Το
σημείο «G» της Αριστεράς είναι η τσέπη. Γι' αυτό ποζάρουν συνέχεια με
τα χέρια τους σφηνωμένα εκεί, σε γιορτές, σχόλες και παράτες
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
«Πάρ' το τηγάνι μας,
πάρ' το φλιτζάνι μας,
με τόσα δάνεια δεν έχουμε
φαΐ.
Πάρε το χέρι μου
και πάμε, αστέρι μου,
σ' ένα χαρτόκουτο
να ζήσουμε
εκεί».
Τοιουτοτρόπως θα έπρεπε να μετασκευαστούν οι στίχοι της
«Δραπετσώνας», που έγραψε ο Λειβαδίτης, μελοποίησε ο Θεοδωράκης και
τραγούδησε ο Μπιθικώτσης, ώστε να ανταποκρίνονται στα νέα δεδομένα.
Επειδή
οι δύο δεν ζουν πια και ο τρίτος δεν θα ήθελε να συμμετάσχει σε κάτι
τέτοιο, καλό θα ήταν να βρούμε τραγουδιστές της πυρκαγιάς, στιχουργούς
της συμφοράς και συνθέτες της πυκνής ομίχλης για να ασχοληθούν. Σου
τάζουν Μότσαρτ και λαμβάνεις τουρκικότατα ντιριντάχτα και μουσικές
πετυχεσιές της «Λυκομιφών» (μουσικοεκδοτική εταιρία επινοήσεως Χάρρυ
Κλυνν στο άλμπουμ «Δοξάστε με»). Υπόσχονται αυξήσεις και στο μισοσκόταδο
της κρίσης βλέπεις ένα μανιασμένο ψαλίδι καβάλα σε μηχανή να κυνηγά τον
μισθό σου (αν έχεις), τη σύνταξη του πατρός τε και της μητρός και τα
επιδόματα (που δεν παίρνεις).
Αυτό το ψαλίδι πέρυσι είχε πόδια, και η Αριστερά και η Πρόοδος
υποσχέθηκαν να του τα σπάσουν.
Αντί να το πράξουν, του αγόρασαν
μοτοσικλέτα, πάμπολλων κυβικών, τη φούλαραν βενζίνη και ξαμόλησαν τη
φρίκη εναντίον σου. Αν είσαι γρήγορος, θα ξεφύγεις, αν όχι, πρόβλημά
σου.
Υστερα υποσχέθηκαν προστασία ακόμα και στα μπετά του σπιτιού σου,
το οποίο χρωστάς στην τράπεζα, διότι ένα δάνειο που έλαβες κατακοκκίνισε
από ντροπή να περιμένει να σπρώξεις στον γκισέ το χρήμα που πλέον δεν
έχεις.
Αντί να προστατεύσουν τα μπετά, έστειλαν τους προστάτες (λαϊκά
αποκαλούνται «νταβατζήδες») διεθνών χρηματοπιστωτικών «οίκων» για να σε
κάνουν... αόρατο από το σπίτι σου.
Κοντολογίς, αυτοί οι
κοστουμάτοι θα σε εξώσουν έχοντας αλά μπρατσέτα το μεγαλύτερο όπλο που
μπορεί να τους πασάρει το κράτος:
Νόμο που θα τους βολεύει. Μετά, μια
χαρά θα προστατεύουν την οικία σου - από εσένα τον ίδιο που δεν μπορείς
να την αποπληρώσεις. Αποχαιρέτα το τριάρι που χάνεις, σαν έτοιμος από
καιρό, σαν συριζαίος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου