ΤΟΥΡΚΙΑ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΣΥΡΙΖΟΡΑΓΙΑΔΙΣΤΑΝ: Κείται 50 λεπτά μακράν κι εντός της ψυχής μας

Του ΦΑΗΛΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ

Το Εβραϊκό Έθνος περίμενε 2000 χρόνια περίπου για να βρει την εθνική του ολοκλήρωση. Τα αρχοντόπουλα Αθηνών και Λευκωσίας και οι γνωστοί φορείς του βάκιλου του χαζοχαρούμενου έως προδοτικού «διεθνισμού» κουράστηκαν στα 42.

Είναι αυτοί που κάθονται σούζα στην θέα της τουήντ γωνίας του σακακιού ενός προγναθικού της βασιλίσσης ή όταν τους μιλάει ο κηπουρός της Αμερικανικής Πρεσβείας. Συνήθως ερμηνεύουν φαντασιακά και περιδεώς τον ξένο παράγοντα και επισπεύδουν σκυφτά, μπερδεύοντας την σωφροσύνη με τον εθνικό αυτοκτονικό ιδεασμό και την συμμαχία με την δουλοπαροικία.

Πολιτικά και ιστορικά αγράμματη η «ελίτ» Κολωνακίου και Λευκωσίας που σπρώχνει για την υποταγή και την υποστολή των ελληνικών εθνικών συμβόλων στην γη του Ευαγόρα, του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, του Αυξεντίου και των μαχητών του 1974, συνεχίζουν το έργο της δικτατορίας και των πολιτικών του «κείται μακράν».

Ήταν κοντά για τον Κίμωνα με τα κουπιά και τα πανιά κι είναι «μακράν» για τα μαχητικά που θέλουν το πολύ 50 λεπτά; Όσο θέλω να πάω στην μάνα μου από το γραφείο άμα έχει μποτιλιάρισμα.

Αυτή η κοσμοπολίτικη ψευτοελίτ, νομίζει πως μπορεί να πλουτίσει κι άλλο και να ευημερήσει ως κοτζαμπάσης του Ερντογάν και των πασάδων και χοτζάδων του. Θέλουν να γίνουν δοσίλογοι και δούλοι πολυτελείας.

Έχω συναντήσει τέτοιους Κυπρίους που μου μιλούσαν για τα ριάλια που θα κονομήσουν αν συνεκμεταλλευτούμε την Αμμόχωστο, τα λεμόνια, το αέριο, οτιδήποτε και γυάλιζε το μάτι τους, που προσπερνούσαν τους εποίκους με μια χειρονομία. Μόνο που ο συνέταιρος δεν θα ήταν οι Τουρκοκύπριοι, αλλά ο τρελός Πατισάχ και οι μπράβοι του στην Κύπρο.

Θυμάμαι επίσης Ελλαδίτη μεγαλοεπιχειρηματία, που μετά άφηνε απλήρωτους, χωρίς ούτε ψωμί, τους εργαζόμενους του, να μου μιλάει αφ’ υψηλού για τα οφέλη από την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Μετά βίας συγκράτησα τους σιελογόνους αδένες μου να μην του αποδώσουν τας νενομισμένας τιμάς.

Υπήρχαν αντίστοιχοί τους που φρικιούσαν για την αντίσταση στους ναζί και στους φασίστες. Οι γόνοι τους, φυσικοί και πνευματικοί, είναι ακόμη στα πέριξ.

Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. 

Ήταν αυτοί που έλεγαν πως ο Άξονας έτσι κι αλλιώς θα νικήσει, άρα η αντίσταση ήταν μάταιη κι αυτοί που έλεγαν πως ο Άξονας έτσι κι αλλιώς θα ηττηθεί αλλά δεν εξαρτάται από μας, οπότε πάλι μάταιη ήταν η αντίσταση.

Οι δειλοί πάντοτε σκαρφίζονται πολλές δικαιολογίες.

Από την άλλη υπήρχε το Έθνος που αγωνίστηκε στα βουνά της Αλβανίας, στα οχυρά και στην Κρήτη, που συνέχισε τον αγώνα στην Βόρεια Αφρική και στο αντάρτικο, που δυστυχώς, μια συμμορία, εξίσου προδοτών με τους δοσίλογους, παγιδεύοντας με την εθνική Σημαία πλήθη πατριωτών, το οδήγησε βάσει σχεδίου σε χωριστική ανταρσία, απόπειρα επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας και διαμελισμού της Πατρίδας. Οι πολλοί πάντως, στα βουνά ή στην Β. Αφρική, βγήκαν στον αγώνα για την απελευθέρωση της Πατρίδας, ούτε για τα δόλια σχέδια των Σιάντων, ούτε για να υπηρετήσουν ξένους, κόκκινους ή άλλους.

Η ενδοτική ψευτοελίτ, εδώ ή στην Μικρή Ελλάδα του Νότου δεν μπορεί ή υποκρίνεται πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει πως ανάμεσα στον πόλεμο και στην υποταγή υπάρχει καταρχήν η αποτροπή. Ήτοι, το να συγκεντρώνεις όση περισσότερη ισχύ μπορείς και να εκπέμπεις με σταθερότητα το μήνυμα πως θα την χρησιμοποιήσεις αν δεχθείς επίθεση, αν ξεπεραστούν οι κόκκινες γραμμές της εθνικής σου ασφάλειας και των συμφερόντων σου.

Θα μου πείτε, μα έχουμε κρίση. 

Εάν η φτωχή χρεωκοπημένη Ελλάδα των αγροτών μπορούσε να υπερασπίζεται τον εαυτό της και τα παιδιά της, τότε μπορεί κι η σημερινή.  

Επειδή χρωστάμε λεφτά, πρέπει να γίνουμε κοντόσηδες και βάρη της γης; 

Εθνική ασφάλεια και συμφέροντα έχουν και όσοι χρωστάνε κι όσοι δανείζουν.

Ας γίνει πρότυπο μας το Ισραήλ. Έχει καθήκοντα αυτό. Σκληρά αλλά αναγκαία.

Αυτό όμως δεν γίνεται με πνεύμα ηττοπάθειας, θητεία 9 μηνών και Φίληδες και Λιάκους στην παιδεία.

Ο τουρκικός επεκτατισμός, πρωτοφασιστικός στην κεμαλική εκδοχή του και ισλαμοφασιστικός στην σημερινή του Ερντογάν, είναι...

 σαν αρπακτικό. Δεν εξημερώνεται όσο κι αν το ταΐζεις και όπως όλα τα αρπακτικά, επιτίθεται στους άρρωστους, στους αδύναμους. Όταν λοιπόν εκπέμπουμε το μήνυμα της ηττοπάθειας και της αδυναμίας είναι σαν να προσκαλούμε τον τουρκικό επεκτατισμό να μας επιτεθεί. Οι δήθεν σώφρονες είναι αυτοί που θα φέρουν τον πόλεμο και την καταστροφή, ανοίγοντας κι άλλο την όρεξη του θηρίου, που είναι πια συναυτουργός του ISIS, όχι ένα μεγάλο Βέλγιο με περιτομή, όχι μια κανονική ευνομούμενη χώρα. Με αρχιτρομοκράτη, γενοκτόνο και δουλέμπορο δεν υπάρχει κολλεγιά, δεν υπάρχει συνεργασία και ασφάλεια.

Ανάμεσα λοιπόν στο άσπρο και στο μαύρο υπάρχει η αποτροπή αλλά πάνω κι από αυτό υπάρχει η επίγνωση πως στην Ιστορία 42 χρόνια δεν είναι τίποτα.

Οι αναλυτές του φρεντοτσίνο μπουρδολογούν για την ενίσχυση του Ερντογάν και της Τουρκίας. Είναι τόσο «ενισχυμένος» όσο ο Αδόλφος μετά την βόμβα που του έχωσε κάτω από το τραπέζι ο Στάουφενμπεργκ. Πογκρόμ σε βάρος δεκάδων χιλιάδων, που θα γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες και θα επηρεάσουν εκατομμύρια. Πρωτοφασίστες εναντίον ισλαμοφασιστών, που οι τελευταίοι δράττουν την ευκαιρία για να πετσοκόψουν Κούρδους, Αλεβίτες και κάθε αληθινά προοδευτική φωνή που βλέπει με οργή και δέος τον Ερντογάν να μετατρέπει με γοργά βήματα την Τουρκία σε μεγάλο ISIS.

Για πρώτη φορά δεν γίνονται παραβιάσεις στο Αιγαίο, διότι δεν πετάει τίποτα, μην τυχόν και αυτομολήσουν. Αγνοούνται πολεμικά σκάφη, αεροπλάνα κι ελικόπτερα. Δολοφονούνται πολιτικά πρόσωπα, βασανίζονται στρατηγοί, μαστιγώνονται στελέχη και στρατιώτες στους δρόμους, τους ξεβρακώνουν περίεργοι τύποι, με φάτσες κατευθείαν από την Ράκκα. Αστυνομικά τμήματα δέχονται επίθεση και το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων είναι στα σκουπίδια. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να εμπιστευθούν οι κατώτεροι την ιεραρχία τους και να υπακούσουν με την ταχύτητα και την αποφασιστικότητα που απαιτεί η στρατιωτική πειθαρχία. Δεν υπάρχει εθέλειν, δεν υπάρχει αισχύνεσθαι και το τοις άρχουσι πείθεσθαι είναι υπό πολύ σκέψη.

Όλα αυτά χτυπούν την οικονομία, διέλυσαν την κοινωνική συνοχή και στην ουσία ξεκίνησε με μεγαλύτερη ένταση και επί μέρους συσπειρώσεις φανατισμού ο εσωτερικός πόλεμος, που μαίνεται δεκαετίες στην πολυεθνική Τουρκία. Και φυσικά το κουρδικό Έθνος από τα βουνά και τις συμπαγείς μάζες του στις αχανείς μητροπόλεις της κλυδωνιζόμενης Τουρκίας, παρακολουθεί.

Ο Ερντογάν θα τελειώσει άσχημα. Θα πληρώσει τις αλλεπάλληλες ύβρεις και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Η Τουρκία θα βγει χαμένη, αν όχι και διαμελισμένη.

Να θυμόμαστε επίσης αυτό που ξεχνάει η ψευτοελίτ μας, οι υβριστές του Τάσσου Παπαδόπουλου. Το τουρκικό βαθύ κράτος, κεμαλικό ή ισλαμοφασιστικό, μας βλέπει ως ενιαίο χώρο, από τον Έβρο ως την Καρπασία, ως ένα Έθνος, κι έχει ενιαίο σχεδιασμό.

Έτσι πρέπει να είναι κι ο δικός μας σχεδιασμός, η δική μας σκέψη και στρατηγική. Ενιαία.

Ακόμη κι αν η κυπριακή ηγεσία παραφρονήσει κι αποφασίσει να αυτοκτονήσει παραδίδοντας τον κυπριακό Ελληνισμό κουρμπάνι στους ισλαμοφασίστες, δεν έχει το δικαίωμα. Κι όσο κι αν μερικοί θέλουν να αρνηθούν την Μάνα, οι Τούρκοι σωβινιστές ξέρουν ποιοι ζουν σε αυτή τη γωνιά. Ακόμη κι αν το θέλουν μερικοί πρόθυμοι, δεν μπορούμε να ξεθάψουμε τόσα κόκκαλα, πάνω από 3.000 ετών, και να τα πετάξουμε στην θάλασσα, να παραχώσουμε τόσα μνημεία. Κι ακόμη κι αν το κάνουν κάποιοι, πάλι στην γλώσσα του Ομήρου θα ψελλίσουν την υποταγή τους. Μάταια.

Ακόμη κι αν η ελλαδική ηγεσία παραφρονήσει και θελήσει να ολοκληρώσει με δόλο το πούλημα της Κόρης που ξεκίνησαν χουντικοί και πολιτικοί οπαδοί του «κείται μακράν», προδίδοντας τα λιοντάρια που πολέμησαν το 1974 και το αίμα όλων των κοινών μας ηρώων από την εποχή του Ευαγόρα ως τους Κυπρίους εθελοντές σε όλους τους εθνικούς αγώνες, τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, τον Ισαάκ και τον Σολωμού, τον Κώστα Ηλιάκη, διαχρονικούς ήρωες του διαχρονικού Ελληνικού Εθνικού Κινήματος, και πείσει γι’ αυτό 9.999.999 Ελλαδίτες και διαφωνεί 1 βοσκός στην Πίνδο, η νομιμότητα, εθνική και τυπική είναι με τον Ένα κι όλοι οι άλλοι υπόλογοι.

Διαβάστε το «Διήγησις του βίου μου» του Σάββα Τσερκετζή, διαβάστε τα ποιήματα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τα γράμματα του Καραολή και του Πατάτσου κι ύστερα ξαναμιλάμε, με πόσους διαφωνείτε.

Υπάρχουν σύμμαχοι και στα κατεχόμενα. Διαβάστε τον Σενέρ Λεβέντ. Άφωνο με αφήνει η καθαρότητα της σκέψης του, που ντροπιάζει, αυτός ένας «Τούρκος» της Κύπρου, τους Πρετεντέρηδες και όσους ήταν ή είναι κήρυκες της υποταγής.

Κυρίως όμως σύμμαχος μας είναι η Ιστορία. Η επιμονή στους εθνικούς στόχους, στους «μάταιους» αγώνες κάνει το ανέφικτο εφικτό. Θυμηθείτε, πάντα οι προδότες κατηγορούσαν για αφροσύνη τους μαχητές. Όμως οι «άφρονες» του λευκού και του γαλάζιου κινούν τους τροχούς της Ιστορίας.

Για Κύπρο Ελεύθερη, Ενιαία, Ελληνική.