Things», του τηλεοπτικού δικτύου Netflix, ένα υπέροχο ταξίδι επιστημονικής φαντασίας μιας παρέας πιτσιρικάδων που συνδυάζει τις καλύτερες στιγμές του Στίβεν Σπίλμπεργκ και του Στίβεν Κινγκ, ντυμένη με 80s μουσική, δημιούργησε τον ορισμό του παγκόσμιου word of mouth, καθώς όλοι (από τους «New York Times», μέχρι τα αθηναϊκά μπαρ) μιλούν για αυτά τα οκτώ επεισόδια τηλεοπτικής νοσταλγίας/φόρου τιμής στο παρελθόν.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Σάιμον Κούπερ των «Financial Times» παραδέχθηκε πρόσφατα πως οι διοργανώσεις της Μόσχας το 1980 και του Λος Αντζελες το 1984 ήταν αυτές που ανέστησαν το (όποιο) ολυμπιακό κίνημα το οποίο ήδη δοκιμάζεται στη Βραζιλία.

 

Στην πολιτική, ο Ντόναλντ Τραμπ, ένα κλασικό σύμβολο της υπερβολής, του εγωισμού και της άκρατης φιλοδοξίας των 80s, συνεχίζει να σοκάρει με την κενολογία, τις προσβολές και την αποστροφή του για την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, είχε προειδοποιήσει από τα 80s. Ολη η προεκλογική του εμφάνιση, που μοιάζει με άβολη παράσταση ενός κακού κωμικού, είναι βασισμένη στο βιβλίο που είχε γράψει (υπαγορεύσει) ο ίδιος, το 1987, το «Art of the Deal», στο οποίο έλεγε ξεκάθαρα: «Ο Τύπος πάντα θέλει περίεργες ιστορίες. Οσο πιο μπερδεμένη και προσβλητική είναι κάθε ιστορία, τόσο πιο πολύ τη λατρεύει ο κόσμος».

Στη μουσική, το Spotify, η υπηρεσία ψηφιακής μουσικής που έσωσε τη μουσική βιομηχανία, ανακοίνωσε πως οι επιλογές των 80s κομματιών έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία τρία χρόνια - και, το σημαντικότερο, αυτοί που τα επιλέγουν περισσότερο είναι συνδρομητές από 18 έως 24 ετών. Την ίδια ώρα, στην Ιαπωνία, η Funai Electric, που κάποτε κατασκεύαζε και πωλούσε 15 εκατομμύρια συσκευές βίντεο ετησίως, ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη πως στα τέλη Αυγούστου θα σταματήσει να παράγει τα προϊόντα της λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος των καταναλωτών. Η βιντεοκασέτα που άλλαξε τη διασκέδαση των 80s πέθανε οριστικά.

Το παρελθόν μοιάζει πολύ με έναν τόπο που επισκέφθηκες πριν από πολλά χρόνια. Εναν τόπο που τον θυμάσαι θολά, σε σέπια, επιλεκτικά. Και κυρίως, ωραιοποιημένα. Ισως γι' αυτό...

 η δεκαετία του 80, που δεν φημιζόταν ούτε για το γούστο, ούτε για τη σύνεση, ούτε για την ευζωία της, όχι μόνο επιστρέφει στη μόδα, αλλά κυριαρχεί στην κουβέντα παγκοσμίως - από τον viral χαβαλέ για το ΠαΣοΚ, μέχρι τις συσκευές Atari που πωλούνται σε τιμές χρυσού στο Ιnternet.

 

Γιατί συμβαίνει όλο αυτό; 

Είναι μόδα ή καταφύγιο; 

Ισως τα 80s είναι το μέρος στο οποίο η ανθρωπότητα προσπαθεί να κρυφτεί μετά τους πρώτους εφτά ζόρικους μήνες τού 2016. 

Και πού καλύτερα θα μπορούσες να κρυφτείς απ' ό,τι σε μια δεκαετία που έχει για επίσημο αισθητικό έμβλημα τα στρας, τα φουντωτά μαλλιά και τις βάτες;