ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Οδηγίες προς βυθιζομένους

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, 

μα η απάτη μένει. 

Φορολογεί και τυραννά, 

μας χαρατσώνει και γελά, 

και όλα μάς τα παίρνει

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

 

Το έργο το έχουμε ξαναδεί, πληρώνοντας τουλάχιστον 340 δισ. ευρώ για εισιτήριο, αλλά φαίνεται ότι δεν το χορταίνουμε. Θέλουμε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, τόσον ΕΝΦΙΑ πού να τον βάλω; (για να παραφράσουμε και το άσμα που ερμηνεύει ο Λε-Πα).
 

Η μια κυβέρνηση διαδέχεται την άλλη, λέγοντας ακόμα πιο μεγάλα ψέματα από την προηγούμενη και κάνοντας πολλαπλάσια ζημιά απ' όλες όσες έχουν περάσει από το 1974 κι έπειτα.

 

Κι εμείς τον χαβά μας. Να δοκιμάσουμε τον έναν, να δοκιμάσουμε τον άλλον. Σαν τον βουλιμικό που μπαίνει σε ζαχαροπλαστείο και εξαφανίζει ένα τεμάχιο από κάθε είδος: εκλέρ, μπαμπάδες, πάστες, προφιτερόλ, εργολάβους, καναλάρχες, κανταΐφια, μπακλαβάδες, κουρκουμπίνια, σου και μου και τα πάντα όλα. Παίρνει ένα από καθένα για... δοκιμή και το κοντέρ των κιλών γράφει.

 

Ομως, παρά την αυτοκτονική συνήθεια της δοκιμής ανθυγιεινών κομματικών συνταγών, ο πανδαμάτωρ χρόνος κάνει πάντα τη δουλειά του. Γκρεμίζει όσα χτίζει η ανθρώπινη απερισκεψία, δηλαδή τις κυβερνήσεις που μας «σώζουν» καταστρέφοντάς μας.
 

Οι κυβερνήσεις, με τη σειρά τους, όταν μυρίζονται ότι έρχεται το τέλος, αρχίζουν και βγάζουν θεόχοντρους λαγούς από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού πολιτικάντη. Είναι, δε, τόσο κλισέ τα κόλπα τους, που μπορείς κιόλας να τα προβλέψεις.

 

Ενα από τα σιγουράκια είναι η εξαγγελία μιας μεγάλης μεταβολής στην καρδιά της πρωτεύουσας της χώρας. Θα υπογειοποιήσουν την Κηφισίας; Θα πεζοδρομήσουν την Πανεπιστημίου; Θα απογειώσουν τη Σπύρου Πάτση; Κάτι μεγαλεπήβολο λένε πως θα κάνουν, τέλος πάντων, για να μείνουν οι χάνοι με το στόμα ανοιχτό και να καταπιούν το αγκίστρι μ' αυτό το δολωματάκι.

 

Αλλο κόλπο είναι το Σύνταγμα. Υπόσχονται ότι θα το κάνουν τόσο «προχώ» και καρασούπερ, που θα το ζηλέψει από το υπερπέραν και ο ίδιος ο Περικλής.
 

Στο μπουκέτο των έκτακτων παραμυθιών (γενική πληθυντικού δύο λέξεων: παραμύθι και παραμυθία) περιλαμβάνεται και μια γκράντε ανακάλυψη αρχαιολογικής σημασίας: Κολοσσός Ρόδου, τάφος Αλεξάνδρου, πινακίδα με την αγγελία γάμου Δευκαλίωνος και Πύρρας κλπ.

  

Κάθε φορά που το εύδρομον σκάφος των προεκλογικών υποσχέσεων μετατρέπεται ραγδαία σε ετοιμοθάνατο σκυλοπνίχτη που μπάζει από παντού και ετοιμάζεται για ένα οριστικό και αμετάκλητο μακροβούτι στον πάτο της πολιτικής αβύσσου, το απελπισμένο πλήρωμα επινοεί τεχνάσματα της συμφοράς για να γλιτώσει το μοιραίον.

 

 

Η στήλη υπερηφάνως τα παρουσιάζει, μια που έφτασαν, έρχονται, στον δρόμο είναι οι διακοπές και πρέπει να χαλαρώσουμε ολίγον.  

 

 

Πρέπει να 'σαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα, αλλά, αν πηγαίνει φούντο, γρήγορα να κάνεις πέρα

 

 

Ενα από αυτά τα έσχατα κόλπα των ύστερων κυβερνητικών ημερών είναι και όποια εξαγγελία μοιάζει με την ακόλουθη: «Συγκροτούμε φορέα ακινήτων που θα προσφέρει σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες κρατικά διαμερίσματα τα οποία σώθηκαν από τις ιδιωτικοποιήσεις».

 

Αυτό που διαβάσατε δεν είναι απόσπασμα από το προεκλογικό πρόγραμμα του δημάρχου της Γκόθαμ Σίτι (η πόλη του Μπάτμαν), αλλά μεγαλιθική κατασκευή παπάτζας που φιλοτέχνησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο twitter. Προσοχή: τούτη η υπόσχεση δεν είναι προεκλογική, ούτε προηγήθηκε του βαρουφάκειου δημοψηφίσματος. Είναι προχθεσινή! 

 

 

Ισως και να το εννοούσε. Να είναι το ποτό μετά το δείπνο;  

 

 

Λίγο το θέρος, λίγο η μοναξιά, το στρες της κατάστρωσης προγράμματος διακοπών με τον Καρανίκα, λίγο ο μακρινός ήχος από το αργεντίνικο ταγκό που έφερε θύμησες αντίστασης των λαών της Νοτίου Αμερικής, λίγο το κοντοσούβλι που έπεσε βαρύ -ειδικά αν το έφαγε με τύψεις-, και να τη η ψεματούρα.

 

Ο υπαινιγμός του τουίτ είναι ότι ο SYRIZA, επειδή είναι ψυχοπονιάρης, θα χαρίζει κρατικά διαμερίσματα σε φτωχούς. Η εξέλιξη της υπόσχεσης Τσίπρα, φυσικά, θα είναι αντίστοιχη με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, με τον κατώτατο μισθό των 751 ευρώ, την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο Δημόσιο και το «φάτε τον σκασμό και αδυνατίστε».

 

Ούτε σε μινιατούρα δεν πρόκειται να δει δωρεάν κρατική οικία ο πένης Ελλην. Φυσικά, τα έργα και οι ημέρες της κυβερνήσεως του τρέντι Αλέξη...

 (σ.σ.: κανείς δεν τον αποκαλεί έτσι πλέον) δεν έχουν περάσει απαρατήρητα και γι' αυτό ουδείς πίστεψε το προαναφερθέν φούμαρο.

Αφού χαρίσετε ακίνητα (που δεν έχετε) και βρείτε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αγοράστε κορδέλες για να εγκαινιάζετε έργα!

Εχεις κυβέρνηση που μπάταρε;  

Βλέπεις ποντικούς και αρουραίους, με τους ψύλλους τους μαζί, να βουτάνε στο ανοιχτό πέλαγος από την κουπαστή;  

Ο γέρο-νέγρο Τζιμ του τραγουδιού του Λοΐζου γράπωσε την κορνέτα του, την κοπάνησε και ήδη κολυμπάει για τις ΗΠΑ; 

Οι γραμματικοί, οι μούτσοι, οι λοστρόμοι, οι θερμαστές, οι ύπαρχοι, οι μηχανικοί κι οι καμαρότοι φοράνε φωσφοριζέ σωσίβια και στριμώχνονται στις βάρκες; 

Υπάρχει λύση, καπετάνιο! Μπορεί το πλοίο σύντομα να κάνει παρέα με τα κοράλια, αλλά τουλάχιστον εσύ θα δείχνεις ακόμα και στις ύστατες στιγμές του ναυαγίου ότι βαστούσες το πηδάλιο γερά κι ήσουνα θαρραλέος και ουχί ψωραλέος. Μπορεί να είσαι πιο δειλός κι από φοβικό σκίουρο που αντίκρισε πάνθηρα, αλλά το κόλπο που προτείνεται εδώ πιάνει σχεδόν πάντα - όχι σε εκλογικό αλλά σε συναισθηματικό επίπεδο.

 

Η συνταγή είναι απλή: 

Ψωνίζεις μερικές ντουζίνες κορδέλες. Κόκκινες να είναι. Αν δεν έχεις κόκκινες, πάρε ροζ, τιρκουάζ, λουλακί, ανοιχτό μπλε. Αποφεύγεις τα μουντρούχικα χρώματα, τα μοβ, τα πένθιμα που παραπέμπουν σε «θα μας μείνεις αλησμόνητος και καλό κατευόδιο». Υστερα διαλέγεις ένα δημόσιο έργο, κατά προτίμηση ολοκληρωμένο και φρέσκο. Αν δεν υπάρχει ολοκληρωμένο, πρόσεξε μην είναι πολύ... αγίνωτο αυτό που θα διαλέξεις. Δηλαδή, αν εγκαινιάζεις εθνική οδό, να μην υπάρχουν μόνο μια μπουλντόζα κι ένα κιόσκι διοδίων. Να φαίνεται και λίγη άσφαλτος, έτσι για το μάτι. Αν πάλι δεν σου βρίσκεται πρόχειρο καινούργιο έργο, να επιλέξεις κάτι σε σχετικά μπαγιάτικο. Να αποφύγεις τις αρχαιότητες. Ακόμα κι οι θηρευτές Πόκεμον δεν θα πιστέψουν εύκολα ότι είναι έργο της κυβέρνησής σου ο Παρθενώνας, ο Ναός του Ποσειδώνος στο Σούνιο, ο τύμβος της Αμφιπόλεως.

 

Οταν εντοπίσεις το έργο, να δείχνεις ενθουσιασμένος από την αρχή μέχρι το τέλος και να το παρουσιάσεις λες και είναι ισότιμο, ισοδύναμο, ισόπαλο και ισόκυρο με κάτι μνημειώδες, όπως για παράδειγμα η ανακάλυψη του τροχού, ο ηλεκτρισμός, το σουβλάκι με τις δύο πίτες.

Καλή τύχη!