ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ο πόλεμος των 50 άστρων

Αρκετά δευτεράντζα για να είναι διαδεδομένο και συνάμα αξιοθρήνητο:

Πλανητικός και δανεικός ενθουσιασμός από τα υπολείμματα ενός πλαστικού πολιτισμού

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Οποιος τσαλαβουτάει στ' απόνερα του δυαδικού κώδικα του διαδικτύου θα αιφνιδιαστεί. Αν και στον δυαδικό κώδικα δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μηδενικά και άσοι, φαίνεται ότι ξεμείναμε από άσους. Τα ζερό, οι κουλούρες, τα ξεφούσκωτα τίποτα αλωνίζουν. Οι μονάδες αποδήμησαν στον αναλογικό κόσμο, όπου ο διάλογος, η ζωή δεν γίνεται μέσω πληκτρολογίου αλλά... κανονικά.

Ομως, επειδή το ίντερνετ έχει ξεχυθεί μέχρι τη διάσταση της χειροπιαστής πραγματικότητας, γίνεται πλέον αισθητή η οσμή του τίποτα κι αυτή τη φορά έχει την αύρα της αστρόσκονης.  

Οι οπαδοί του τίποτα παίζουν με πλαστικά φωτόσπαθα, αν και είναι ενήλικοι. Χρησιμοποιούν λεκτικούς κώδικες από κόσμους που ουδέποτε υπήρξαν και παρατσούκλια που ανταποκρίνονται σε χαρακτήρες σεναρίου. Λένε με καλή, μέτρια ή κακή προφορά αγγλικών κάτι που μεταφράζεται ως «η Δύναμη να είναι μαζί σου». 

Υποκρίνονται ότι είναι ξετρελαμένοι με την ταινία «Πόλεμος των Αστρων», ενώ απλώς ακολουθούν τη μόδα. Τόσο απλό και τόσο τετριμμένο. Ο συρμός του «Star Wars».

Νεομυθολογία

Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να κάνουν ένα συνέδριο για τις αρχαιότητές τους. Οσες υπάρχουν σ' αυτή τη μεγάλη χώρα ανήκουν στους αυτόχθονες λαούς που γενοκτόνησαν οι Ευρωπαίοι φονταμενταλιστές - λαθρομετανάστες.  

Ούτε μπορούν οι ΗΠΑ να καμαρώσουν για τις παραδόσεις τους και τις μυθολογίες τους, που χάνονται στον χρόνο. Δεν έχουν. Νέο κράτος είναι που δεν έχει συμπληρώσει ούτε τρεις αιώνες ύπαρξης.  

Τη μυθολογία τους τη στήνουν σε κινηματογραφικά στούντιο και με την ισχύ του χρήματος και της επιρροής προσπαθούν να τη φέρουν σε ισότιμη θέση με τους κανονικούς μυθολογικούς κύκλους των σπουδαίων εθνών του πλανήτη.

Οσοι δεν έχουν επαφή με την πατρίδα τους και... ρέπουν λίγο στον συσχηματισμό με τον αιώνα τούτο (την υποταγή στη μόδα), πείθουν τον εαυτό τους ότι τα ψεύτικα... κοκόνια του αμερικανικού σινεμά είναι κάτι το ασύλληπτα μεγάλο, βαθύ και ανεπανάληπτο. 

Σαν να παρουσιάζεις δηλαδή τις πλαστικές πατάτες φαστφουντάδικου ισάξιες με σπουδαία συνταγή της γαλλικής κουζίνας. 

Κατανοητό μεν, θλιβερό δε.