ΤΟΥΡΚΙΑ - ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η διπλή απειλή της Αγκυρας

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ 

Πρέσβυς ε.τ.
 

Η αποπομπή Νταβούτογλου οδηγεί την Τουρκική πολιτική σε μεγαλύτερη ακόμη σκλήρυνση. Ο Τούρκος πρωθυπουργός εκμεταλλεύθηκε την Ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο για να επιτύχει τη στρατηγική αναβάθμιση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρώπη και να επαναφέρει στην ημερήσια διάταξη το ενδεχόμενο της εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Υπό το βάρος του προβλήματος των προσφύγων και λαθρομεταναστών και υπό το άγχος της επιτεύξεως ενός σχετικού ελέγχου, η Ευρώπη προσέφερε στην Άγκυρα ανταλλάγματα που θα ήταν αδιανόητα υπό διαφορετικές περιστάσεις.

 

Η θεαματική αλλαγή στις ευρω-τουρκικές σχέσεις, σε μια στιγμή που η Τουρκία βρίσκεται απομονωμένη στη Συρία και αντιμέτωπη με τη Ρωσική οργή αλλά και την Αμερικανική άρνηση να αναγνωρίσει ως «τρομοκράτες» τους Κούρδους της Συρίας και να παράσχει αεροπορική κάλυψη σε Τουρκική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, είναι μεγάλη ανακούφιση για την Άγκυρα.
 

Οι διαπραγματεύσεις και η Συμφωνία με την Ευρώπη ήταν επίσης μια ευκαιρία για τον Νταβούτογλου να προβληθεί ως πολιτική προσωπικότητα, με μια σχετική αυτονομία και με μια πιο προβλεπτή και ισορροπημένη πολιτική. Οι επιφυλάξεις του επίσης για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, χωρίς Αμερικανική αεροπορική αιγίδα, τις οποίες συμμερίσθηκε και η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, ανησύχησαν τον Ερντογάν. Ενίσχυσαν τις υποψίες του ότι στο πρόσωπο του πρωθυπουργού του και των ανωτάτων στρατιωτικών στελεχών διαμορφώνεται ένας πόλος που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε απειλή γι’ αυτόν και τα σχέδιά του.
 

Με την απομάκρυνσή του ο Ταγίπ Ερντογάν ανατρέπει προληπτικά το ενδεχόμενο εναλλακτικής λύσεως στην κορυφή της εξουσίας και δημιουργεί τις προϋποθέσεις να συνεχίσει, χωρίς περισπασμούς, την πολιτική του για αλλαγή του συντάγματος, που θα τον καταστήσει αδιαφιλονίκητο μονοκράτορα.
 

Υποτιμά αφ’ υψηλού τις ενδεχόμενες ζημιές στις ευρω-τουρκικές σχέσεις, γιατί, κατά πρώτο λόγο, πιστεύει ότι η Τουρκία βρίσκεται σε θέση ισχύος, με δεδομένη την Ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Γιατί, κατά δεύτερο λόγο, δεν αποδίδει την ίδια με τον Νταβούτογλου σημασία στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε τη σημαία της Ευρώπης για να ανταγωνισθεί τους Κεμαλικούς, που έθεταν ως εθνικό στόχο και προσανατολισμό της Τουρκίας τον εξευρωπαϊσμό. Έπειτα όμως από την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό και την παγίωση της Ισλαμιστικής πολιτικής του, δεν επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο για την Ευρώπη.
 

Στο πλαίσιο της μεγαλοϊδεατικής πολιτικής του, αντιλαμβάνεται την Τουρκία ως ισότιμο συνομιλητή της Ευρώπης, κατά το παράδειγμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας του παρελθόντος.  

Βλέπει επίσης στο Ισλάμ την κυρίαρχη πηγή της δυνάμεως και της επιρροής της Τουρκίας και πιστεύει ότι η Τουρκία είναι στην καλύτερη θέση για να ηγηθεί του Σουνιτικού Ισλάμ και πέρα από τα σύνορά της. Το τελευταίο αφυπνίζεται δυναμικά και δημιουργεί προοπτικές συστάσεως μιας άτυπης διεθνούς Ισλαμικής δυνάμεως, με κύριους άξονες σήμερα την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και το Πακιστάν.
 

Η θεώρηση αυτή των πραγμάτων εκ μέρους του Ερντογάν τον ωθεί σε μεγαλύτερη αδιαλλαξία απέναντι στην Ευρώπη και, βεβαίως, απέναντι στους άμεσους γείτονές του, όπως η Ελλάδα. Η Ισλαμιστική ατζέντα του τον υποκινεί να επιδιώκει την ενίσχυση της παρουσίας του Ισλάμ στην Ευρώπη, την οποία θεωρεί συνώνυμη με την ενίσχυση της Τουρκικής επιρροής.
 

Η απειλή, επομένως, που αντιπροσωπεύει έναντι της Ελλάδος δεν περιορίζεται στις γνωστές επεκτατικές βλέψεις κατά του Ελληνικού εθνικού χώρου. Εκφράζεται επίσης με την ασύμμετρη στρατηγική της αποστολής στον Ελληνικό και τον Ευρωπαϊκό χώρο μαζών από Μουσουλμάνους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες. Εκμεταλλεύεται γι’ αυτό την παγκοσμιοποίηση και τις κραταιές διεθνείς δυνάμεις που βρίσκονται πίσω απ’ αυτήν και οι οποίες θέλουν τη μετάλλαξη της Ευρώπης και την αποδόμηση των εθνικών της κρατών και των εθνικών της ταυτοτήτων.
 

Είναι πολύ πιθανόν επίσης ανομολόγητες στρατηγικές των ΗΠΑ να συνδέουν την ενίσχυση του Ισλάμ στην Ευρώπη, κατά πρώτο λόγο στα Βαλκάνια, με γεωπολιτικούς υπολογισμούς που αναφέρονται στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Με άλλα λόγια, είναι πιθανόν να επαναλαμβάνεται και στον Ευρωπαϊκό χώρο ένα παιχνίδι των ΗΠΑ με το Ισλάμ, για γεωπολιτικούς λόγους, όπως έγινε στο Αφγανιστάν και στη Μέση Ανατολή, επειδή ο Ισλαμικός παράγων θεωρείται εξ ορισμού αντι-Ρωσικός.
 

Σε κάθε περίπτωση, η απειλή που τίθεται σήμερα για την Ελλάδα εκ μέρους της Άγκυρας, σε μεγαλύτερο ακόμη βαθμό με τη μονοκρατορία του Ερντογάν, είναι διπλή:  

Είναι η κλασική απειλή στον Ελληνικό εθνικό χώρο, με τη μορφή καταλήψεως εδάφους και εθνικού χώρου αλλά και με τη μορφή άτυπου εποικισμού της Ελλάδος, με μάζες προσφύγων και λαθρομεταναστών, που μπορούν να μεταλλάξουν τη φυσιογνωμία, την ταυτότητα και τη γεωπολιτική του Ελληνικού χώρου.
 

Σε ό,τι αφορά την κλασική μορφή απειλής, είναι προφανές το τι πρέπει να γίνει. Πρέπει να ενισχυθούν τα αμυντικά και τα διπλωματικά ερείσματα της χώρας. Δεν πρέπει όμως να υποτιμάται παραλλήλως το δέον γενέσθαι για την αντιμετώπιση της ασύμμετρης απειλής. Η πολιτική των ανοικτών συνόρων, στο όνομα μιας δήθεν κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής, που δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη, ενέχει ασύλληπτους κινδύνους για την Ελλάδα.
 

Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί τι θα γίνει αν καταρρεύσει η ευρω-τουρκική συμφωνία, σε συνέχεια των προβλημάτων που έχουν ανακύψει σχετικά με την εκπλήρωση των 72 προαπαιτούμενων για την άρση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους. Η άρση ήδη της βίζας θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην Ελληνική εθνική ασφάλεια και θα ενισχύσει δραματικά την Τουρκική παρουσία στην Ευρώπη.
 

Μπορεί η Ελλάδα να εναποθέσει τον έλεγχο των συνόρων της στην Άγκυρα; 

Μπορεί να δεχθεί και άλλα κύματα προσφύγων και λαθρομεταναστών στο όνομα των ανθρωπιστικών αισθημάτων, όταν διακυβεύονται τεράστια γεωπολιτικά θέματα και η εθνική ασφάλεια και συνοχή της χώρας;

 

Είναι ώρα για περίσκεψη και σοβαρό προβληματισμό για όλους. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αναλαμβάνει καταστροφικούς κινδύνους, που αντιμάχονται τα ζωτικά της εθνικά συμφέροντα. Πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε νέο Τουρκικό εκβιασμό με κλείσιμο των συνόρων και αναστολή επ’ αόριστον της Ευρωπαϊκής οδηγίας για το Άσυλο για λόγους εκτάκτων συνθηκών και εθνικής ασφάλειας.