"ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ" στο ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Απεργία λόγω Κρετινισμού ή λόγω κομματικής τύφλωσης;

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

 

Θα έλεγα ότι η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των δημοσιογράφων επιβάλλει συνεχείς απεργίες στα ΜΜΕ, επειδή πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό, αν δεν έβλεπα τον κομματικό αλληθωρισμό της, που μοιραία οδηγεί σε απόλυτη τύφλωση.

 

 

Δεν είναι η στιγμή να γράψω για τις πολιτικές ταυτίσεις των επικεφαλής, ούτε για τους μηχανισμούς που οδήγησαν στην εκλογή τους -ένας εκ των οποίων ήταν η κατασυκοφάντηση συναδέλφων τους ως υποχείρια των μνημονίου.

 

 

Είναι η ώρα, όμως, να αναρωτηθώ δημοσίως: Πώς είναι δυνατόν να αποφασίζει και να διατάσσει απεργίες η ΠΟΕΣΥ (και μαζί της η ΕΣΗΕΑ), ενώ έχει αποφασιστεί στο Eurogroup να λάβει η Ελλάδα θηριώδες προληπτικό πακέτο μέτρων και έχει ανακοινωθεί ότι είναι πιθανό να συνεδριάσουν εκ νέου οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης τη Μεγάλη Πέμπτη;

 

 

Η απάντηση των συνδικαλιστών είναι ότι «πρέπει να αντισταθούμε στην επιδίωξη της κυβέρνησης να προωθήσει ασφαλιστικό -ταφόπλακα για τους δημοσιογράφους«.  

 

 

Σωστά, να αντισταθούμε μέχρι τέλους. Αλλά ο τρόπος αντίστασης είναι οι συνεχείς απεργίες;

 

 

Πόσο ειλικρινής και, τελικά, πόσο σοβαρή κρίνεται η απάντηση αυτή; 

 

 

Όταν προέρχεται από πρόσωπα με προχωρημένες εκλεκτικές συγγένειες με τους κυβερνώντες, η απάντηση είναι προφανής στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος.  

 

 

Ως προς το δεύτερο δε, ας σκεφτούμε ποιος είναι ο προτιμότερος τρόπος να αναδείξει κάποιος το πρόβλημά του: να σιωπήσει ή να φωνάξει το δίκιο του; 

 

 

Και εδώ η απάντηση είναι εξόφθαλμη, πιστεύω.

 

 

Το σιωπητήριο, που έχουν επιβάλλει οι συνδικαλιστές, και το αίτημα  των δημοσιογράφων για δικαιοσύνη θάβει και το στρίμωγμα της κυβέρνησης από τους δανειστές κρύβει κάτω από το χαλί. Επιτρέπει, έτσι, στους καχύποπτους να σκεφτούν ότι κάποια ισχυρή πολιτική σκοπιμότητα καθοδηγεί την απόφασή τους και όχι μια αγωνιστική -έστω με λανθασμένο προσανατολισμό- διάθεση πάλης για τα δίκαια του κλάδου.

 

 

Ευτυχώς, υπάρχουν τα ιντερνετικά σάιτ, που φροντίζουν για την ενημέρωση των πολιτών, σε αυτή την οριακή φάση. Οι εργαζόμενοι στα διαδικτυακά ΜΜΕ δεν απεργούν, διότι η ΕΣΗΕΑ έχει φροντίσει να τους καταστήσει παραπαίδια, με τη βλακώδη πολιτική της εδώ και χρόνια. Ο κόσμος πληροφορείται, λοιπόν,  και για τις σκληρές αποφάσεις των δανειστών και για τις ακόμη οδυνηρότερες μέρες που έρχονται, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης.

 

 

Τίποτα δε μένει, ούτε πρόκειται να μείνει στο σκοτάδι. 

 

 

Η πραγματικότητα... 

δεν μπορεί να κρυφτεί.  

 

 

Εκείνοι που σύντομα δεν θα έχουν πού να κρυφτούν, θα είναι εκείνοι που θα κατηγορηθούν ως συνεργοί σε μια γιγαντιαία επιχείρηση απόκρυψης της. Και τότε δεν θα έχει σημασία αν τα βήματά τους κατευθύνει ο κρετινισμός ή η κομματική τύφλωση.

 

 

ΥΓ1 Οι δημοσιογράφοι που συμμετέχουν στην κυβέρνηση ή τη στηρίζουν ως βουλευτές, τι λένε για όλα αυτά, άραγε; Όλα εντάξει με το ασφαλιστικό; Όλα μια χαρά με τις απεργίες;

 

ΥΓ2 Για τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, ούτε συζήτηση. Είναι πανευτυχείς διότι γλυτώνουν τα μεροκάματα των απεργιών.