Καθισμένος στο μπροστινό κάθισμα, ο Αλμπέρτο Τομάσι, αυτοκινητιστής στη
Ρώμη τα τελευταία 50 χρόνια, είναι ταυτόχρονα εξομολογητής και
ωτακουστής. Ενίοτε έκανε τον ξεναγό, μετέφερε πολλούς στα επείγοντα
περιστατικά των νοσοκομείων και πάλεψε με ληστές. Παρηγόρησε
εγκαταλελειμμένες γυναίκες με τη λαϊκή του σοφία. Είναι ειδικός στους
στενούς και γεμάτους λακκούβες δρόμους της Αιώνιας Πόλης και διαθέτει
την ηρεμία βουδιστή μοναχού.
«Αν καταφέρεις να περάσεις τα πρώτα 15
χρόνια χωρίς να θυμώσεις πραγματικά, τότε μπορείς να το κάνεις για
πάντα. Εγώ παίρνω τα πράγματα όπως έρχονται», λέει στωικά ο Τομάσι.
Ελάχιστοι οδηγοί ταξί εργάζονται στους πολύβουους δρόμους της Ρώμης επί
πέντε δεκαετίες. Ο Τομάσι άρχισε να οδηγεί στις 5 Φεβρουαρίου 1966,
οπότε αγόρασε ένα ταξί έναντι 5 εκατ. λιρετών. «Ηταν πάρα πολλά
χρήματα», θυμάται και εξηγεί ότι με το ίδιο ποσό θα μπορούσε να αγοράσει
ένα ευρύχωρο διαμέρισμα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Ρώμη ζούσε
ημέρες δόξας.
Η μεταπολεμική οικονομική άνθηση έκανε την πρωτεύουσα της Ιταλίας ένα
σταυροδρόμι για νέους ηθοποιούς, καρδινάλιους και κομψευόμενους, για την
αριστοκρατία που τότε έσβηνε, δυναμικούς, νέους επιχειρηματίες. Οπως
και σήμερα, οι διάσημοι βρίσκονταν στο στόχαστρο του κοινού που ήθελε να
γνωρίζει τα πάντα. Οι παπαράτσι κάθε βράδυ έκαναν αγώνα δρόμου,
πηγαίνοντας από το ένα νυκτερινό κέντρο στο επόμενο σε αναζήτηση
διασήμων.
«Αυτές ήταν οι ημέρες πριν από τις σέλφις», λέει
χαρακτηριστικά ο Τομάσι και ξεδιπλώνει ένα ξεθωριασμένο απόκομμα
εφημερίδας από την εποχή που η Ρώμη ήταν γνωστή ως το Χόλιγουντ στον
Τίβερη. Η φωτογραφία απεικονίζει τον Τομάσι με τους ηθοποιούς Ούρσουλα
Αντρες και Ζαν-Πολ Μπελμοντό, οι οποίοι τότε, το 1967, ήταν πολύ
ερωτευμένοι.
Ανάμεσα στους πελάτες του, ο σκηνοθέτης Βιτόριο ντε Σίκα, οι ηθοποιοί
Ούγκο Τονιάτσι και Αλμπέρτο Σόρντι, αλλά και ο Φεντερίκο Φελίνι, που
μετακινείτο από το σπίτι του στην Πιάτσα ντελ Πόπολο στο Καφέ ντε Παρί,
στη Βία Βένετο. Ο Τομάσι γνώριζε και τη διεύθυνση της Σοφία Λόρεν, ενώ ο
Μαρτσέλο Μαστρογιάνι τον είχε προσκαλέσει για καφέ.
«Ηταν μία εποχή που ο κόσμος γελούσε και ζούσε “λα μπέλα βίτα”. Ηταν
πανέμορφα χρόνια», θυμάται με νοσταλγία ο ταξιτζής. Μια απογοήτευσή του
ήταν που έχασε την ευκαιρία να μεταφέρει τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ στους Κήπους
του Βατικανού.
Παρότι τότε δεν διέθετε GPS, μπορούσε με ευκολία να βρει οποιαδήποτε
διεύθυνση στην πόλη, το ιστορικό κέντρο αλλά και τα περίχωρα.
Ο Τομάσι,
που τον Σεπτέμβριο θα γίνει 75 ετών, έχει αποφασίσει...
να βγει στη
σύνταξη. Πολλοί ήδη ενδιαφέρονται να αγοράσουν την άδεια του ταξί έναντι
130 χιλιάδων ευρώ.
«Μπορεί να μην πλουτίζεις κάνοντας αυτή τη δουλειά.
Αλλά είναι τίμια και μπορείς να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις τα παιδιά
σου», λέει ενθυμούμενος το λαμπρό παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου