ΠΑΙΔΕΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το εθνόμετρο και το βλακόμετρο

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

«Θεός κολάζει τους βλάκας», 
Ξενοφών.


Ο βαθμός της αντίληψης του πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού ή πνευματικού χώρου στον οποίον ζουν και δραστηριοποιούνται οι πολίτες του παγκόσμιου χωριού είναι συνάρτηση της ικανότητάς των να αντιλαμβάνονται απλά αριθμητικά δεδομένα, να κατανοούν κείμενα και να εκφράζονται γραπτώς και προφορικώς. 


Η συλλογική ικανότητα εθνικής αντίληψης σήμερα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων αξιολογείται και κατατάσσεται μέσα από έναν κοινώς αποδεκτό αλγόριθμο του ΟΟΣΑ, στον οποίον υποβάλλονται οι μαθητές των διαφόρων χωρών γνωστό και ως «αξιολόγηση PISA», Programme for International Student Assessment, που από το 2000 επαναλαμβάνεται σε ετήσια βάση.  

Στον διαγωνισμό αυτό η γενική ικανότητα «αντίληψης και επικοινωνίας» των Ελλήνων μαθητών κατατάσσεται στην τελευταία ή στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ που λαμβάνουν μέρος στον διαγωνισμό [1]. 


Επειδή κατά την διάρκεια του βίου, η ικανότητα αντίληψης «πραγμάτων και καταστάσεων» ελάχιστα θα βελτιωθεί, ευκόλως μπορούμε να συμπεράνουμε το επίπεδο των ικανοτήτων αντίληψης του Ελληνικού λαού. Πράγματι, ο δείκτης αυτός είναι σε άμεση συσχέτιση με την καθολική «αντίληψη» ενός λαού, ο οποίος μετράται με τον λεγόμενο «δείκτη πνευματικής αντίληψης», (National IQ index). Έτσι, η μέση εξυπνάδα του Ελληνικού λαού καταλαμβάνει τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και ανέρχεται μόλις στο 92, συγκρινόμενος με τον υψηλότερο των Ιταλών που είναι 102, [2].  


Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο εθνικός δείκτης πνευματικής αντίληψης είναι σε άμεση συσχέτιση με την οικονομική, τεχνολογική και πνευματική ανάπτυξη ενός λαού, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε την σημερινή κατάσταση της χώρας μας και το μέλλον της.


Από την άλλη, ο δείκτης πνευματικής αντίληψης ενός λαού δεν είναι στατικός ή αποτέλεσμα γενετικών προδιαθέσεων αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί και να αυξηθεί μέσω της παιδείας με συνειδητές πολιτικές αποφάσεις και πράξεις. Συνεπώς, ο χαμηλός δείκτης εξυπνάδας και αντίληψης των Ελλήνων σε σχέση με την Ευρωπαϊκή πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα του χαμηλού επιπέδου παιδείας που παρέχει η Ελληνική πολιτεία, δηλαδή οι Έλληνες πολιτικοί, στον λαό [3]. 


Εν εναντία περιπτώσει, οι πολίτες θα είχαν αντιληφθεί σε τι είδους βιολογικό κρεματόριο τους έχει οδηγήσει το πολιτικό σύστημα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και έτσι θα είχαν αντιδράσει προ πολλού στέλνοντάς το στο σπίτι του, απαιτώντας διαφορετικές πολιτικές για αυτούς και την χώρα τους.


Στα πλαίσια της συλλογικής μας εθνικής αποβλάκωσης τοποθετείται και η «βαρυσήμαντος» απόφαση της κυβέρνησης να πάψει επιτέλους να μετράει το περιεχόμενο των βιβλίων της ιστορίας με το «εθνόμετρο», αφού κατ’ αυτήν, η μεγάλη ένδειξη του «εθνομέτρου» είναι υπεύθυνη για την συλλογική εθνική αποβλάκωση και όχι οι «προοδευτικές και δημοκρατικές» πρακτικές που εφαρμόσθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια στην παιδεία από το πολιτικό σύστημα, που απαξίωσαν την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, τα μαθηματικά ή τις φυσικές επιστήμες, με αποτέλεσμα να υποβαθμισθεί η συλλογική ικανότητα αντίληψης των Ελλήνων. 


Οι «προοδευτικές και δημοκρατικές» αποφάσεις των πολιτικών για την παιδεία...
 διεύρυναν περαιτέρω το χάσμα και εκμηδένισαν την παροχή ίσων ευκαιριών μεταξύ «Δραπετσώνας» και «Εκάλης». 


Το συλλογικό φως στο τούνελ θα φανεί όταν οι Έλληνες θα αντιληφθούν ότι η μεγάλη ένδειξη του «βλακομέτρου» των είναι αντιστρόφως ανάλογη της ένδειξης του «βλακομέτρου» των πολικών που ψήφιζαν, ψηφίζουν και θα ψηφίζουν.

 

[3] D.Acemoglou and J.A. Robinson, «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη», Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήναι, 2013.
στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου