Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Δια του ν.δ. 1247/1942
θεσπίσθηκε θανατική ποινή για κάθε συναλλαγή σε χρυσές λίρες.
Υπό το παραλήρημα
του κατοχικού πληθωρισμού το “αδίκημα” διαπράττετο παγκοίνως. Παραδίδεται στιγμιότυπο
χαρακτηριστικό: Αφελής απολογήθηκε ότι: …«… χάλασα
δύο λίρες ώστε να πάρω κονσέρβες
...»… Το δικαστήριο αθώωσε λόγω …
αμφιβολιών (!).
Οι σημερινοί άρχοντες έπρεπε να έχουν πληροφορηθεί τα διατρέξαντα.
Έτσι θα είχαν συνειδητοποιήσει το ανεφάρμοστο της εξοντωτικής φορολογίας (!). Ο
ελεύθερος επαγγελματίας για να μορφώσει δύο παιδιά τα εγγράφει σε ιδιωτικό
σχολείο. Έτσι ανεβαίνει σε επίπεδο δημοσιονομικής επιβάρυνσης δημευτικό. Ο
φόρος εισοδήματος τείνει στο ύψος του 50%, επί πλέον 23% του ΦΠΑ που δεν θ’ αποδόσουν
οι πελάτες. Πλέον 75% ως προείσπραξη για προκαταβολή φόρου επομένου έτους. Και
ακολουθεί κοινωνικοασφαλιστική κράτηση ποσοστιαία μέχρι και 27% επί του ήδη
κατακρεουργημένου εισοδήματος.
Ανάλογη η
φορολόγηση και επί ακινήτων. Φορολογούνται το 2016 με ανύπαρκτες – πλέον –
αξίες του 2007 (!!!).
Ο Σύριζα, ως δύναμη αριστερή,
άρα ταξική, αναδιπλώνεται στους πυρήνες ισχύος του. Η δημευτική φορολογία είναι
αντιπαραγωγική. Αυτό όμως γενικώς. Αντιθέτως έχει το ζήτημα για τους
υπεράριθμους του δημοσίου. Εκείνοι ψηφίζουν με φανατισμό Σύριζα. Ελπίζουν πως,
αναλώμασι του ορθολογισμού, θα διατηρήσουν την μισθοδοσία τους (!).
Ζήτημα, βέβαια, είναι ότι την
ταξική αντίληψη Σύριζα δεν αποδέχονται οι Εταίροι. Ο Σύριζα μάχεται υπέρ του
μεγάλου κράτους. Ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Το μεγάλο κράτος γεννά ελλείμματα.
Ο Σύριζα, για να τα καλύψει, προτείνει “ως ισοδύναμα” εξοντωτική φορολογία. Οι
εταίροι, όμως, διαπιστώνουν αδύνατη την είσπραξη δημευτικών φόρων.
Συνακόλουθα,
θεωρούν τον λογαριασμό ελλειμματικό.Άρα
η αξιολόγηση δεν κλείνει. Η αβεβαιότητα παρατείνεται. Η χώρα βυθίζεται (!). Οι
κυβερνώντες στερούνται παραστάσεων ν’ αντιληφθούν (και) τα
απλούστερα. Ό,τι συνέβη με την Βουλγαρία είναι εντυπωσιακό. Δημοσιεύθηκε πως
πολλές επιχειρήσεις μετεγκαθίστανται εκεί. Επενέβη η κυβέρνηση, διευκρινιστικά,
εξήγησε με ύψος θριαμβευτικό. Είπε ότι οι περισσότερες εκεί εγκαταστάσεις
στερούνται προσωπικού. Ξέφυγε (από την αφελή θριαμβολογία) το ουσιώδες. Ότι,
δηλαδή, οι εταιρείες στην Βουλγαρία δικαιούνται και άνευ υπαλλήλων να διατηρούν
τραπεζικές καταθέσεις. Πόρους άρα, που νομίμως αρνούνται να εμπιστευθούν στο
ελληνικό τραπεζικό σύστημα (!!!).
Η κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει
ότι μέτρα δημευτικά νοούνται αποκλειστικά σε ερμητικά κλειστές κοινωνίες τύπου
Βορ. Κορέας.
Η Εν. Ευρώπη είναι ανοικτή κοινωνία πολιτών. Άρα πρέπει κάθε
κράτος της να βολεύει τις ανάγκες του με
μέσαανάλογα. Άλλως φεύγουν οι πολίτες
(!). Απαξιώνονται τα ντουβάρια. Παραλύουν οι θεσμοί. Σ’ εμάς αυτό έχει, ήδη,
συμβεί με τον θεσμό του χρηματιστηρίου, αλλά και με την αξία των ακινήτων.
Τέλος και με στρατιές ικανών Ελλήνων που εκπατρίζονται.
Η στήλη έχει
κατ’ επανάληψη τονίσει: άμεσος κίνδυνος δεν είναι η έξοδος από το “ευρώ”. Είναι...
Κατ’ εύστοχη
παρατήρηση Στεφ. Μάνου: 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέαείναι αδύνατο να συντηρήσουν – σήμερα μάλιστα
– 3,5 εκατ. δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Τέταρτο μνημόνιο
δεν θα υπάρξει.
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου