Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΛΟΥΧΟΥ
Τα όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν χθες στη Νέα Δημοκρατία δεν συνιστούν
τίποτε λιγότερο από την επιστημονική απόδειξη περί της μη ύπαρξης μετά
θάνατον ζωής.
Γιατί αφού δεν σηκώθηκε χθες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από τον τάφο
να τους βαρέσει όλους αυτούς τους φαιδρούς, ανάξιους ανθρώπους που
χτίζουν επί τόσα χρόνια καριέρες στο όνομά του καταστρέφοντας όμως
παράλληλα τον τόπο, τότε, ναι, είναι δεδομένο ότι επόμενη ζωή δεν
υπάρχει.
Αν υπήρχε, όλους αυτούς θα τους είχε πάρει από χθες ο διάολος...
Όχι πώς δεν θα τους πάρει φυσικά, έστω και για άλλο λόγο.
Το πάλαι ποτέ κραταιό ευρωπαϊκό ελληνικό κόμμα κινδυνεύει σήμερα να
έχει τύχη χειρότερη και από εκείνη του ΠαΣοΚ – είναι δυνατόν;
Ασφαλώς και είναι.
Και η διαδικασία αυτής της αποσύνθεσης με την πτωμαϊνη να όζει βρίσκεται πλέον σε ταχεία εξέλιξη.
Αν υπάρχουν κάποιοι, μέσα στη Νέα Δημοκρατία, που τιμούν ακόμα τη
μνήμη του ιδρυτή της και που σέβονται αληθινά τα επιτεύγματα του ιδίου
και του κόμματός του, καλά θα κάνουν να το (απο)δείξουν τώρα.
Πώς;
Εγκαταλείποντας αυτό το πολιτικό πτώμα, διαχωρίζοντας εαυτούς
από το χάλι ενός κόμματος και μιας παράταξης που ήδη τα τρώνε οι γύπες.
Αν δεν το κάνουν, ούτε θεματοφύλακες πραγματικοί είναι, ούτε θα έχουν στο μέλλον δυνατότητα να διαδραματίσουν τέτοιο ρόλο.
Η στιγμή είναι δεδομένη: είναι ή τώρα, ή ποτέ.
Αν φυσικά ενδιαφέρονται για ένα κόμμα που, δυστυχώς, εδώ και καιρό,
δεν είναι ούτε Νέα και, από χθες, δεν είναι πια ούτε Δημοκρατία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου