ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ποιοι είστε?

Της ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Καθώς κυλάει ο καιρός, ανεξάρτητα από το αν η κυβέρνηση κάνει «καλά» ή «κακά» πράγματα, εντείνεται η αίσθηση του ανοίκειου: Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;  

Τι σκέφτονται; Σε τι πιστεύουν; 

Μερικοί από αυτούς είναι κομμουνιστές, κάνω λάθος; Οραματίζονται μια κοινωνία σοβιετικού τύπου που θα επέλθει μετά από επανάσταση μπολσεβικικού τύπου αλλά «με ανθρώπινο πρόσωπο» – όχι; 

Μερικοί είναι σοσιαλδημοκράτες: τι ακριβώς πρεσβεύουν οι σοσιαλδημοκράτες, μπορεί να μου το υπενθυμίσει κάποιος; Και πώς συνδυάζονται οι σοσιαλδημοκράτες με τους κομμουνιστές; Τι είναι, μέσες-άκρες, οι σοσιαλιστές το 2016; Γνωρίζω τι ήταν παλιότερα, φέτος όμως δεν γνωρίζω. 

Ποιο είναι το κοινό σχέδιο όλων αυτών των καλών ανθρώπων; Οι μεταρρυθμίσεις; Ποιες μεταρρυθμίσεις; Σε ποια κατεύθυνση; Στην ίδια κατεύθυνση ή σε αντίθετες κατευθύνσεις;

Μερικοί, που κινούνται στους κυβερνητικούς κύκλους, προέρχονται από τον τροτσκισμό, από τον αναρχισμό, από τον μαοϊσμό, από τον ζαμανφουτισμό: ποιο είναι σήμερα το σύνολο των ιδεών που τους εκπροσωπεί;  

Πιστεύουν στη διαρκή επανάσταση; Πιστεύουν ότι η Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα ήταν μεγαλειώδης; 

Πιστεύουν ότι ο Στάλιν διέπραξε μερικά «λάθη»; 

Ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι είναι οι εχθροί αυτών των πολιτικών παραγόντων μέσα στον ευρύτερο κόσμο, στην υφήλιο; 

Ποια είναι η θέση τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το ΝΑΤΟ, για το βέλτιστο οικονομικό και κοινωνικό καθεστώς; 

Ποιες είναι οι απόψεις τους περί ατομικής ελευθερίας, επιχειρηματικότητας, ατομικής ευθύνης; Ή δεν παίζουν ρόλο όλα αυτά εφόσον βουλιάζουμε όπως βουλιάζουμε; Τι παίζει ρόλο;

Έχω σειρά ερωτήσεων, υπομονή. 

Κατανοώ ότι γίνονται συμβιβασμοί και αναγκαστικές συμμαχίες: για παράδειγμα, κατανοώ πώς ο ΣΥΡΙΖΑ συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ. Προσθέτω όμως, ότι εκτός του αναγκαστικού χαρακτήρα αυτής της συμμαχίας, υπάρχουν βαθύτερες ομοιότητες – τα έχουμε πει, να μην τα ξαναλέμε. Αυτό που δεν κατανοώ είναι τι ακριβώς κάνουμε, πού το πάμε δηλαδή. Να εξηγηθώ περισσότερο ή αρκεί η απορία έτσι όπως διατυπώνεται; 

Κατανοώ επίσης ότι η λεγόμενη «ρομαντική» αριστερά, τουτέστιν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με τις υπέροχες ιδέες και προθέσεις, οι ξεκομμένοι από την πραγματικότητα, έχουν αρχίσει να αποδέχονται μερικά αμείλικτα γεγονότα. Εντάξει. Τι θέλουν όμως να κάνουν από εδώ και πέρα;  

Ποιο είναι το πρότυπό τους, ποιος είναι ο πολιτικός και κοινωνικός τους ορίζοντας; Οι κομμουνιστές των διαφόρων διαβαθμίσεων και παραλλαγών –αυτοί π.χ. που θαυμάζουν το ΚΚΕ– τι ακριβώς επιζητούν; Οι διάφοροι αντικαπιταλιστές-οικολόγοι-altermondialistes πώς συνεργάζονται, σε ποια βάση, με τους σοσιαλδημοκράτες της βαλκανικής ποικιλίας;

Αντιλαμβάνομαι επίσης ότι, εφόσον η κυβέρνηση θεωρεί ανεπιθύμητες τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις –ας δεχτούμε ότι πρόκειται για νεοφιλελεύθερη επίθεση– συγκολλάται έτσι ώστε να περισώσει, κατά τη γνώμη της, όλα τα παλιά που θεωρεί καλά. Κατά τη γνώμη της, πάλι. Εντάξει κι εδώ. Όμως, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι είναι αυτές οι κυρίες και οι κύριοι που μοιάζουν λίγο καφενόβιοι, λίγο παλαιο-αριστεροί τύπου ΚΚΕ εσωτερικού, λίγο χίπις που συναντήθηκαν βιαίως με μπαρμπέρη; Τι κάνουν κάθε μέρα στα υπουργεία; Δεν τους βλέπω στα υπουργεία, τους βλέπω στα κανάλια.

Υπάρχει κάποια αντίφαση: 

Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση σε ένα καθεστώς που απεχθάνεται. Έχει διπλωματικές επαφές με ανθρώπους και θεσμούς που θεωρεί επιβλαβείς αν όχι εγκληματικούς. Όμως έχει αναλάβει τη βελτίωση της ζωής των Ελλήνων πολιτών: ρωτώ λοιπόν, όλων των Ελλήνων ή μόνον του προλεταριάτου και όσων γλιτώσουν από τη λαιμητόμο;  

Μιλάω μεταφορικά αλλά όχι και τόσο. Και ερωτώ επίσης: ποιο είναι το προλεταριάτο στην Ελλάδα;  

Θέλω να πω, πώς να υπάρχει προλεταριάτο αν δεν υπάρχει παραγωγή, βιομηχανία; Και πώς να υπάρχει βιομηχανία χωρίς βιομηχάνους... (Είναι η διαλεκτική, stupid!) Tέλος, αν τα κυβερνητικά στελέχη έχουν όντως εξελιχθεί και μετανιώσει για τον εμφύλιο πόλεμο που διεξάγουν σε κυμαινόμενη ένταση, γιατί δεν μας το λένε να ξέρουμε κι εμείς ποιοι είναι οι άνθρωποι που μας κυβερνούν;