ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ στο ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο συριζοτσολιάς με το γερό στομάχι που αντέχει τις κατάρες!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Από τον Γιώργο Λακόπουλο

Μπορεί κάποιος να έχει οποιαδήποτε γνώμη για τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου, τη Σακοράφα και όσους βρέθηκαν έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο καλοκαίρι. Για να μην μπει στη Βουλή το πρόχειρο κόμμα που συνέπτυξαν, μάλλον δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν την καλύτερη. 

Ενδεχομένως δεν είναι και πολλοί όσοι παρακολουθούν καθημερινά όσα λένε για τον Αλέξη Τσίπρα.

Αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός προφανώς τα παρακολουθεί – το αντίθετο θα ήταν χειρότερο γι' αυτόν. Και το ερώτημα είναι πώς αντέχει με τόσα που του σέρνουν; 

Λένε ότι ντρέπονται που βρέθηκαν κάποτε μαζί του και του προσάπτουν "έσχατη κατάπτωση" – υποσχόμενοι να τον παραδώσουν στη λαϊκή περιφρόνηση, προτού πάει στη φυλακή, όπως προβλέπουν.

Τον έχουν πει από προδότη και Ιούδα μέχρι καιροσκόπο και ανήθικο. Από ανθρωπάκι και εξουσιολάγνο, μέχρι εγκληματία. Από τσιράκι της Μέρκελ μέχρι πουλημένο και κατάπτυστο. Και πολλά άλλα. Τα χειρότερα μπορεί να ακούσει κάποιος που μετέχει στο δημόσιο βίο. 

Δεν τον αγγίζουν ως άνθρωπο;

Ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι "στην πολιτική πρέπει να έχεις γερό στομάχι". Εννοώντας, προφανώς, ότι οι αντίπαλοί σου θα σου καταλογίζουν οτιδήποτε με το παραμικρό.  

Αλλά εδώ δεν πρόκειται για το παραμικρό. Πρόκειται για βαριές κουβέντες. Τόσο βαριές και τόσες πολλές δεν ακούστηκαν ποτέ άλλοτε για κανέναν πολιτικό.

Και φυσικά δεν πρόκειται για αντιπάλους – μέχρι πριν από μήνες τουλάχιστον. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους ο Τσίπρας ξεκίνησε από το κόμμα του 4%. Με αυτούς ανέβηκε στην εξουσία. Πολλοί ήταν προσωπικοί φίλοι του. Άλλοι τον στήριξαν σε δύσκολες μάχες, μέσα και έξω από τη Βουλή.

Τους οφείλει την πολιτική του ύπαρξη. Ειδικά στον Αλέκο Αλαβάνο κυριολεκτικά: τον ανακάλυψε, τον έβαλε στη ενεργό πολιτική, τον ανέδειξε στην ηγεσία και σήμερα λέει ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. 

Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει με τον Μανώλη Γλέζο που διέθεσε την αίγλη του στην ελληνική κοινωνία υπέρ του Τσίπρα, για να τον δει να κυβερνά παρέα με τον Καμμένο;

Και φυσικά υπάρχει ο ακατάβλητος Μίκης Θεοδωράκης με τους μεγάλους συμβολισμούς που ενσαρκώνει απέναντι στην ελληνική κοινωνία και τον τεράστιο ίσκιο του στη διαδρομή της Αριστεράς. Με το παγκόσμιο κύρος του τον στήριξε, γιατί πίστευε ότι θα δικαιώσει τα οράματα της Αριστεράς όπως του υποσχέθηκε. Σήμερα τον αποδοκιμάζει με τρόπο που θα έκανε έναν πραγματικό αριστερό να μη έχει τρύπα να κρυφτεί.

Με δανεικό προφίλ

Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί, γνωστοί και ανώνυμοι, βοούν καθημερινά εναντίον του σημερινού πρωθυπουργού. Όχι με διατυπώσεις πολιτικής καταγγελίας, αλλά με προσωπικές αποδοκιμασίες που έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι τους πρόδωσε.

Σε ό,τι άφορα την πολιτική που όφειλε να ακολουθήσει η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να μην έχουν δίκιο. Και προφανώς δεν έχουν – ειδικά όσοι διατηρούν αντιευρωπαϊκές απόψεις. Η αλήθεια είναι ότι άλλη πολιτική δεν υπήρχε. Και το τραγικό λάθος του Τσίπρα, που κόστισε στη χώρα, ήταν ότι καθυστέρησε να την ανακαλύψει.

Αλλά ανεξάρτητα από αυτό, όσοι τον βρίζουν δεν παύουν να είναι οι άνθρωποι με τους όποιους συμπορεύτηκε. Οι δικοί του άνθρωποι – έως πρόσφατα. Είτε έχουν δίκιο για τις πολιτικές επιλογές του, το ανάθεμα των λόγων τους τον βαραίνει. Αν μη τι άλλο, γιατί δεν τους είπε εξαρχής ότι θα αλλάξει πολιτική, αλλά μέχρι ένα σημείο τους διαβεβαίωνε στις κομματικές συνεδριάσεις ότι πρόκειται για τακτικό ελιγμό, προς τον κοινό στρατηγικό στόχο.

Αισθάνονται ότι τους κορόιδευε συνειδητά, χωρίς να έχει τέτοιο δικαίωμα. Είναι αυτοί στους οποίους στηρίχτηκε για να ανέλθει. Τους δικούς τους αγώνες, το δικό τους ήθος και τους δικούς τους μύθους χρησιμοποίησε για να επικρατήσει. Με δανεικό προφίλ σταδιοδρόμησε. Με τα δικά τους πιστοποιητικά.

Γιατί δεν φεύγει αν δεν μπορεί;

Ποιος τον ήξερε και ποιος θα τον υπολόγιζε χωρίς αυτούς; 

Ιστορικά αυτοί είναι η Αριστερά. Ο Μίκης και ο Γλέζος την κράτησαν όρθια και σ' αυτούς οφείλει τα πάντα ο Τσίπρας. Δεν υπήρχε όταν αυτοί έκαναν θυσίες για την ιδεολογία που αυτός αξιοποίησε για να πάρει την εξουσία και τώρα –όπως του καταλογίζουν– σφετερίστηκε και πρόδωσε.

Λίγοι, ενδεχομένως, συμφωνούν με την πολιτική που του αντιπροτείνουν – αν το κάνουν. Είναι η λάθος πολιτική. Αλλά ο ίδιος δεν αισθάνεται τίποτε όταν τον φτύνουν – έστω και ευρισκόμενοι εν αδίκω; 

Αν μη τι άλλο, γιατί έχουν ένα επιχείρημα: αν τα κοινά οράματα για τα όποια τον ανέδειξαν δεν βγαίνουν, τότε γιατί μένει στην εξουσία;  

Ο Αλεξανδρινός θα έλεγε: "Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις".

"Πουλημένος", "προδότης", "μαριονέτα", "σκυλάκι κανίς"...

Οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί για τον Αλέξη Τσίπρα από τους δικούς του έως πρόσφατα δεν είναι κουβέντες στα καφενεία. Είναι...

 επίσημες δημόσιες δηλώσεις τους.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: "Ανθρωπάκι που θέλει να συντηρηθεί στην εξουσία"... "Τη λέξη πατρίδα, κύριε Τσίπρα, να μην την επικαλείσθε, παρά μόνο για να αναλάβετε την ευθύνη για την προδοσία που διαπράττετε"... "Είναι συνταγματάρχης του πραξικοπήματος. Μαριονέτα των δανειστών"... "Είναι αρχιερέας της νέας διαπλοκής"...

Σοφία Σακοράφα: "Μόνο ντροπή νιώθω που κάποτε ήλπισα μαζί σας"... "Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χυδαιότητα από το να αξιοποιείτε την οδύνη του λαού"...

Μανώλης Γλέζος: "Ζητώ συγνώμη από τον ελληνικό λαό, γιατί εμπιστεύτηκα τον Τσίπρα που βλέπει μόνο την εξουσία".

Μίκης Θεοδωράκης: "Υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή"... "Τώρα, ειλικρινά, λυπάμαι για τον Τσίπρα".

Παν. Λαφαζάνης: "Έχει εξελιχθεί σε παρατρεχάμενο των ευρωσοσιαλιστών, σε πολιτικό κανίς του γερμανογαλλικού άξονα και το καλό "παιδί” στην αυλή της Μέρκελ και του Ολάντ"... "Θα συντριβεί και θα φύγει νύχτα και εξευτελισμένος από την πρωθυπουργία".

Αλέκος Αλαβάνος: "Να φύγει με πίσσα και πούπουλα, με ηθική αποδοκιμασία"... "Ο Τσίπρας και η παρέα του εγκληματούν και οι εγκληματίες κάθονται στο σκαμνί"... "Μιλάμε για μια μεγάλη προδοσία. Ούτε οι χούντες έχουν κάνει τέτοιο ξεπούλημα"... "Σκεφτείτε ότι ο Ιησούς στους 12 μαθητές είχε τον Ιούδα".

Επιλεκτική ενόχληση

Στην τελευταία ομιλία του στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας διαμαρτυρήθηκε γιατί τον βρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.  

Ορθώς. Ο πολιτικός πρέπει να είναι ευαίσθητος στους προσωπικούς χαρακτηρισμούς για το ήθος του.  

Αλλά στην περίπτωση Τσίπρα αυτή η ευαισθησία σταματάει τον Μητσοτάκη; Δεν ισχύει για την καταρράκωση της προσωπικότητάς του που του επιφυλάσσουν καθημερινά οι πρώην σύντροφοί του;

Πώς αντέχει ένας νέος άνθρωπος να ζει με τόσες μορφές για το ήθος του που ακούει καθημερινά από τους παλιούς συντρόφους του; 

Δεν έχει τύψεις; Δεν βλέπει εφιάλτες; 

Δεν τον στοιχειώνουν όσα έλεγαν και όσα έκαναν μαζί για δεκαετίες; 

Είναι δυνατόν να μένει ήρεμος και ατάραχος όταν τον χαρακτηρίζουν με ό,τι πιο απαξιωτικό υπάρχει για πολιτικό της Αριστεράς; 

Μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο;  

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα δυσκολευτεί να διαβάσει το εσωτερικό του.