ΠΑΙΔΕΙΑ στο ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ποιος φοβάται την αξιολόγηση; Το φως των Δασκάλων πώς το ακυρώνεις;

EΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Γράφει η Κατερίνα Ζηρίδη

Πρόεδρος Εκπαιδευτηρίων «Νέα Γενιά Ζηρίδη»

Ας πούμε, λοιπόν, ότι εμείς φοράγαμε μπούργκα στους δασκάλους μας.  

Ας πούμε ότι τους φιμώναμε κιόλας.  

Και τους αφαιρούσαμε τις φωνητικές χορδές, να μην ακούγεται η φωνή τους. 

Και τους δέναμε πισθάγκωνα, να μένουν εντελώς ακινητοποιημένοι.  

Ουτοπικό σενάριο σε θέατρο παραλόγου; 

Μήπως αρχίζει να μοιάζει πιθανό; 

Να που υπάρχουν, όμως, οι μαθητές μας, που είναι τέλεια εκπαιδευμένοι. 

Που αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους από τη στάση του σώματος. 

Που αναγνωρίζουν από τον μυϊκό τόνο και το βάδισμα και τον ρυθμό του σώματος του άλλου, με ποιον έχουν να κάνουν.

Που ξέρουν να διακρίνουν τις πιο αδιόρατες αλλαγές στα πρόσωπα των ανθρώπων. 

Τις αποχρώσεις στο χρώμα του δέρματος, τη διαστολή στις κόρες των ματιών, που πότε μικραίνουν και πότε μεγαλώνουν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. 

Που ξέρουν να αφουγκράζονται προσεκτικά τη φωνή. Αναγνωρίζουν την προέλευσή της κάθε φορά: Αν βγαίνει από το κεφάλι, την καρδιά ή το στομάχι. Διακρίνουν την ταχύτητα και τον ρυθμό. Εκτιμούν τη σωστή εκφορά του λόγου. Αναγνωρίζουν το ηχόχρωμα και το βάθος. «Διαβάζουν» τα συναισθήματα των συμμαθητών τους μέσα από την ταχύτητα της φωνής τους ή (ακόμα δυσκολότερο) από τον ρυθμό της ανάσας τους. Ξέρουν να ακούν τον κτύπο της καρδιάς του άλλου. 

Ας πούμε ότι κάναμε όλα αυτά τα βασανιστήρια στους δασκάλους μας. 

Η ενέργειά τους, οι συχνότητές τους και η δόνησή τους θα ήταν εκεί. Πριν να μπουν στις τάξεις και αφού απομακρυνθούν για τα καλά από τη ζωή μας. Ενδεχομένως και από τη ζωή γενικά. Οπως μένει η ενέργεια των φωτισμένων δασκάλων, που κάποιοι από εμάς είχαμε την τύχη να συναντηθούν οι ψυχές μας και χαράχτηκαν για τα καλά.

Το φως των Δασκάλων πώς το ακυρώνεις; 

Η λέξη Αξιολόγηση τείνει να δαιμονοποιηθεί. Και να καεί στην πυρά, όποιος την εφαρμόζει. Μας διαφεύγει, προφανώς, ότι...

όλοι -και συνεχώς- αξιολογούμαστε στη ζωή. Και η ίδια η ζωή απονέμει χρυσά μετάλλια, διακρίσεις και παράσημα. 

Γι' αυτό μη μας φοβάστε, κύριε Υπουργέ! Τους εμπιστευόμαστε τους Δασκάλους μας. Και ενθαρρύνουμε τη Διαφορετικότητα, τη Φαντασία τους και τη Δημιουργικότητά τους. Γι' αυτό και προσκαλούμε και προκαλούμε και τους δασκάλους των άλλων σχολείων της Αττικής και της Ελλάδας με τα ετήσια συνέδριά μας. Ευκαιρίες δίνουμε. Ανταλλαγής πρακτικών, εφαρμογών και επιστημοσύνης. Την ξέρουμε τη δουλειά μας καλά. Ογδόντα πέντε χρόνια τη διακονούμε.