Οι τριάντα χιλιάδες Ισλανδοί που ταξίδεψαν ώς τη Γαλλία για την ομάδα τους είναι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ό,τι εντυπωσιακότερο διαθέτει το φετινό τουρνουά. Υπολογίζοντας, βέβαια, πως αυτοί οι τριάντα χιλιάδες είναι το δέκα τοις εκατό ενός πληθυσμού που μόλις ξεπερνά τις τριακόσιες χιλιάδες. Κι αν η Ισλανδία προκριθεί (ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΕ!!!) και ταξιδέψουν άλλοι τόσοι, πώς άραγε θα είναι η ζωή σε μια χώρα την οποία έχει εγκαταλείψει το είκοσι ή το τριάντα τοις εκατό του πληθυσμού της;
Μη σας μπαίνουν ιδέες. Οι μισοί Ελληνες θα ήθελαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, οι άλλοι μισοί όμως θα σφαζόμασταν για να αποφασίσουμε ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει.
Ποδόσφαιρο ευρωπαϊκών προδιαγραφών;
Παιχνίδι χωρίς ύφος, χωρίς πρωταγωνιστές, με κάτι ελάχιστα σκορ στο τέλος. Σου δίνουν την εντύπωση πως παίζουν μόνον και μόνον για να προκριθούν. Η εικόνα μιας Ευρώπης που έχει βαρεθεί τον εαυτό της και νοιάζεται μόνο για την αυτοσυντήρησή της.
«Είναι κουρασμένοι από τη μακριά ποδοσφαιρική σεζόν», απεφάνθη τις προάλλες ειδήμων. «Ο καθένας τους κουβαλάει πενήντα κιλά αγώνες στην πλάτη του». Οι αχθοφόροι των αγώνων κουβαλούν και κάτι εκατομμύρια στην πλάτη τους. Η Ευρώπη είναι ακριβή, αλλά είναι και ανιαρή.
Απ’ την ηγέτιδα Γερμανία λείπουν τα ηγετικά προσόντα. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Αν είσαι ηγέτης τι να τα κάνεις τα προσόντα; Η Γαλλία παίζει σαν να φοβάται τους φιλάθλους της. Η Αγγλία παίζει σαν να θέλει να τελειώνει και να φεύγει. Οι Ρώσοι κάνουν αυτό που ξέρουν: φασαρίες. Μένει ο Νότος, η Ιταλία και η Ισπανία. Λογικόν. Αυτοί πρέπει να ιδρώσουν για να αποδείξουν πως είναι ισότιμοι με την ακριβή Ευρώπη.
Και τώρα ας αφήσουμε τις ποδοσφαιρικές παραβολές και ας έλθουμε στα πιο σοβαρά.
Η Ευρώπη προκαλεί πλήξη στους Ευρωπαίους. Πλήξη κοινωνική και πλήξη πολιτική. Και γι’ αυτό θεωρούν ότι η Ευρώπη κοστίζει ακριβά. Μας κρατάει ενωμένους ο φόβος της οικονομικής κατάρρευσης, της πολιτικής αδυναμίας και της κοινωνικής έκρηξης.
Η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης αρκείται στα κεκτημένα της. Φοβούνται να τα αναθεωρήσουν επειδή δεν έχουν τίποτε για να τα αντικαταστήσουν. Ομως τα κεκτημένα αυτά δημιουργήθηκαν σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον σημερινό:
Η θεωρία περί πολυπολιτισμικής κοινωνίας στηρίχθηκε στον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών. Πώς αυτή μπορεί να αντέξει στην πίεση πληθυσμών ολόκληρων;
Η ευρωπαϊκή σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του προβλήματος εξαντλείται εκεί όπου αρχίζει η αλαζονεία του Ερντογάν. Πολιτική αδυναμία ή πολιτισμική μυωπία;
Και όμως η Ευρώπη είναι πολύτιμη και ακριβή. Οχι μόνον επειδή είναι το σοβαρότερο πολιτικό εγχείρημα μετά τον Β΄ Πόλεμο, αλλά και γιατί στεγάζει έναν πολιτισμό απέναντι στον οποίο πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της.
Οσο για εμάς τους Ελληνες;
Εμείς παίζουμε στοίχημα στα πρακτορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου