Η Τουρκία έχει πρόβλημα--το αναγνωρίζει ο κάθε πολιτικά σκεπτόμενος
Τούρκος και το συναντούν καθημερινά οι πολίτες της. Οι εκλογές ούτε
ήταν ούτε μπορεί να ήταν η κατεύθυνση για τη λύση του. Διότι το πρόβλημα
αφορά την κρατική και την πολιτική διάρθρωση της Τουρκίας και όπως οι
εκλογές της 7 Ιουνίου κάθε άλλο παρά στη λύση του συνέβαλαν έτσι και το
αποτέλεσμα της Κυριακής δεν βοηθά. Αντίθετα, θα βαθύνει το πρόβλημα
περισσότερο και θα το κάνει περισσότερο τρωτό.
Ας δούμε την πραγματικότητα:
Οι εκλογές της 7ης Ιουνίου ήταν οι πιο
δημοκρατικές εκλογές στην ιστορία της Τουρκίας. Παρ' όλη την άθλια
προεκλογική εκστρατεία του κυβερνητικού κόμματος ΑΚ και του πρόεδρου του
Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που
χρησιμοποιήσαν κάθε κυβερνητικό και μη μέσο για να σπιλώσουν τους
αντιπάλους τους και να επωφεληθούν οι ίδιοι, το 95% του εκλογικού
σώματος αντιπροσωπεύτηκε στη Βουλή. Αλλά ο φόβος ότι θα χάσουν την
εξουσία και ως επακόλουθο θα κληθούν να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματα
τους και την διαφθορά, ώθησε το κυβερνητικό κόμμα και την ηγεσία του να
στείλουν τη χώρα στη φωτιά.
Η δεύτερη σκηνή του δράματος είναι πιο θλιβερή:
Από την
τρομοκρατική επίθεση της 22ας Ιουλίου στο Σόρουτς--όπου 34 νεαρά παιδιά
βρήκαν τον θάνατο--ως σήμερα χίλιοι και πλέον άνθρωποι σκοτώθηκαν.
Κούρδοι, αστυνομικοί, παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι, στρατιώτες, απλοί
πολίτες. Τα ονόματά τους, η μορφή αυτών των ανθρώπων σβήνει από τη μνήμη
μας. Προς τι αυτό το «έγκλημα κατά συρροήν»;
Πράξη τρίτη -κλείνει η αυλαία:
Το κυβερνητικό κόμμα ΑΚ εξασφάλισε
την Κυριακή την απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή αλλά όχι επειδή αύξησε τις
ψήφους του αλλά επειδή ο πρόεδρος και το κυβερνητικό κόμμα εμφάνισαν και
πρόβαλαν το φιλοκουρδικό Λαικό-Δημοκρατικό κόμμα ως ορδές κακούργων
προσπαθώντας να το ρίξουν κάτω από το όριο του 10% που απαιτείται για να
εισέλθει στη Βουλή και να κλέψουν τις ψήφους του. Δεν το πέτυχαν. Και, ω
του θαύματος, σήμερα 2 Νοεμβρίου η βία εξαφανίστηκε, κόπηκε με το
μαχαίρι. Πώς αυτό;
Μήπως τα εγκλήματα, η φίμωση του Τύπου, η ασφυκτική
λογοκρισία στα ΜΜΕ τους πέντε τελευταίους μήνες ήταν για να εξαφανιστεί
το φιλοκουρδικο κόμμα;
Η απάντηση έρχεται αυθόρμητα.
Έχουμε επομένως:
Zήτημα νομιμοποίησης του εκλογικού αποτελέσματος, οπότε γεννάται το
ερώτημα:
Θα μπορέσει το κυβερνητικό κόμμα ΑΚ να κυβερνήσει μια χώρα η
οποία είναι πολιτικά διαιρεμένη στα δυο και σε ψυχολογική υπερφόρτιση
τους τελευταίους πέντε μήνες;
Θα κάνω μια πρόβλεψη:
Η νέα κυβέρνηση ΑΚ θα είναι η τελευταία αυτού
του κόμματος. Επειδή οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου δεν δίνουν στην
κυβέρνηση το χαρακτήρα και το «εύσημο» με το οποίο θα κυβερνήσει την
Τουρκία. Η κυβέρνηση του ΑΚ έχει χάσει προκαταβολικά τη νομιμότητα. Από
εδώ και στο έξης τη χώρα θα κυβέρνα μια κυβέρνηση με τη σφραγίδα της
βίας, της λογοκρισίας, του νεποτισμού και της διαφθοράς. Ίσως δεν θα
μείνει στην εξουσία πάνω από ένα χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου