ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O ράπερ δεν ήταν ατύχημα - Το ατύχημα είσαι ΕΣΥ που ψήφισες τις αριστερές πατρόνες του...

Toυ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

O ράπερ γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ατύχημα. Hταν το αναγκαίο συμπλήρωμα του κ. Τσίπρα. 

Ο πρωθυπουργός μας είχε προειδοποιήσει. Δεν θέλουμε απο-πολιτικοποίηση του κράτους είχε πει, μιλώντας στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης. Θέλουμε στελέχη με όραμα, στόχο, κοινωνικό προσανατολισμό και... κοινωνική συνείδηση! Ωραία λόγια. Μόνο που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από άλλοθι για να γεμίσουμε τα υπουργικά γραφεία με τα δικά μας παιδιά.  

Γιατί βέβαια τι σόι κοινωνική συνείδηση μπορεί να έχει ένας νεοφιλελεύθερος; Για να μην πούμε για στόχο ή όραμα. Και πού αλλού μπορεί να βρει κανείς σωστά πολιτικοποιημένους παρά από τις γραμμές του κόμματος;

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο γραμματέας της νεολαίας στην επιστολή του δεν αναφέρει κανένα άλλο προσόν για την οικογένειά του από τους αγώνες για το κόμμα και την Αριστερά. Δίνοντας επιπροσθέτως και την απαραίτητη ηρωική διάσταση σε καταστάσεις που είναι μάλλον συνήθεις. Για παράδειγμα, η απολύτως σεβαστή προσπάθεια του πατέρα του να εξασφαλίσει τα προς το ζην από μικρό παιδί είναι εμπειρία ασφαλώς κοινή για τη μεγάλη πλειονότητα της γενιάς του, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Aλλοτε πάλι ο ηρωισμός γίνεται εξαιρετικά αμφιλεγόμενος, όπως η υπερκόπωση του αδελφού του από τη συμμετοχή σε καταλήψεις. «Τα 'θελε και τα 'παθε» θα υποστήριζαν πολλοί που δεν θεωρούν τη συμμετοχή στις καταλήψεις αγωνιστικό παράσημο, αλλά αντιδημοκρατική ενέργεια.  

Στην πραγματικότητα, αυτό που προκαλεί εντύπωση στη μακροσκελή επιστολή του κ. Ιάσονα Σχινά - Παπαδόπουλου είναι η αδυναμία του να καταλάβει πόσο προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Για τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων όπως και για τους γονείς που συντηρούν άνεργα παιδιά, η απαρίθμηση των αγωνιστικών οικογενειακών περγαμηνών δεν είναι τίποτε άλλο από μια στυγνή επίδειξη ευνοιοκρατίας. Η αδυναμία αυτή είναι δηλωτική των ιδεολογικών στεγανών μέσα στα οποία λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μια ψεύτικη και ιδιοτελής υπερ-πολιτικοποίηση, πάνω στην οποία στήθηκε ο μύθος του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Aριστεράς.

Να είμαστε δίκαιοι. Τα γραφεία των υπουργών απασχολούσαν παραδοσιακά πρόσωπα του συγγενικού ή του κομματικού περιβάλλοντος του υπουργού. 

Ο κ. Τσίπρας ωστόσο... κατήγγειλε αυτή την πρακτική υποσχόμενος ότι θα καταργήσει τις «στρατιές των συμβούλων» και θα τους αντικαταστήσει με στελέχη της δημόσιας διοίκησης, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. 

Σιγά μην το έκανε. Η μόνη διαφορά με το σήμερα είναι ότι:  

Στο παρελθόν το ρουσφέτι λεγόταν ρουσφέτι. Τώρα λέγεται προσφορά στον αγώνα. 

Στο παρελθόν, ακριβώς εξαιτίας της ηθικής καταδίκης, η τάση ήταν οι σύμβουλοι των υπουργών να μην προσλαμβάνονται πια με κριτήριο τη συγγένεια, αλλά τα προσόντα για τη δουλειά που αναλάμβαναν. Τώρα θριαμβεύει η γλώσσα του Oργουελ.  

Καθόλου συμπτωματικά, τη μέρα που ο κ. Τσίπρας κονιορτοποιούσε την κομματοκρατία μαθαίναμε ότι προσελήφθη σε γραφείο υπουργού η εξαδέλφη του!