ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ:«Ο πραγματικός ηλίθιος»

Toυ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Ψήφισαν οι ηλικιωμένοι, οι λιγότερο μορφωμένοι, οι επαρχιώτες και οι ψεκασμένοι. Ήταν οι περισσότεροι. Ψήφισαν υπακούοντας σε ένα μοναδικό μεν αλλά υπαρκτό αίσθημα αυτοκαταστροφής, ενίοτε και αυτοθυσίας, το οποίο διακρίνει την πορεία του Homo Sapiens τα τελευταία 40.000 χρόνια. Οδηγήθηκαν σε αυτή την κατάσταση από έναν πρωθυπουργό ο οποίος θεωρείται ο χειρότερος των τελευταίων 100 ετών που πίστευε πως με τον τρόπο αυτό θα εδραιωθεί. Εις μάτην. Κατέληξε στο σκουπιδοφάγο της Ιστορίας. Πίστεψαν στα λόγια ενός ανόητου και ενός αρλεκίνου.  

Ο πρώτος είναι συγκεκαλυμμένα φασίστας. Ο δεύτερος είναι ένας υπέρβαρος θεατρίνος με βαμμένα μαλλιά, απεριόριστα φιλόδοξος και εντελώς ανερμάτιστος. 

Ευτυχώς που οι Βίκινγκς επανήλθαν για να επαναφέρουν στην ιστορική τάξη τους ανόητους ψηφοφόρους. Η Ισλανδία των 300.000 ψαράδων βακαλάου, κοινώς μία χούφτα μπακαλιάροι, νίκησαν κατά κράτος τη Γηραιά Αλβιώνα στα γήπεδα της καταραμένης Γαλλίας και κατέδειξαν στους κ.κ. Φάρατζ και Τζόνσον πως οι Πίκτες δεν διαθέτουν τα προσόντα για μία πλήρη ιστορική επαναφορά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν οι επίγονοί τους skin heads και hooligans, αυτές οι ορδές βαρβάρων που βρυχώνται τη ρουνική και ορκίζονται στη μόνιμη πλέον ένοικο του Μπάκιγχαμ, η οποία παραδόξως υπογράφει τα επίσημα έγγραφα ως «Reine d’ Angleterre», άλλη μία απόδειξη διαχρονικού επαρχιωτισμού αφού ό,τι διαθέτει η χώρα, γλώσσα, τυριά (δύο, δηλαδή), χοιρομέρι (ένα μόνον) και τους Κρόμγουελ και Σέξπιρ, το οφείλει στους Νορμανδούς. Όλα τα υπόλοιπα τα δημιούργησαν οι Κέλτες, στη Σκωτία, την Ιρλανδία και όπως λέγεται αλλά δεν είναι αυταπόδεικτο, ακόμη και στην Ουαλία, γνωστή για τα συμπαθή τετράποδά της με άριστο τρίχωμα, τα γνωστά προβατάκια των «Pays Des Galles». Οι Ουαλοί ανήκουν σε εκείνους που ψήφισαν υπέρ του Brexit αλλά πολλοί αναλυτές πιστεύουν πως δεν κατανόησαν το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος διότι ήταν γραμμένο στα αγγλικά. Κάτι ανάλογο συνέβη προ έτους στη μακρινή Ελλάδα όταν οι ψηφοφόροι ψήφισαν Όχι επί δύο κειμένων στην αγγλική με αποτέλεσμα (αυτονόητα) η τελική εκτίμηση του ηγέτη τους να είναι η αντίθετη ακριβώς, αλλά αυτά συμβαίνουν σε χώρες παρεμφερείς της Ουαλίας.

Λέγεται πως η σύζυγος του πρωθυπουργού της Αγγλίας και όχι πλέον του Ηνωμένου Βασιλείου, ξανάρχισε το τσιγάρο όταν επιβεβαιώθηκε και στατιστικώς η ακλόνητη ανοησία του άνδρα της. Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, καλή μου κυρία, μην κλονίζεστε.

Στην Καγκελαρία επί ηπειρωτικού εδάφους τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Ο γηραιός και αδιαφιλονίκητος κληρονόμος της ευφυΐας του Ταϋλεράνδου, έτριβε τα χέρια του διότι για πρώτη φορά από την εποχή του Γουλιέλμου του Β΄ η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Γερμανίας θα έχει τη δυνατότητα δημιουργίας μιας αποκλειστικής ζώνης εκμετάλλευσης (ΑΖΕ) την οποία θα αποκαλούμε Mittel Europa, με τη Γαλλία να υποκλίνεται και την Πολωνία να τρέμει, τη Ρωσία να αποζητά επενδύσεις και την Ιταλία να παρακαλά, μαζί με τους Ισπανούς που ως γνωστόν ανήκουν στον Θρόνο των Βουρβώνων (κάτι σαν Γάλλοι, δηλαδή) τους οποίους έχει εδώ και καιρό εξαγοράσει η Φολκσβάγκεν, η Ντόιτσε Μπανκ και η TUI.

Στο Παλάτι των Ηλυσίων ο μοναχικός πρόεδρος, ο οποίος θα καταγραφεί στην ιστορία ως ο μοναδικός Πρόεδρος Δημοκρατίας που δεν κατάφερε να πείσει το κόμμα του πώς πρέπει να είναι εκ νέου υποψήφιος, άλλο και τούτο, μόνον ο Ρακίνας θα μπορούσε να αποδώσει την τραγικότητα της υπόθεσης, ζήτησε απλά ένα ποτήρι ερυθρού οίνου από τον Λίγηρα καθώς και να του υπενθυμίσουν το όνομα της πλέον πρόσφατης ερωμένης του, πιστός στην παράδοση των Λουδοβίκων που επιβάλλει πως η λύση των σημαντικών κρατικών ζητημάτων επιτυγχάνεται μόνον κατά τη συνεύρεση στον προεδρικό κοιτώνα.

Στη Ρώμη ο αδελφοποιτός αρλεκίνος των Εγγλέζων ψεκασμένων, πρώην ηθοποιός χωρίς κανένα ρόλο όμως, επικεφαλής ενός μπουλουκιού που έστηνε παραστάσεις σε πλατείες της επαρχίας τύπου Γκινιόλ αλλά χωρίς ταλέντο ή επιτυχία, τελείωνε την πρόβα του μπροστά από τον καθρέφτη διότι τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του επιβεβαίωσαν πως η ανοησία είναι ανίκητη και πως οι ιταλοί ψηφοφόροι, ομού μετά τους Ουαλούς, προσδιορίζουν το μέλλον της κοινωνίας τους σε συνάρτηση με τις συναισθηματικές εξάρσεις του Πέπε Γκρίλο, όπου το «Πέπε» παραπέμπει σε ιστορικά πρόσωπα, όπως του Μπόμπου ή του Τοτού, στην Ελλάδα δε παραπέμπει σε όνομα γνωστού υπουργού ο οποίος ίδρυσε και κόμμα ψεκασμένων.

Στη Μαδρίτη οι Ισπανοί ταράχτηκαν, συχνά ταράζονται άλλωστε, το ’χει η παράδοσή τους, και τιμώρησαν τους Podemos, άκουσον άκουσον, αφήνοντας τον πρόεδρο της ελληνικής Βουλής άφωνο, διότι ο δόλιος είχε πιστέψει πως το μοναδικό εξαγώγιμο προϊόν της ημετέρας πατρίδας είναι η μοναδική συνταγή μαγειρικής, κατοχυρωμένη με ISO παγκοσμίως, η οποία ονομάζεται «Κάν’ το όπως ο ΣΥΡΙΖΑ» και βασίζεται στις βασικές αρχές και αξιώματα του μαρξιστικού έπους «Πολιτική Κουζίνα» που εκδόθηκε από τον Έγκελς (πλήρωσε τα έξοδα) όπου και καταγράφονται οι περιπέτειες του Καρόλου στο Λονδίνο με την καμαριέρα ερωμένη του και τα νεύρα της συζύγου του λόγω αφραγκιάς.

Υπάρχουν και αυθεντικές επιστολές που βρέθηκαν στα χέρια του ακαμάτη γαμπρού του, κάποιου Λαφάργκ, αγνώστων λοιπών περγαμηνών, εκτός ενός χειρογράφου με τίτλο «Δικαίωμα στην τεμπελιά» που στην Κουμουνδούρου το πήραν κατά γράμμα. Όμως...

 άλλα πράγματα εννοούσε ο γαμπρός του Μαρξ αλλά η κατανόησή τους προϋποθέτει καλή γνώση της ανάγνωσης και της γραφής (μίνιμουμ).

Στην Αθήνα, όπως πάντα, οι εξελίξεις προκάλεσαν κινήσεις πανικού. Ο αρχηγός ως επίμονος κηπουρός εξακολουθούσε να μιλά για κάποιον «εκλογικό νόμο» εν είδει παραληρήματος ωστόσο, δείχνοντας ένα ανοιγμένο βιβλίο στο πάτωμα με τον τίτλο «Τσελεμεντές». Για το λόγο αυτό φώναξαν το γνωστό σοφό Κουτσούμπα ο οποίος με μία ματιά διέγνωσε «παραληρηματική γλωσσοδιάρροια ιογενούς προέλευσης» που δικαιολογεί την τάση προς το ψεύδος και βγήκε στα κανάλια, και προέβη σε δηλώσεις, με αποτέλεσμα να επικρατήσει στο Μαξίμου ανακατωσούρα διότι ο σοφός Κουτσούμπας τυγχάνει να είναι και ΓΓ του ΚΚΕ, όχι παίζουμε, οπότε κάτι Παππάδες, Σκουρλέτηδες και Φίληδες στέκονται κλαρίνο. Τελικά ο αρχηγός ψέλλισε κάτι σαν «Ποια Αγγλία; Ποιο Brexit;» και βυθίστηκε σε λήθαργο για πολλές ώρες. 

Την Τρίτη που μας πέρασε ο αρχηγός μετέβη στις Βρυξέλλες αλλά λέγεται πως κανείς δεν του έδωσε σημασία. Όλοι έψαχναν κάποιον Κάμερον για να αντιληφθούν από πρώτο χέρι πως είναι κάποιος απόλυτα ανόητος. 

Δυστυχώς ο Ντοστογιέφσκι έχει εδώ και καιρό αποδημήσει. Θα μπορούσε να αναλάβει επί πληρωμή τη συγγραφή της αυτοβιογραφίας του εγγλέζου πολιτικού με γενικό τίτλο «Ο πραγματικός ηλίθιος».